কাফী ঠাট
কাফী (IAST: Kāfi) হৈছে ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ হিন্দুস্থানী সংগীতৰ দহটা মৌলিক ঠাটৰ ভিতৰত এটা। ইয়াক এই ঠাটৰ ভিতৰত এটা ৰাগ (খৰহৰপ্ৰিয়া)ৰ নাম হিচাপেও জনা যায়।[1]
বিৱৰণ
[সম্পাদনা কৰক]কাফী ঠাটে কোমল গান্ধাৰ আৰু কোমল নিষাদ ব্যৱহাৰ কৰে। মূলতঃ ই খামাজ ঠাটত কোমল গান্ধাৰ যোগ কৰে। কাফী ৰাগ হৈছে অন্যতম পুৰণি ৰাগ আৰু ইয়াৰ ব্যৱধানসমূহক নাট্যশাস্ত্ৰৰ মৌলিক স্কেল হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। সেয়েহে প্ৰাচীন আৰু মধ্যযুগীয় সময়ত কাফীক স্বাভাৱিক স্কেল হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল। কাফী এটা সন্ধিয়াৰ শেষৰ ফালৰ ৰাগ আৰু ই বসন্তকালৰ মনোভাৱ প্ৰকাশ কৰে বুলি কোৱা হয়।
ৰাগসমূহ
[সম্পাদনা কৰক]কাফী ঠাটৰ অন্তৰ্গত ৰাগসমূহৰ ভিতৰত আছে:
- ৰাগ আভোগী
- ৰাগ বাগেশ্ৰী
- বাগেশ্ৰী-অংগ চন্দ্ৰকৌঁচ
- ৰাগ বাহাৰ
- বৰৱা
- ৰাগ ভীমপলাশী
- ৰাগ বৃন্দাৱনী সাৰং
- ধনী
- হংসকিংকিনী
- জোগ
- কাফী
- ৰাগ মধুৰঞ্জনী
- মেঘ
- ৰাগ মলহাৰ
- নায়কী কানাড়া
- পটদীপ
- পিলু
- ৰাগ জয়জয়ৱন্তী
- ৰামদাসী মলহাৰ
- সহানা
- সুৰদাসী মলহাৰ
- আনন্দ সাৰং
- দৈৱ মলহাৰ
উল্লেখ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Bor, Joep; Rao, Suvarnalata (1999) (en ভাষাত). The Raga Guide: A Survey of 74 Hindustani Ragas. Nimbus Records with Rotterdam Conservatory of Music. পৃষ্ঠা. 3. ISBN 9780954397609. https://books.google.com/books?id=jCnoMgEACAAJ.