ইলেকট্ৰনিক সংগীত
 |
 | এই প্ৰবন্ধটোত কোনো কোনো স্থানত তথ্যসূত্ৰ বা প্ৰসংগৰ উল্লেখ প্ৰয়োজন। অনুগ্ৰহ কৰি বিশ্বাসযোগ্য উৎস দেখুৱাই এই প্ৰবন্ধটো উন্নত কৰাত সহায় কৰক। বিশ্বাসযোগ্য তথ্য উৎসৰ উল্লেখ নথকা প্ৰবন্ধৰ বিশ্বাসযোগ্যতা কমে আৰু অনেক ক্ষেত্ৰত ই ইয়াক বিশ্বাস কৰি লোৱা পঢ়ুৱৈৰ ক্ষতি সাধনো কৰিব পাৰে। সেয়ে তথ্য-উৎসৰ উল্লেখ নথকা প্ৰবন্ধক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা হ'ব পাৰে। আনহাতে পঢ়ুৱৈসকলেও প্ৰবন্ধটোত য’ত প্ৰয়োজন যেন দেখে সেই বাক্যৰ পাছত {{উদ্ধৃতিৰ প্ৰয়োজন}} বুলি লিখি ৰাখিও ৱিকিপিডিয়াত উৎসৰ উল্লেখৰ ক্ষেত্ৰত ৰাইজক সজাগ কৰিব পাৰে। |
ইলেক্ট্ৰনিক সংগীত হৈছে সংগীতৰ এক বিস্তৃত শাখা, য'ত ইলেক্ট্ৰনিক বাদ্যযন্ত্ৰ, পৰিপথ-ভিত্তিক সংগীত প্ৰযুক্তি, চফ্টৱেৰ, অথবা ব্যক্তিগত কম্পিউটাৰ আদি সাধাৰণ উদ্দেশ্যৰ ইলেক্ট্ৰনিক উপকৰণ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ইয়াত ইলেক্ট্ৰ’একৌষ্টিক সংগীতৰ দৰে ইলেক্ট্ৰনিক আৰু ইলেক্ট্ৰ’মেকানিকেল পদ্ধতিত তৈয়াৰ কৰা সংগীতো অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে।
বিশুদ্ধ ইলেক্ট্ৰনিক বাদ্যযন্ত্ৰবোৰ সম্পূৰ্ণৰূপে পৰিপথ-ভিত্তিক ধ্বনি উৎপাদনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে, যেনে ইলেক্ট্ৰনিক অছচিলেটৰ, থেৰেমিন, অথবা চিন্থেচাইজাৰ—যাৰ বাবে যান্ত্ৰিকভাৱে ধ্বনি সৃষ্টি কৰি পিচে বৈদ্যুতিক সংকেতলৈ ৰূপান্তৰ কৰাৰ প্ৰয়োজন নহয়। আনহাতে, ইলেক্ট্ৰ’মেকানিকেল বাদ্যযন্ত্ৰবোৰত তাঁৰ বা হেমাৰৰ দৰে যান্ত্ৰিক অংশ থাকে যিয়ে প্ৰাকৃতিক ধ্বনি সৃষ্টি কৰে, আৰু মেগনেটিক পিকআপ, পাওৰ এম্প্লিফায়াৰ আৰু লাউডস্পীকাৰৰ দৰে বৈদ্যুতিক উপাদানে সেই ধ্বনি বৈদ্যুতিক সংকেতলৈ ৰূপান্তৰ কৰি প্ৰসেচন কৰি পুনৰ শব্দত ৰূপান্তৰ কৰে। এনে বাদ্যযন্ত্ৰৰ ভিতৰত টেলহাৰ্মোনিয়াম, হেমণ্ড অৰ্গেন, ইলেক্ট্ৰিক পিয়ানো আৰু ইলেক্ট্ৰিক গিটাৰ আদিৰ নাম উল্লেখযোগ্য।
প্ৰথম ইলেক্ট্ৰনিক বাদ্যযন্ত্ৰসমূহ ১৯শ শতিকাৰ শেষত বিকাশ লাভ কৰে। ১৯২০ আৰু ১৯৩০ দশকত কিছুমান ইলেক্ট্ৰনিক বাদ্যযন্ত্ৰৰ পৰিচয় ঘটে আৰু সেইবোৰ ব্যৱহাৰ কৰি সংগীত ৰচনা কৰা আৰম্ভ হয়। ১৯৪০ দশকত চুম্বকীয় অডিঅ' টেপৰ সহায়ত সংগীতকাৰসকলে সংগীত ৰেকৰ্ড কৰি টেপৰ গতি বা দিশ সলনি কৰি ধ্বনিত পৰিবৰ্তন ঘটাব পৰা হয়। ইয়াৰ ফলত ১৯৪০ দশকৰ আৰম্ভণিতে ইজিপ্ট আৰু ফ্ৰান্সত টেপ সংগীত আৰু ১৯৪৮ চনত পেৰিছত মিউজিক কঙ্ক্ৰেটৰ বিকাশ ঘটে, যি প্ৰাকৃতিক আৰু উদ্যোগিক ধ্বনিসমূহ সম্পাদনা কৰি সংগীত তৈয়াৰ কৰাৰ ওপৰত আধাৰিত আছিল। জাৰ্মানীত ১৯৫৩ চনত কাৰ্লহেইঞ্জ ষ্টকহাউজেনৰ দ্বাৰা সম্পূৰ্ণ ইলেক্ট্ৰনিক সংগীত প্ৰথমবাৰ সৃষ্টি কৰা হয়। ইয়াৰ লগতে ১৯৫০ দশকৰ পৰা জাপান আৰু আমেৰিকাতো ইলেক্ট্ৰনিক সংগীত সৃষ্টি আৰম্ভ হয়, আৰু কম্পিউটাৰৰ সহায়ত এলগৰিদমিক সংগীত ৰচনাৰো প্ৰথম প্ৰদৰ্শন ঘটে।
১৯৬০ দশকত কম্পিউটাৰ সংগীতৰ বিকাশ ঘটে, লাইভ ইলেক্ট্ৰনিক্সত উদ্ভাৱনমূলক প্ৰচেষ্টা দেখা যায়, আৰু জাপানী ইলেক্ট্ৰনিক বাদ্যযন্ত্ৰসকলে সংগীত উদ্যোগত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলায়। ১৯৭০ দশকৰ আৰম্ভণিতে মুগ চিন্থেচাইজাৰ আৰু ড্ৰাম মেচিন ইলেক্ট্ৰনিক সংগীতৰ জনপ্ৰিয়তা বৃদ্ধিত সহায় কৰে। এই দশকতে ইলেক্ট্ৰনিক সংগীত ডিছকো, ক্ৰাউটৰক, নিউ ৱেভ, চিন্থ-পপ, হিপ-হপ আৰু ইলেক্ট্ৰনিক ডেন্স মিউজিক (EDM)ৰ দৰে ধাৰাৰ উদ্ভৱৰ মাধ্যমে প্ৰচলিত সংগীতত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলাবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৯৮০ দশকৰ আৰম্ভণিতে Yamaha DX7ৰ দৰে ডিজিটেল চিন্থেচাইজাৰ ব্যাপকভাৱে উপলব্ধ হয় আৰু MIDI (Musical Instrument Digital Interface) উন্নয়ন কৰা হয়। এই সময়ছোৱাত চিন্থেচাইজাৰ আৰু প্ৰগ্ৰামেব্ল ড্ৰাম মেচিনৰ অধিক ব্যৱহাৰে ইলেক্ট্ৰনিক পপ সংগীত আগভাগলৈ আহে।
১৯৯০ দশকত সংগীত প্ৰযুক্তিৰ অধিক সহজলভ্যতাই ইলেক্ট্ৰনিক সংগীতক জনসাধাৰণ সংস্কৃতিৰ এক অংশ হিচাপে স্থাপন কৰে। ১৯৮৯ চনৰ পৰা বাৰ্লিনত আৰম্ভ হোৱা লাভ পেৰেড অনুষ্ঠানই ১ নিযুততকৈ অধিক দৰ্শকৰ সৈতে বিশ্বৰ বৃহত্তম ৰাস্তাৰ উৎসৱ হৈ পৰিণত হয়, যিয়ে ইলেক্ট্ৰনিক সংগীতৰ অন্যান্য বৃহৎ উৎসৱৰ প্ৰেৰণা হিচাপে কাম কৰে।
আধুনিক ইলেক্ট্ৰনিক সংগীতত প্ৰয়োগমূলক কলা সংগীতৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ইলেক্ট্ৰনিক ডেন্স মিউজিকৰ দৰে জনপ্ৰিয় শৈলী পৰ্যন্ত বহু ধৰণৰ ধ্বনি অন্তৰ্ভুক্ত থাকে। সাম্প্ৰতিক সময়ত, ইলেক্ট্ৰনিক সংগীত মধ্যপ্ৰাচ্যত জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিছে, য'ত ইৰান আৰু তুৰ্কীৰ শিল্পীসকলে পৰম্পৰাগত বাদ্যযন্ত্ৰৰ সৈতে এম্বিয়েণ্ট আৰু টেকনো ধ্বনি একত্ৰিত কৰিছে। পপ ইলেক্ট্ৰনিক সংগীত সচৰাচৰ ৪/৪ ছন্দত গঠিত আৰু ইমানেই প্ৰচলিত যে, ইয়াক পূৰ্বৰ নিছ সংস্কৃতি-আধাৰিত ধাৰাসমূহৰ পৰা পৃথক কৰা হয়।