আমুন
.svg)
আমুন মিচৰৰ পৌৰাণিক কাহিনীত পূজা কৰা এক অতি শক্তিশালী দেৱতা, প্ৰায়ে ৰাৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ আমুন-ৰা দেৱতা গঠন কৰা হৈছিল। মিচৰৰ ইতিহাসৰ এটা সময়ত তেওঁক "দেৱতাসকলৰ ৰজা" বুলি জনা গৈছিল।
আমুন (আম্মোন বুলিও বানান কৰা হয়) প্ৰাচীন মিচৰৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ দেৱতা হৈ পৰে আৰু পিছৰ বছৰবোৰত হ'ৰাছৰ সৈতে মিলি এক দেৱতাত পৰিণত হয়।
তেওঁ থেবান বতাহ আৰু উৰ্বৰতা দেৱতা হিচাপে আৰম্ভ কৰিছিল, তাৰ আগতে তেওঁ পৰম দেৱতা হিচাপে স্বীকৃতি লাভ কৰিছিল, মিচৰৰ বিশাল সম্পদৰ বেছিভাগেই তেওঁৰ মন্দিৰৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছিল।
খ্ৰীষ্টপূৰ্ব দ্বিতীয় সহস্ৰাব্দৰ আশে-পাশে থিবিছৰ আমুনৰ পূজা ইমানেই শক্তিশালী হৈ উঠিছিল যে তেতিয়াৰ প্ৰাথমিক সূৰ্য্য দেৱতা ৰাৰ পূজাৰ প্ৰতি ভাবুকি আহিছিল, যাৰ ফলত শেষত এই দুজন দেৱতাকো এক দেৱতা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হৈছিল।
আমুন-ৰাক জাতীয় দেৱতা, বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিকৰ্তা, ফেৰাউনৰ ব্যক্তিগত ৰক্ষক আৰু যুদ্ধৰ দেৱতা হিচাপে প্ৰশংসা কৰা হৈছিল।
নামৰ উৎপত্তি
[সম্পাদনা কৰক]আমুনৰ নাম প্ৰথমে ইমন বুলি লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে, অৰ্থাৎ "লুকাই থকা(এজন)।" ইজিপ্তৰ হাইৰ’গ্লিফিক্সত স্বৰবৰ্ণ লিখা হোৱা নাছিল যদিও ইজিপ্তবিজ্ঞানীসকলে বিশ্বাস কৰে যে এই নামটো কপটিক ভাষাত আমৌন হিচাপে জীয়াই আছে।
আৰম্ভণি আৰু ঐতিহাসিক প্ৰভাৱ
[সম্পাদনা কৰক]আমুনৰ উপাসকসকলে তেওঁলোকৰ গ্ৰন্থত লিপিবদ্ধ কৰিছিল যে, তেওঁ নিজেই নিজক সৃষ্টি কৰিছিল, তাৰ পিছত বাকী সকলো সৃষ্টি কৰিছিল, আনহাতে পৃথিৱীৰ বাকী অংশৰ পৰা আঁতৰত আছিল। আমুন সম্ভাৱনাময়ভাৱে মানৱ ধৰ্মৰ অন্যতম আদি সৃষ্টিকৰ্তা দেৱতা হ’ব পাৰে।
আমুনক মানুহৰ ৰূপত চিত্ৰিত কৰা হৈছিল, সিংহাসনত বহি, গভীৰ মুকুট পিন্ধিছিল আৰু তাৰ ওপৰত দুটা পোন সমান্তৰালভাৱে থকা সাধাৰণ পাখি, যিবোৰে পিতৃবিহীন হোৱাৰ প্ৰতীক হিচাপে কাম কৰিব পাৰে, আৰু প্ৰায় নিশ্চিতভাৱে তেওঁৰ পূৰ্বৰ বতাহৰ দেৱতা হিচাপে মৰ্যাদাৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল।
যেতিয়া আমুন মেণ্টুতকৈ সাংস্কৃতিকভাৱে অধিক তাৎপৰ্যপূৰ্ণ হৈ পৰিছিল, তেতিয়া পিছৰজন আমুনৰ পুত্ৰ হিচাপে পৰিচিত হৈছিল। কিন্তু মুট বন্ধ্যা হোৱাৰ বাবে বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে, তাই আৰু আমুনে মেন্থুক গৰ্ভধাৰণ কৰাতকৈ দত্তক লৈছে।
গ্ৰীচত আমুন সৃষ্টিকৰ্তা পূজাৰ প্ৰৱৰ্তন হৈছিল আৰম্ভণিতে, সম্ভৱতঃ চাইৰিনত থকা গ্ৰীক উপনিবেশৰ মাধ্যমেৰে, যিটোৱে নিশ্চয় প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পিছতেই অ’এছিছত থকা আম্মোনৰ মহান অৰেকলৰ সৈতে সংযোগ গঢ়ি তুলিছিল।
খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩৩২ চনত যেতিয়া মহান আলেকজেণ্ডাৰে মিচৰ আক্ৰমণ কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁক আমুনৰ ৰূপক পুত্ৰ বুলি উচ্চাৰণ কৰা হৈছিল,[1] এইদৰে তেওঁ যুদ্ধ নোহোৱাকৈ মিচৰ জয় কৰিছিল আৰু মুদ্ৰাত আলেকজেণ্ডাৰক আম্মোনৰ শিংৰে সজোৱা বুলি চিত্ৰিত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল।[2]
এই পৰম্পৰা শতিকাজুৰি চলি থাকিল, কোৰআনত আলেকজেণ্ডাৰক "ধু আল-কাৰণাইন (দুটা শিংযুক্ত)" বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে, যিটো মধ্যপ্ৰাচ্যৰ মুদ্ৰাৰ ওপৰত তেওঁৰ চিত্ৰণৰ উল্লেখ।[3]
তথ্য সূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Bosworth, A. B. (1988). Conquest and Empire: The Reign of Alexander the Great. প্ৰকাশক New York: Cambridge University Press. পৃষ্ঠা. 71–74. https://archive.org/details/conquestempire00abbo.
- ↑ Dahmen, Karsten (2007). The Legend of Alexander the Great on Greek and Roman Coins. Taylor & Francis. পৃষ্ঠা. 10–11. ISBN 978-0-415-39451-2.
- ↑ Recent Ancient Coin Acquisitions Focus on Alexander the Great