উমৰ মাৰভি
| উমৰ মাৰভি | |
|---|---|
 | |
| উমাৰ্কোট দুৰ্গ, য'ত মাৰভিক কাৰাগাৰত ৰখা হৈছিল | |
| সাধু কথা | |
| নাম: | উমৰ মাৰভি |
| AKA: | মাৰুই |
| তথ্য | |
| দেশ: | পাকিস্তান |
| অঞ্চল: | সিন্ধী |
উমৰ মাৰভি (ইংৰাজী: Umar Marvi) হৈছে চতুৰ্দশ শতিকাৰ পৰম্পৰাগত সিন্ধী লোককথা, আৰু প্ৰথমবাৰৰ বাবে 16 শতিকাত শ্বাহ আব্দুল কৰিম বুলৰীয়ে ৰচনা কৰিছিল। ইয়াত এগৰাকী গাঁৱৰ ছোৱালী মাৰ্ভিৰ কাহিনী অনুসৰণ কৰা হৈছে, যিয়ে এজন শক্তিশালী স্থানীয় শাসকৰ প্ৰস্তাৱ আৰু ৰাজপ্ৰসাদত ৰাণী হিচাপে জীয়াই থকাৰ প্ৰলোভনক প্ৰতিহত কৰে, নিজৰ গাঁৱৰ মানুহৰ সৈতে সৰল গ্ৰাম্য পৰিৱেশত থাকিবলৈ পছন্দ কৰে।[1][2]
উৎপত্তি
[সম্পাদনা কৰক]কাহিনীটো প্ৰথমে "বায়ন উল আৰিফিন"ৰ গ্ৰন্থত প্ৰকাশ পাইছে, যাক সিন্ধীসকলে শ্বাহ আব্দুল লতিফ ভিত্তাইৰ প্ৰপৌত্ৰ বুলৰিৰ শ্বাহ আব্দুল কৰিমৰ "কাৰিম জো ৰিছালো" বুলি জনা যায়।[3] ইয়াৰ পিছত ই শ্বাহ জো ৰিছালোত দেখা যায় আৰু পাকিস্তানৰ সিন্ধৰ পৰা অহা সাতটা জনপ্ৰিয় কৰুণ ৰোমাঞ্চৰ অংশ। আন ছয়টা কাহিনী হ’ল ছাছুই পুন্নহুন, চোনী মহিৱাল, লিলান চানেছাৰ, নূৰী জাম তামাচী, সোৰথ ৰায় দিয়াচ আৰু সাধাৰণতে সিন্ধৰ সাত ৰাণী বা শ্বাহ আব্দুল লতিফ ভিত্তাইৰ সাতগৰাকী নায়িকা বুলি জনাজাত মোমল ৰাণো।
লোককথা
[সম্পাদনা কৰক]কাহিনীটোৰ নায়ক মাৰভি, উমেৰকোটৰ তেতিয়াৰ শাসক উমৰ ছুমৰ’ই অপহৰণ কৰা পানহোৱাৰ জনগোষ্ঠীৰ এগৰাকী কণমানি খাছখেলী ছোৱালী, যিয়ে তাইৰ সৌন্দৰ্য্যৰ বাবেই তাইক বিয়া কৰাব বিচাৰিছিল। তাই অস্বীকাৰ কৰাৰ লগে লগে তাইক কেইবাবছৰ ধৰি ঐতিহাসিক উমাৰকোট দুৰ্গত বন্দী কৰি ৰখা হয়। সাহসৰ বাবে মাৰভিক নিজৰ মাটি আৰু গৃহভূমিৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ প্ৰতীক হিচাপে গণ্য কৰা হয়।[4]
জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত
[সম্পাদনা কৰক]- পাকিস্তান টেলিভিছন কৰ্পৰেশ্যনে ১৯৯৩ চনত মাৰ্ভি নামৰ এখন ধাৰাবাহিক অভিযোজন চলাইছিল। এই ধাৰাবাহিকখনত মাৰভি আৰু উমৰৰ কাহিনী আধুনিক পৰিৱেশত চিত্ৰিত কৰা হৈছে। গজল ছিদ্দিকে শিৰোনামৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাৰ বিপৰীতে হাছাম কাজীয়ে উমেৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল।
- চৈয়দ হুছেইন আলী শ্বাহ ফজলানীৰ প্ৰযোজনা, শ্বেইখ হাছানৰ পৰিচালনা আৰু নিজে ফজলানী, নিঘাট চুলতানী, নূৰ মহম্মদ চাৰ্লি আৰু বিব্বো অভিনীত এই লোককথাৰ পৰা অভিযোজিত এখন পাকিস্তানী ছবি উমৰ মাৰভি। ১৯৫৬ চনৰ ১২ মাৰ্চত মুক্তি পোৱা এইখন আছিল পাকিস্তানত নিৰ্মিত প্ৰথমখন সিন্ধী ভাষাৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ছবি।
- উমৰ মাৰুই, ভাৰতীয় লেখক ৰাম পাঞ্জৱানীৰ এখন সিন্ধী নাটক। [5]
- কোক ষ্টুডিঅ'ৰ ১৫ ছিজনৰ সিন্ধী গীত আয়ী আয়ি উমৰ মাৰৱীৰ কাহিনীৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছিল।[6]
লগতে চাওক
[সম্পাদনা কৰক]তথ্য সংগ্ৰহ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Schimmel, Annemarie (1 January 1976). "Shah Abdul Latif's Life and Teaching" (en ভাষাত). Pain and Grace (Brill): 157. doi:10.1163/9789004378544_010. https://doi.org/10.1163/9789004378544_010.
- ↑ Dr. N. A. Baloch (1976). Popular Folk Stories: Umar Marui. প্ৰকাশক Hyderabad: Sindhi Adabi Board.
- ↑ Schimmel, Annemarie (1974) (en ভাষাত). Sindhi Literature. Otto Harrassowitz Verlag. ISBN 978-3-447-01560-8. https://books.google.com/books?id=oMhmKS73XtIC&q=schimmel+bulri&pg=PA12.
- ↑ Shah Abdul Latif Bhittai, Shah Jo Risalo, https://bhurgri.com/bhurgri/amar/%D8%B3%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%A6%D9%8A/
- ↑ "Drama - Professor Ram Panjwani". rampanjwani.com. http://rampanjwani.com/Drama। আহৰণ কৰা হৈছে: 2020-11-07.
- ↑ "In Conversation With Coke Studio Artist Noman Ali Rajper From Aayi Aayi". Fuchia Magazine. 19 April 2024. https://fuchsiamagazine.com/in-conversation-with-coke-studio-artist-noman-ali-rajper-from-aayi-aayi/.