অসমৰ লোকনৃত্য
| বিহু নৃত্য | |
|---|---|
 যুৱক-যুৱতীৰ বিহু নৃত্য | |
| শৈলী | লোক-নৃত্য |
| উৎপত্তিমূল | অসম, ভাৰত |
| বাগৰুম্বা নৃত্য | |
|---|---|
 | |
| শৈলী | লোক-নৃত্য |
অসমৰ লোকনৃত্য (ইংৰাজী: Folk dances of Assam)ৰ ভিতৰত বিহু আৰু বাগৰুম্বা (বসন্ত কালত অনুষ্ঠিত হোৱা উৎসৱৰ সময়ত দুয়োটা নৃত্য কৰা), ভোৰতাল, ওজাপালি নৃত্য। অসমত হিন্দু-মুছলমান, ভাৰত-আৰ্য্য, ৰাভা, বডো, ডিমাছা, কাৰ্বি, মিছিং, সোণোৱাল কছাৰী, মিশ্মী আৰু তিৱা (লালুং) ইত্যাদি বহুতো লোকৰ বাসস্থান। এই সংস্কৃতিসমূহ একত্ৰিত হৈ অসমীয়া সংস্কৃতিৰ সৃষ্টি কৰে। অসম ৰাজ্যৰ বাসিন্দাসকলক "অসমীয়া" নামেৰে জনা যায়। বেছিভাগ জনজাতিৰ নিজস্ব ভাষা আছে যদিও অসমীয়া ৰাজ্যখনৰ প্ৰধান ভাষা।[1][2]
অসমত বহুতো মেলা আৰু উৎসৱ অনুষ্ঠিত হয়। প্ৰায় সকলো জনজাতীয় উৎসৱ বসন্ত কালত অনুষ্ঠিত হয় আৰু খেতি বা শস্য চপোৱাৰ উদযাপন কৰা হয়। অসমৰ উৎসৱৰ ভিতৰত বিহু আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য। বিহুয়ে সকলো অসমীয়া মানুহক পটভূমি নিৰ্বিশেষে একত্ৰিত কৰে।
বিহু নাচ
[সম্পাদনা কৰক]যদিও বিহু নৃত্যৰ উৎপত্তি অজ্ঞাত, তথাপিও ইয়াৰ প্ৰথম চৰকাৰী আৰম্ভণি বুলি কোৱা হয় যেতিয়া আহোম ৰজা ৰুদ্ৰ সিংহই প্ৰায় ১৬৯৪ চনত ৰংঘৰ পথাৰত বিহু নৃত্যশিল্পীক আমন্ত্ৰণ জনাইছিল[1] বহাগ বিহু।[3]
বিৱৰণ
[সম্পাদনা কৰক]বিহুত পুৰুষ আৰু মহিলাই একেলগে নৃত্য কৰে, কিন্তু পৃথক লিংগ ভূমিকা বজাই ৰাখে। সাধাৰণতে মহিলাসকলে কঠোৰ ৰেখা বা বৃত্ত গঠন অনুসৰণ কৰে। পুৰুষ নৃত্যশিল্পী আৰু সংগীতজ্ঞসকলে প্ৰথমে নৃত্যৰ স্থানত প্ৰৱেশ কৰে, নিজৰ লাইন বজাই ৰাখে আৰু সমন্বিত আৰ্হি অনুসৰণ কৰে। মহিলা নৃত্যশিল্পীসকলে প্ৰৱেশ কৰিলে পুৰুষ নৃত্যশিল্পীসকলে নিজৰ লাইন ভাঙি মহিলা নৃত্যশিল্পীসকলৰ সৈতে মিলি যায় (যিসকলে নিজৰ কঠোৰ গঠন আৰু নৃত্যৰ ক্ৰম বজাই ৰাখে)। ইয়াৰ বৈশিষ্ট্য সাধাৰণতে নিৰ্দিষ্ট ভংগিমা: নিতম্ব, হাত আৰু হাতৰ কব্জিৰ গতি; টুইৰল, স্কুৱেট আৰু বেণ্ড। পুৰুষ আৰু মহিলাৰ নৃত্যৰ গতিবিধি বহুত মিল আছে, মাত্ৰ সূক্ষ্ম পাৰ্থক্য।
প্ৰকাৰ
[সম্পাদনা কৰক]উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ বিভিন্ন জাতিত এই নৃত্যই কেইবাটাও ৰূপ লয় (যেনে দেওৰী বিহু নৃত্য, মিছিং বিহু নৃত্য বা মৰাণসকলে পালন কৰা ৰাতি বিহু)।[4] কিন্তু নৃত্যৰ অন্তৰ্নিহিত লক্ষ্য একেই আছে। দুখ আৰু সুখ দুয়োটা অনুভৱ কৰাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰা।
সত্ৰীয়া নৃত্য
[সম্পাদনা কৰক]টল বা নামঘৰত পুৰুষ-মহিলা উভয়ে পৃথকে পৃথকে পৰিবেশন কৰা অসমৰ নৃত্যৰ ৰূপ। সংগীত-নাটক একাডেমীয়ে শাস্ত্ৰীয় নৃত্য হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া ভাৰতৰ আঠটা নৃত্য শৈলীৰ ভিতৰত সত্ৰীয়া নৃত্য অন্যতম। সত্ৰ শব্দৰ পৰাই সত্ৰীয়া শব্দটো আহিছে। ১৫ নবেম্বৰ,২০০০ তাৰিখে সংগীত নাট্য একাডেমী এ সত্ৰীয়া নৃত্যক ভাৰতৰ অন্যতম ধ্ৰুপদী নৃত্য হিচাপে স্বীকৃতি দিয়ে।
ঝুমুৰা
[সম্পাদনা কৰক]ঝুমুৰা হৈছে সত্ৰীয়া নৃত্যৰ এক শ্ৰেণী। ঝুমুৰাও মাধৱদেৱে ৰচনা কৰা এক প্ৰকাৰৰ নাট। তেওঁ বজোৱা " চোৰধৰা", "পিম্পোৰা গুছুৱা", "ভূমি লেটা" আৰু "ভোজন বিহাৰ"ক ঝুমুৰা বুলি কোৱা হয়। মাধৱৰ ঝুমুৰাত থকা নৃত্যক ঝুমুৰা নৃত্য বুলি কোৱা হয়। অসমৰ কমলাবাৰী, জৰাবাৰী, বেলগুৰি আদিৰ সত্ৰত এই নৃত্য পৰিবেশন কৰা হয়। "ৰমদনি", "গীতৰ নাচ", "মেলা নাচ" আদি ঝুমুৰা নৃত্য।
বাগৰুম্বা নৃত্য
[সম্পাদনা কৰক]বাগৰুম্বা অসমৰ এক লোক-নৃত্য যিটো বড়োসকলে পৰিবেশন কৰে। বসন্তকালীন (এপ্ৰিল মাহৰ মাজভাগ) বড়ো উৎসৱ ব্যুছাগুত সাধাৰণতে ইয়াৰ প্ৰচলন হয়। ব্যুছাগু গো পূজাৰ পৰা আৰম্ভ হয়; তাৰ পিছত যুৱক-যুৱতীসকলে পিতৃ-মাতৃ আৰু বয়োজ্যেষ্ঠসকলক শ্ৰদ্ধাৰে প্ৰণাম কৰে। ভোৰতাল নৃত্য
ভোৰতাল নৃত্য
[সম্পাদনা কৰক]
ভোৰতাল নৃত্যক নৰহৰী বুঢ়া ভকতৰ দ্বাৰা বিকশিত কৰা বুলি জনা যায়। তেওঁ আছিল এজন সুপৰিচিত সত্ৰীয়া শিল্পী। বৰপেটা জিলাৰ এই ভোৰতাল নৃত্য ৰাজ্যখনৰ শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ পৰাই উদ্ভৱ হোৱা বুলি কোৱা হয়। এই নৃত্য অসম ৰাজ্যৰ অন্যতম জনপ্ৰিয় নৃত্য। পৰিবেশন— এই নৃত্যটো গোটত পৰিবেশন কৰা হয়। সাধাৰণতে ছয়-সাতজন নৃত্যশিল্পীয়ে অসমৰ ভোৰতাল নৃত্য একেলগে উপস্থাপন কৰে। এই নৃত্য বৃহৎ গোটতো পৰিবেশন কৰিব পাৰি। ইয়াক অতি দ্ৰুত স্পন্দনত পৰিবেশন কৰা হয়। এই নৃত্য পৰিৱেশন কৰাৰ সময়ত নৃত্যশিল্পীসকলে জংঘলীৰে সজ্জিত হয়। জংঘলৰ ব্যৱহাৰে নৃত্যৰ উপস্থাপন অতি ৰঙীন যেন লাগে। এয়াই অসমৰ এই নৃত্যৰ স্বকীয়তা।
ঝুমুৰ নৃত্য
[সম্পাদনা কৰক]
ঝুমুৰ হৈছে অসমৰ চাহ জনজাতি সম্প্ৰদায়ৰ এক পৰম্পৰাগত নৃত্য। কণমানি ছোৱালী আৰু ল’ৰা-ছোৱালীয়ে একেলগে এই নৃত্য পৰিবেশন কৰে। পুৰুষ সদস্যসকলে দীঘলীয়া পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাক পিন্ধে আৰু কিছুমান পৰম্পৰাগত বাদ্যযন্ত্ৰ, সাধাৰণতে কান্ধত ওলমি থকা ধোল বা মাণ্ডাৰ, বাঁহী আৰু এযোৰ "তাল" ৰ সৈতে ছন্দ ৰাখে। ছোৱালীবোৰে বেছিভাগেই নৃত্যৰ অংশটো কৰে, ইজনে সিজনৰ কঁকালত ধৰি হাত-ভৰি সমকালীনভাৱে আগলৈ পিছলৈ লৰচৰ কৰে।
দেওধনী নৃত্য
[সম্পাদনা কৰক]দেওধনী অসমৰ প্ৰাচীন নৃত্য। ই আছিল প্ৰাচীন শক্তি ধৰ্মৰ পূজাৰ মাধ্যম। এই নৃত্যত এগৰাকী নৃত্যশিল্পীয়ে দেৱীক অৰ্পণ কৰা জীৱ-জন্তুৰ কেঁচা তেজ আৰু মাংস খাই দেৱীক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ অবিৰতভাৱে নৃত্য কৰে। এই দেওধনী নৃত্যই তামৰেশ্বৰী বা কেঁচাইখাতি, মনশাদেৱী আদিৰ পূজাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে।
ওজাপালি নৃত্য
[সম্পাদনা কৰক]ওজাপালি অসমৰ এক ধ্ৰুপদী নৃত্য। ওজা-পালি আচলতে কোৰাছ গায়ক আৰু নৃত্যশিল্পীৰ দল, য’ত ওজাক নেতা আৰু পালিছ তেওঁৰ সহায়ক। নৃত্যৰ বাবে মুঠ তিনি-চাৰিটা পালিৰ প্ৰয়োজন হ’ব পাৰে আৰু তাৰ ভিতৰত প্ৰধান পালিটোক দৈনা পালি বুলি কোৱা হয়। নৃত্যৰ উপৰিও তেওঁলোকে গান গায় আৰু সৰু সৰু জংঘল বজায়, মহাকাব্য আৰু পুৰাণৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰে।
তথ্য সংগ্ৰহ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ 1.0 1.1 "Dances of Assam". Travelmasti.com. http://www.travelmasti.com/domestic/assam/dances.htm। আহৰণ কৰা হৈছে: 2012-08-24.
- ↑ Web.com(india) Pvt. Ltd. (2007-02-18). "Culture of Assam". Assam.gov.in. http://assam.gov.in/culture.asp। আহৰণ কৰা হৈছে: 2012-08-24.
- ↑ "অসমৰ বিহু লোকনৃত্য, ভাৰতীয় লোকনৃত্য,ভাৰতীয় লোকনৃত্য". Indianfolkdances.com. Archived from the original on 2018-04-14. https://web.archive.org/web/20180414172230/http://www.indianfolkdances.com/bihu-folk-dances-of-assam.html। আহৰণ কৰা হৈছে: 2012-08-24.
- ↑ "Moran Bihu". AssamClicks.com. http://www.assamclicks.com/rati-bihu-spring-festival-of-the-morans/। আহৰণ কৰা হৈছে: 2016-03-29.
| ||||||||||||||||||||||||||