অপেৰা
 |
অপেৰা হৈছে পাশ্চাত্য নাট্যশিল্পৰ ধৰণ, য'ত সংগীত এটা মুখ্য উপাদান আৰু নাট্যভূমিকা গায়কৰ দ্বাৰা পৰিবেশন কৰা হয়। অপেৰা সাধাৰণতে এজন সুৰকাৰ আৰু এজন লিব্ৰেট্টিষ্টৰ সহযোগত নিৰ্মিত হয়[1] আৰু ইয়াত অভিনয়, নাট্য মঞ্চ সজোৱা কলা, সাজ-পোছাক আৰু কেতিয়াবা নৃত্য বা বেলেট আদি বিভিন্ন প্ৰদৰ্শন কলাৰ সংমিশ্ৰণ থাকে। সাধাৰণতে অপেৰাৰ পৰিবেশন এখন অপেৰা গৃহত হয়, য'ত এটা অৰ্কেষ্ট্ৰা বা সৰু সংগীত দল থাকে, যাক ১৯ শতিকাৰ পৰা পৰিচালকে নেতৃত্ব দিয়ে। যদিও সাংগীতিক নাটক অপেৰাৰ সৈতে ঘনিষ্ঠভাৱে জড়িত, তথাপি এই দুয়োকে পৃথক ৰূপত গণ্য কৰা হয়।[2]
অপেৰা পাশ্চাত্য ধ্ৰুপদী সংগীতৰ এটা মুখ্য অংশ, বিশেষকৈ ইটালীয় পৰম্পৰাত।[3] অপেৰাৰ মূল ৰূপটো সম্পূৰ্ণ গীতময় নাটক হিচাপে বুজা হৈছিল, গীতযুক্ত নাটকৰ বিপৰীতে, কিন্তু এইটোতে বহুল ধৰণ অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে, যেনে ছিংস্পিল আৰু অপেৰা কমিক, য'ত কোৱা সংলাপো থাকে। পৰম্পৰাগত সংখ্যামূলক অপেৰাত গায়কে দুটা গীতধ্বনিৰূপ ব্যৱহাৰ কৰে: ৰেচিটেটিভ, যি কথোপকথনৰ দৰে গোৱা হয়[4] আৰু দুটা অংশত গোৱা হয়। ১৯ শতিকাত নীৰৱচ্ছিন্ন সংগীত নাট্যৰ প্ৰচলন হৈছিল।
অপেৰাৰ উৎপত্তি ইটালীত ১৬ শতিকাৰ অন্তত হৈছিল। ১৮ শতিকাত ইটালীয় অপেৰাই ইউৰোপত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল (ফ্ৰান্সক বাদ দি), আৰু জৰ্জ ফ্ৰেডেৰিক হেনডেল আদিৰ দৰে বিদেশী সুৰকাৰকো আকৰ্ষিত কৰিছিল। অপেৰা ছেৰিয়া আছিল সেয়া সময়ৰ সৰ্বোচ্চ গৰিমাৰ অপেৰাৰূপ, যাক ক্ৰিষ্টফ উইলিবাল্ড গ্লুক, ১৭৬০ দশকৰ সংস্কাৰ অপেৰাৰে চেলেঞ্জ কৰিছিল।
১৮ শতিকাৰ শেষৰ দিশত ৱল্ফগাং আমাডেয়াছ মোজাৰ্ট সৰ্বাধিক খ্যাতিসম্পন্ন অপেৰাৰ সৃষ্টিকৰ্তা হিচাপে পৰিগণিত, যিয়ে অপেৰা ছেৰিয়াৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ইটালীয় হাস্য-অপেৰা দ্য মাৰিয়েজ অফ ফিগাৰো, ডন জুভান্নি, কচি ফান টুট্টে আদি লিখিছিল। লগতে জাৰ্মান ধৰণত ডি এণ্টফ্যুৰুং আউছ ডেম ছেৰাইল আৰু ডি জাউবাৰফ্ল্যুটে আদি অপেৰাও ৰচিছিল।
১৯ শতিকাৰ প্ৰথম ভাগত বেল কান্তো ধৰণৰ উন্নতি হয়, জিওচিনো ৰ'চিনি, গায়েতানো ড'নিজেত্তি আৰু ভিনচেঞ্জো বেল্লিনিৰ দৰে সুৰকাৰৰ দ্বাৰা। লগতে গ্ৰেণ্ড অপেৰা আৰু জাৰ্মান ৰোমাণ্টিছ শৈলীৰ অপেৰাৰো আৰম্ভণি ঘটে।
১৯ শতিকাৰ মাজভাগৰ পৰা শেষলৈ জিউচেপ্পে ভেৰ্ডি আৰু ৰিচাৰ্ড ৱেগনাৰৰ নেতৃত্বত অপেৰাৰ সোণালী যুগ আছিল। এই সময়ত ভেৰিছমো ধৰণৰ ইটালীয় অপেৰা আৰু ফ্ৰান্সত আধুনিক অপেৰাৰো উন্নতি হয়। গিয়াকোমো পুচ্চিনি আৰু ৰিচাৰ্ড ষ্ট্ৰাউছৰ অপেৰাই বিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণি লৈ যায়। এই যুগত ৰাছিয়া আৰু বোহেমিয়াতো স্বতন্ত্ৰ অপেৰাৰ পৰম্পৰা গঢ় লৈ উঠে।
বিংশ শতিকাত অপেৰাত বিভিন্ন আধুনিক শৈলীৰ পৰীক্ষা কৰা হয়: এটনেল সংগীত আৰু ছিৰিয়েলিজ্ম (আৰ্ণ'ল্ড শ্বেনবাৰ্গ আৰু আলবান বাৰ্গ), নিউ-ক্লাছিকালিজ্ম (ইগৰ ষ্ট্ৰাভিনস্কি), আৰু মিনিমেলিজ্ম (ফিলিপ গ্লাছ,জন আডামছ)। ৰেকৰ্ডিং প্ৰযুক্তিৰ বিকাশৰ লগে লগে এনৰিকো কাৰুচো আৰু মাৰিয়া কেলাছৰ দৰে গায়কে বিশ্বজনীন খ্যাতি লাভ কৰে। ২০০৬ চনৰ পৰা বিভিন্ন অপেৰা গৃহে চিনেমা হলত লাইভ উচ্চ-সংজ্ঞা ভিডিঅ'ৰ জৰিয়তে অপেৰাৰ প্ৰদৰ্শন আৰম্ভ কৰে। ২০০৯ চনৰ পৰা সম্পূৰ্ণ অপেৰা প্ৰদৰ্শন ডাউনলোড কৰিব পৰা আৰু লাইভ ষ্ট্ৰিমিংৰ জৰিয়তে উপলব্ধ হৈছে।
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ ৰিচাৰ্ড ৱেগনাৰ আৰু আৰিগো বোইতো উক্ত দুই ভূমিকাত নিজেই কাম কৰিছিল।
- ↑ অপেৰাৰ কিছুমান সংজ্ঞা: "সংগীতিক উপাদানযুক্ত নাট্য পৰিবেশন, যাক অপেৰাৰ ৰূপত গণ্য কৰা হয়" (সংক্ষিপ্ত অক্সফৰ্ড ইংৰাজী অভিধান); "সংগীতিক মঞ্চত গোৱা নাট্যকৃতি" (আমাণ্ডা হোল্ডেন, Viking Opera Guide); "মঞ্চৰ সংগীতিক কাম যি গীত গাই পৰিবেশন কৰা হয়, ১৭ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে আৰম্ভ হয়" (Pears' Cyclopaedia, ১৯৮৩)।
- ↑ বিভিন্ন অঞ্চলৰ তুলনামূলক কলাৰূপ, যিবোৰ প্ৰাচীন উৎসৰ সৈতে জড়িত, কেতিয়াবা অপেৰাৰ ৰূপত উল্লিখিত হয় (যেনে, চীনা অপেৰা), কিন্তু এইবোৰ অপেৰাৰ অনুকৰণ নহয়, পৃথক সংগীত নাট্যৰ ধৰণ।
- ↑ Apel 1969, পৃষ্ঠা 718