আভাল অৰু থোদৰ কথাই
| আভাল অৰু থোদৰ কথাই | |
|---|---|
 থিয়েটাৰ মুক্তিৰ পোষ্টাৰ | |
| পৰিচালক | কে. বালাচন্দৰ |
| চিত্ৰনাট্য | কে. বালাচন্দৰ |
| কাহিনী | এম এছ পেৰুমাল |
| প্ৰযোজক | ৰামা অৰংগনাল |
| অভিনয়ত | সুজাথা |
| চিত্ৰগ্ৰহণকাৰী | বি. এছ. লোকনাথ |
| সম্পাদনা | এন আৰ কিট্টু |
| সংগীত পৰিচালক | এম. এছ. বিশ্বনাথন |
প্ৰযোজনা কোম্পানী |
আন্দল চিনেমা |
মুক্তি |
১৩ নৱেম্বৰ ১৯৭৪ |
দৈৰ্ঘ্য |
১৬২ মিনিট |
| দেশ | ভাৰত |
| ভাষা | তামিল |
আভাল অৰু থোদৰ কথাই (ইংৰাজী: Aval Oru Thodar Kathai; অনুবাদː তেওঁ এক অন্তহীন কাহিনী) ১৯৭৪ চনত কে. বালাচন্দৰৰ দ্বাৰা ৰচিত আৰু পৰিচালিত এখন ভাৰতীয় তামিল ভাষাৰ নাটকীয় বোলছবি। মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল সুজাথাই, প্ৰথমখন তামিল ছবিত আছিল তেওঁৰ প্ৰথম অভিনয়। কমল হাছান, বিজয়কুমাৰ, জয় গণেশ, এম. জি. সুমন আৰু শ্ৰীপ্ৰিয়াই মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছে। কাহিনীটো এগৰাকী শ্ৰমিক মধ্যবিত্ত মহিলাৰ ওপৰত আধাৰিত, যিয়ে নিজৰ বৃহৎ পৰিয়ালটোক পোহপাল দিবলৈ নিজৰ ইচ্ছাক ত্যাগ কৰে।
এই ছবিখন বালাচন্দৰৰ লগতে সুজাথাৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ ছবি হিচাপে গণ্য কৰা হয়।[1] ই ২৫ সপ্তাহ ধৰি চলিছিল আৰু আন চাৰিটা ভাৰতীয় ভাষাত পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল।[2]
কাহিনী
[সম্পাদনা কৰক]কবিতা (সুজাথা) এগৰাকী যুৱতী যি পৰিয়ালৰ একমাত্ৰ উপাৰ্জনকাৰী। বিধৱা ভনীয়েক, অবিবাহিত ভনীয়েক, অন্ধ কনিষ্ঠ ভাতৃ, মাক আৰু মদ্যপায়ী ভায়েক মূৰ্তি (জয়গণেশ) আৰু তেওঁৰ পত্নী আৰু এটা সৰু সন্তানক খুৱাবলৈ তেওঁ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে। কবিতাৰ দেউতাকে পৰিয়াল এৰি বহু আগতেই সাধু হৈছিল। ভায়েকে কোনো কাম নকৰে, কিন্তু তাইৰ লগত বহুত খেলে। তাইৰ এজন প্ৰেমিক আছে, বহু পুৰণি প্ৰেমিক, নাম তিলক (বিজয় কুমাৰ) যিয়ে তাইক বিয়া কৰাব বিচাৰে কিন্তু কবিতাই নিজৰ পৰিয়ালৰ কথা ভাবি বিয়াৰ কথা অস্বীকাৰ কৰে। তিলকৰ প্ৰেমত পৰে কবিতাৰ ভগ্নী ভাৰতী (শ্ৰীপ্ৰিয়া) যি এগৰাকী বিধৱা। কবিতাই ভনীয়েক আৰু তিলকৰ প্ৰেমৰ চিঠি পঢ়ি দুয়োৰে বিয়া ঠিক কৰি দিয়ে। প্ৰসাদে (কমল হাছান) ভাৰতীক পুনৰ ভাল পায় যদিও তাই আৰু তিলকৰ ৰোমাঞ্চত গভীৰ দুখ প্ৰকাশ কৰে আৰু পিছত কবিতাৰ প্ৰেমিকা চন্দ্ৰ (ফটাফ্ট জয়লক্ষ্মী)ক বিয়া কৰাবলৈ সন্মত হয়। কবিতাই ভায়েকৰ দায়িত্ববোধ দেখি নিজৰ জ্যেষ্ঠ অফিচৰ সহকৰ্মী অৰুণ ঘোষ (গোকুলনাথ)ক বিয়া কৰাবলৈ মান্তি হয়। কবিতাই চাকৰি এৰি দিয়াৰ সিদ্ধান্ত লয় কিন্তু পিছত ভায়েকৰ মৃত্যুৰ খবৰ শুনি অবিবাহিত ভনীয়েকক অৰুণ ঘোষৰ পত্নী হিচাপে ইনষ্টল কৰে আৰু চিনেমাখনৰ শেষত কবিতাই চাকৰি অব্যাহত ৰাখি আগৰ দৰে পৰিয়াল চলাই থকা দেখা যায়।
সঁহাৰি
[সম্পাদনা কৰক]সমালোচনাত্মক আৰু ব্যৱসায়িক দুয়োটা দিশতে এই ছবিখনে সফলতা লাভ কৰিছিল৷[3][4] বালাচন্দৰে শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক – তামিলৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰে।[5] কল্কিৰ কুট্টি কৃষ্ণনে বালাচন্দৰক প্ৰচাৰ নকৰাকৈয়ে সাহসী কঠোৰ বাস্তৱ দেখুৱাই দিয়াৰ বাবে প্ৰশংসা কৰাৰ লগতে নতুনকৈ অহাসকলক অভিজ্ঞ অভিনেতাৰ দৰে অভিনয় কৰাবলৈও প্ৰশংসা কৰে আৰু এই সিদ্ধান্তত উপনীত হয় যে এইখন কেৱল "ফটফত" (আচৰিত) বুলি ক'লেই সহজে উলাই কৰিব পৰা ছবি নহয়।[6]
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ . 3 May 2011. Archived from the original on 6 May 2011. https://web.archive.org/web/20110506145942/http://www.hindu.com/mp/2011/05/03/stories/2011050350410100.htm.
- ↑ . April 2011. Archived from the original on 10 December 2013. https://web.archive.org/web/20131210201210/http://lite.epaper.timesofindia.com/mobile.aspx?article=yes&pageid=28&edlabel=BGMIR&mydateHid=09-04-2011&pubname=&edname=&articleid=Ar02803&format=&publabel=MM.
- ↑ Dhananjayan 2011, পৃষ্ঠা. 265.
- ↑ Guy, Randor (18 August 1991). "Travails of a working woman". The Indian Express: পৃষ্ঠা 27. https://news.google.com/newspapers?id=mIRlAAAAIBAJ&sjid=pZ4NAAAAIBAJ&pg=1958%2C2957738.
- ↑ The Times of India Directory and Year Book Including Who's who. Bennett Coleman & Co. Ltd. 1984. পৃষ্ঠা. 234. https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015069813841;view=1up;seq=488। আহৰণ কৰা হৈছে: 27 August 2021.
- ↑ கிருஷ்ணன், குட்டி (1 December 1974). "அவள் ஒரு தொடர்கதை" (Ta ভাষাত). Kalki: 35. https://kalkionline.com/kalkionline_archive/imagegallery/archiveimages/kalki/1974/dec/01-12-1974/p35.jpg। আহৰণ কৰা হৈছে: 2023-03-28.[সংযোগবিহীন উৎস]
