আময় য়েই য়িন

আময় য়েই য়িনৰ মূৰ্তি

আময় য়েই য়িন (বাৰ্মীজ ভাষা: အမေရေယဉ်; নদীৰ আই বা মাটিৰ তলৰ কোমল পানী, য়েইন কদাও বুলিও জনা যায়) এগৰাকী প্ৰসিদ্ধ বৰ্মী নট। তেওঁ পাঁচগৰাকী মাতৃ নটৰ অন্যতম আৰু "অনৌক মেদাও" ('পশ্চিমৰ ৰাজমাতা') নামেৰে পৰিচিত। আন বৰ্মী নটসকলৰ বিপৰীতে, যিসকলে হিংসাত্মক মৃত্যুৰ পিছত নট হ'ল, আময় য়েই য়িন মৃত্যুহীনভাৱে দেৱী হ'ল।

কিংবদন্তী

ৰজা আলাউংসিঠুৰ শাসনকালত তেওঁৰ ৰাণী নগাসেনা আছিল, যি আসলে এটা উৰন্ত ডাইনী। পেগানৰ বিপৰীত পাৰৰ অঞ্চলত পাঁচগৰাকী সহোদৰ-সহোদৰী আছিল: জীদাও কিয়াও, টাউংগূৰ ম্যোজা (প্ৰশাসক), আৰু তেওঁৰ ভগ্নীসকল চিন উ, চিন ব্যু, চিন কিউ আৰু চিন তু। তেওঁলোকে গাদু কানান জাতিৰ লোক আছিল আৰু পণ্টাউং পোন্যা অঞ্চলত বাস কৰিছিল। এই চাৰি ভগ্নী গান্দাৰি বিদ্যাত প্ৰশিক্ষিত আছিল আৰু ডাইনীও আছিল।

এদিন, ওখ আকাশত মেঘ খোৱাৰ সময়ত ৰাণী নগাসেনাই তেওঁলোকৰ ওপৰত অলৌকিক শক্তিৰে আক্ৰমণ কৰে। কিন্তু, অলৌকিক শক্তিৰ প্ৰতিযোগিতাত ৰাণী পৰাস্ত হয়।

তাৰ পিছত, কনিষ্ঠ ভগ্নী চিন তু বা সৱ নান মু'ৰ আত্মা এখন লাউৰ ভিতৰত বন্ধি কৰি গভীৰ সাগৰত পুতিছিল, যাতে তেওঁ অমৰ হয়। তেওঁলোকৰ ওপৰত ৰাণীয়ে বিদ্বেষ ৰাখি ৰজাক ক'লে যে তেওঁ এটি সপোন দেখিছে, য'ত কাদু অঞ্চলৰ পাঁচ সহোদৰ-সহোদৰীয়ে সিংহাসন কঢ়িয়াই নিবলৈ পৰিকল্পনা কৰিছে আৰু তেওঁলোকে ডাইনী (কৱেই) আছিল। ৰজাই এই কথা বিশ্বাস কৰি পেগানৰ গভৰ্ণৰ বো বো গীক তেওঁলোকক বন্দী কৰি ৰাজদৰবাৰত হাজিৰ কৰাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে।

তেওঁলোক পেগানলৈ স্থানীয় শস্য আৰু তেল লৈ গ'ল। ৰাজদৰবাৰৰ পথত, সৱ নান মুৱে মূৰত তিলৰ তেল ভৰ্তি এখন কলস লৈ গৈ আছিল। গভৰ্ণৰ বো বো গীয়ে কলসত কি আছে সোধে। যদিও তেল আছিল, সৱ নান মুৱে ক'লে যে তাৰ ভিতৰত সাপ আছে। গভৰ্ণৰে হাত পেলোৱাৰ লগে লগে সাপটে ডাঙৰকৈ খুঁচি তেওঁক হত্যা কৰে।

এই ঘটনাৰ পাছত, ৰজাই সন্দেহ কৰিলে যে সৱ নান মুৱে অলৌকিক শক্তিৰে তেলৰ পৰা সাপ সৃষ্টি কৰিছে আৰু তেওঁ ডাইনী। সৈন্যই তেওঁলোকক বন্দী কৰে, কিন্তু সৱ নান মুৱে পলাই যায়। তেওঁৰ ভাতৃ জীদাও কিয়াওক ধৰা দিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে, কিন্তু তেওঁ পলাই গ'ল আৰু শেষত এবিধ গভীৰ খাদত পৰি মৃত্যুবৰণ কৰিলে আৰু নট হ'ল। তিনিও ভগ্নীক জীবন্ত জ্বলোৱাৰ আদেশ দিয়া হৈছিল, কিন্তু স্থানীয় লোকৰ সহায়ত তেওঁলোকে সাঁচি ৰ'ল। কিন্তু, পিছত তেওঁলোকো বিভিন্ন কাৰণত মৃত্যুবৰণ কৰি নট হ'ল।

সৱ নান মুৱে ভাবিছিল যে তেওঁৰ সহোদৰ-সহোদৰীৰ মৃত্যু ৰজাৰ বাবেই হ'ল। সেইবাবেই, তেওঁ পেগান ধ্বংস কৰিবলৈ সংকল্প কৰে। তেওঁ যেতিয়া পেগানলৈ গৈ আছিল, তেতিয়া মাটিত ভৰি খুন্দি দিলে পানী ওলাবলৈ ধৰিলে। সেই স্থানবোৰত এতিয়াও পানী ওলাই থাকে। এই কাৰণেই তেওঁক "আময় য়েই য়িন" (মাটিৰ তলৰ কোমল পানীৰ আই) বুলি জনা যায়।

তাৰ পথত তেওঁক স্বৰ্গদেৱ শক্ৰই ৰখাই দিয়ে। তেওঁ ৰজাক ক্ষমা কৰিবলৈ কয় আৰু তেওঁৰ অলৌকিক শক্তি একো দান কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰে। সৱ নান মুৱে তেওঁৰ অলৌকিক শক্তি এটা সাপৰ ভিতৰত সুমুৱাই দিয়ে। শক্ৰই সেই সাপটোক তিনিটা টুকুৰা কৰি পেলাই দিয়ে—মূৰটো ইয়িনমাবিনত পৰিছিল (তাত বিষাক্ত সাপ বৰ্তমানেও অধিক পোৱা যায়), মাজৰ অংশ ইয়াওত পৰিছিল (সেই অঞ্চলৰ শিশুসকলে গৰ্ভৰ পৰা অলৌকিক বিদ্যা জানি জন্মে বুলি ধৰা হয়) আৰু লেজটো মন্যোৱাত পৰিছিল (সেই অঞ্চলত বিষাক্ত সাপ খুব কম)। তাৰ ফলত, শক্ৰই সৱ নান মুক দেবতা ৰূপে পৰিণত কৰে, যি নটসকলৰ ভিতৰত একমাত্ৰ নট যিজনে মৃত্যুহীনভাৱে নট হ'ল।

ৰজা আলাউংসিঠু চিন্দুইন নদীত ৰাজ নাওত গুছি থকা সময়ত, সৱ নান মুৱে অলৌকিক শক্তিৰে নাওটো ৰখাই দিয়ে। তেওঁ ৰজাৰ সন্মুখত উপস্থিত হৈ সকলো ঘটনা কৈ দিয়ে। ৰজাই ৰাণী নগাসেনাৰ অপৰাধ বুজি পায় আৰু তেওঁৰ হত্যা কৰাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে। তাৰ পিছত, সৱ নান মুক পালে অঞ্চল আৰু পণ্টাউং পোন্যা অঞ্চল (বৰ্তমান ইয়িনমাবিন জিলা) তেওঁৰ ধাৰ্মিক অঞ্চল হিচাপে প্ৰদান কৰে।

পূজা

স্থানীয় বিশ্বাস অনুসৰি, আময় য়েই য়িনৰ পূজা কৰিলে উত্তম ফচল, ব্যৱসায়ত সফলতা, আৰু স্বাস্থ্যৰ উন্নতি হয়। ইয়াৰ অঞ্চলত ৩০০ ফুট গভীৰ কুঁৱা খনিলে পানী স্বাভাৱিকভাৱে মাটিৰ ওপৰলৈ ওলায়। তেওঁক প্ৰকৃতি আত্মা আৰু বৰ্মী নটসকলৰ ভিতৰত "কৱেই" (ডাইনী) ধৰণৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। আময় য়েই য়িনৰ মন্দিৰ ইয়িনমাবিন টাউনশ্বিপৰ নৱ্বৈটা জলাশয়ত অৱস্থিত।

আময় য়েই য়িন উৎসৱ প্ৰতিবছৰে টাবাউঙ মাহৰ পূৰ্ণিমাৰ দিনা ইয়িনমাবিন জিলাৰ জীদাও গাঁৱত উদযাপন কৰা হয়। ই বিশেষকৈ স্থানীয় কৃষকৰ মাজত জনপ্ৰিয়। উৎসৱৰ স্থান ৭৫ একৰ বিস্তৃত আৰু তাত ১০০০তকৈ অধিক দোকান স্থাপন কৰা হয়। স্থানীয় লোক সকলে কল, নাৰিকল, ফুল, আৰু ইউজেনিয়া মিৰ্টিফলিয়া উছৰ্গা কৰে।