অসন্ধিমিত্ৰা
| অসন্ধিমিত্ৰা | |
|---|---|
| অগ্ৰমহিষী
| |
| ৰাজত্ব | প্ৰায় 268 BC – প্ৰা. 240 BCE |
| দাম্পত্য সঙ্গী | অশোক (m. 270 BCE) |
| ধৰ্ম | বৌদ্ধ ধৰ্ম |
অসন্ধিমিত্ৰা অশোকৰ ৰাজত্বকালৰ প্ৰধান ৰাণী তথা অগ্ৰমহিষী আছিল।[1] তাইৰ মৃত্যুৰ পিছত তিষ্যৰক্ষিতা অশোকৰ প্ৰধান ৰাণী হয়।[2][3] তাইৰ কোনো সন্তান নাছিল।[4]
মহাবংশত উল্লেখ কৰা মতে, তেওঁ এজন প্ৰতেকবুদ্ধক মধু বিক্ৰেতাৰ ঘৰলৈ পথ দেখুৱাইছিল। মধু বিক্ৰেতাই প্ৰতেকবুদ্ধক মধুৰে পৰিপূৰ্ণ এটা বাটি দিছিল, আৰু প্ৰতেকবুদ্ধাই জম্বুদ্বীপৰ অধিপতি হোৱাৰ সংকল্প কৰিছিল। এই কথা শুনি, তেওঁ নিজেও ৰজা আৰু ৰাণী হিচাপে পুনৰ্জন্ম লোৱাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল, যাৰ ফলত তেওঁলোকে অশোক আৰু অসন্ধিমিত্ৰা হিচাপে পুনৰ্জন্ম লাভ কৰিছিল।
জীৱন
[সম্পাদনা কৰক]মহাবোধি সমাজৰ মতে, তেওঁ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ২৭০-২৪০ চনত অশোকৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হৈছিল। তেওঁ অশোকৰ বিশ্বাসযোগ্য, বিশ্বস্ত আৰু প্ৰিয় পত্নী আছিল। তেওঁক প্ৰায়েই অশোকৰ "প্ৰিয়তমা" বা "আদৰণীয়" পত্নী হিচাপে উল্লেখ কৰা হয় আৰু কোৱা হয় যে তেওঁ সম্ৰাটৰ এটি বিশ্বাসযোগ্য উপদেষ্টা আছিল।[3] খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ২৪০ চনত তেওঁৰ মৃত্যু হৈছিল, যাৰ ফলত অশোক গভীৰভাবে শোকাহত হৈছিল।[3]
কৰ্মগত কিংবদন্তী
[সম্পাদনা কৰক]মহাবংস গ্ৰন্থত উল্লেখ কৰা মতে, তেওঁ কেনেকৈ সম্ৰাজ্ঞী হৈ পৰিছিল তাৰ এটি কিংবদন্তী বৰ্ণনা কৰা হৈছে। কোৱা হয় যে এটা অতীত জীৱনত তেওঁ এজন প্ৰত্যেকবুদ্ধক মধু বিক্ৰেতাৰ সন্ধানত সহায় কৰিছিল। বিক্ৰেতাজনে তেওঁলোকৰ কটোৰ সম্পূৰ্ণভাৱে মধুৰে ভৰাই দিছিল, আৰু প্ৰত্যেকবুদ্ধজনে জম্ভুদ্বীপৰ অধিপতি হোৱাৰ সংকল্প লৈছিল। এই কথা শুনি তেওঁ নিজেও ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল যাতে তেওঁলোকে ৰাজা-ৰাণী ৰূপে পুনৰ জন্ম লয়। এই কামনাৰ ফলস্বৰূপ তেওঁলোকে অশোক আৰু অসন্ধিমিত্ৰা হিচাপে পুনৰ্জন্ম লৈছিল।[4]
প্ৰসাৰিত মহাবংসত আন এটি কাহিনীও আছে, য'ত কোৱা হৈছে যে আন এটা পৃথক অতীত জীৱনত অসন্ধিমিত্ৰাই এজন প্ৰত্যেকবুদ্ধক এটি কাপোৰ দান কৰিছিল, যাৰ ফলত তেওঁ অশোকৰ পৰা স্বাধীনভাৱে কৰ্মগতভাৱে ৰাণীৰ পদ লাভ কৰিছিল।[4]
দশৱত্তুপকাৰণ গ্ৰন্থত এই দুয়োটা কাহিনী একত্ৰ কৰি উপস্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াত মধু বিক্ৰেতা আৰু প্ৰত্যেকবুদ্ধৰ কাহিনীৰ লগতে উল্লেখ কৰা হৈছে যে অসন্ধিমিত্ৰাৰ অতীত জীৱনৰ স্বয়ংয়ে সেই একে প্ৰত্যেকবুদ্ধক কাপোৰ দান কৰিছিল।[4]
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Mookerji, Radhakumud (1966). Chandragupta Maurya and his times (4th সম্পাদনা). প্ৰকাশক Delhi: Motilal Banarsidass. পৃষ্ঠা. 82. ISBN 8120804058.
- ↑ Barua, Beni Madhab; Topa, Ishwar Nath (1968) (en ভাষাত). Asoka and his inscriptions. 1. New Age Publishers. পৃষ্ঠা. 53. https://books.google.com/books?id=cME5AQAAIAAJ.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Gupta, Subhadra Sen (8 September 2009) (en ভাষাত). Ashoka: The Great and Compassionate King. Penguin Books. ISBN 978-81-8475-807-8. https://books.google.com/books?id=L5ru08et_ZAC। আহৰণ কৰা হৈছে: 25 September 2020.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Holt, John Clifford; Kinnard, Jacob N.; Walters, Kinnard, eds (2003) (en ভাষাত). Constituting Communities: Theravada Buddhism and the Religious Cultures of South and Southeast Asia. SUNY Press. পৃষ্ঠা. 43–51. ISBN 978-0-7914-8705-1. https://books.google.com/books?id=PnnG8sclrdYC। আহৰণ কৰা হৈছে: 25 September 2020.
- Allen, Charles (2012). Ashoka: The Search for India's Lost Emperor. Hachette. আই.এচ.বি.এন. 978-1-408-70388-5.