চান্দসাই

চান্দসাইৰ প্ৰকৃত নাম সম্ভৱতঃ চান্দ খাঁ। চান্দসাই মুছলমান দৰ্জী আছিল। এওঁ হেনো পোনতে শংকৰদেৱৰ নিন্দা কৰি ফুৰিছিল। শংকৰদেৱ পাটবাউসীত থকা সময়ত তেওঁ চান্দসাইক এটা চোলা সীবলৈ দিয়ে। এইদৰে শংকৰদেৱৰ সান্নিধ্যলৈ আহে। চান্দসাই তেওঁৰ মাহাত্ম্যত মুগ্ধ হয় আৰু তেওঁত শৰণ লয়। ৰামচৰণ ঠাকুৰৰ চৰিত পুথিমতে চান্দসাই শংকৰদেৱৰ লগত বেহাৰতো আছিলগৈ।

সাহিত্য কৃতি

চান্দসাইৰ সাহিত্য কৃতি দুই-এটি গীততে সীমাবদ্ধ। তেওঁৰ এটি গীতৰ নমুনা তলত দিয়া হ'লঃ

কিনো গীত গাইলি চান্দৰে বৰাই

কিনো গীত গাইলি চান্দে।

গতুৱা এন্দুৰৰ পাৱত পৰিয়া

বোন্দা মেকুৰীয়ে কান্দে॥

...

সাগৰৰ মাজৰ ঘোঁৰাৰ ঠক্‌ঠকি

নগৰত বুৰালে নাও।

কহতু চান্দসাই এই গীত ৰচিলে

বুজা ভকতিৰ ভাও॥

নৰনাৰায়ণৰ ৰাজসভাত পণ্ডিতসকলৰ লগত বাদ লাগি সেই বাদত যেতিয়া শংকৰদেৱ জয়ী হয়, সেই সময়ত এই গীতটি ৰচা হৈছিল বুলি কথিত। এই গীতটিত ভকতীয়া ফকৰাৰ ভাষাৰে ভক্তিধৰ্মৰ মাহাত্ম্য প্ৰচাৰ কৰা হৈছে।