সমললৈ যাওক

ছিলছিলা

অসমীয়া ৱিকিপিডিয়াৰ পৰা

ছিলছিলা (আৰবী: سِلْسِلَة , ইংৰাজী: Silsila) হৈছে আৰবী ভাষাৰ শব্দ যাৰ অৰ্থ হৈছে শৃংখল, সংযোগ, সংযোগ প্ৰায়ে বংশৰ বিভিন্ন অৰ্থত ব্যৱহৃত। বিশেষকৈ ইয়াক "আধ্যাত্মিক বংশাৱলী" বুলি অনুবাদ কৰিব পাৰি য'ত এজন ছুফী পণ্ডিত তেওঁৰ খলিফা বা আধ্যাত্মিক বংশধৰলৈ নিজৰ খিলাফাত হস্তান্তৰ কৰে। উৰ্দু ভাষাত ছিলছিলাৰ অৰ্থ সাগা।[1] [2]

প্ৰ • আ • স
আদিম ইছলামিক পণ্ডিতসকল
 
 
 
 
 
 
 
 
মহম্মদ, আল্লাহৰ চূড়ান্ত ৰাছুল(৫৭০–৬৩২ মদিনাৰ সংবিধান প্ৰণয়ন কৰিছিল, কোৰআন শিকাইছিল, আৰু তেওঁৰ ছাহাবাসকলক নবীৰ উপদেশ দিছিল
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
আব্দুল্লাহ ইবনে মাছুদ (মৃত্যু ৬৫৩) শিক্ষকতা কৰিছিল
 
আলী (৬০৭–৬৬১) চতুৰ্থ খলিফায়ে শিক্ষা দিছিলআইশা, মুহাম্মাদৰ পত্নী আৰু আবু বকৰৰ কন্যাই পঢ়াইছিলআব্দু আল্লাহ ইবনে আব্বাছ (৬১৮–৬৮৭) শিক্ষকতা কৰিছিলজাইদ ইবনে থাবিত (৬১০–৬৬০)-এ শিক্ষা দিছিলউমৰ (৫৭৯–৬৪৪) দ্বিতীয় খলিফায়ে শিক্ষা দিছিলআবু হুৰাইৰা (৬০৩–৬৮১)-এ অধ্যাপনা কৰিছিল
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
আলকামা ইবনে কায়ছ (মৃত্যু ৬৮১) শিকাইছিল
 
হুছেইন ইবনে আলী (৬২৬–৬৮০)-এ শিক্ষা দিছিলকাছিম ইবনে মহম্মদ ইবনে আবি বকৰ (৬৫৭–৭২৫) আইশাই শিকাইছিল আৰু ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিলউৰৱাহ ইবনে জুবাইৰ (মৃত্যু ৭১৩) আইশাই শিকাইছিল, তাৰ পিছত তেওঁ শিক্ষা দিছিলছাইদ ইবনে আল-মুছাইব (৬৩৭–৭১৫)-এ শিক্ষা দিছিলআব্দুল্লাহ ইবনে উমৰ (৬১৪–৬৯৩)-এ শিক্ষা দিছিলআব্দ আল্লাহ ইবনে আল-জুবাইৰ (৬২৪–৬৯২) আইশাই শিকাইছিল, তাৰ পিছত তেওঁ শিকাইছিল
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ইব্ৰাহিম আল-নাখাই শিক্ষকতা কৰিছিল
 
 
আলী ইবনে হুছেইন জেইন আল-আবিদিন (৬৫৯–৭১২) শিক্ষকতা কৰিছিল
 
 
 
 
হিছাম ইবনে উৰৱাহ (৬৬৭–৭৭২)-এ শিক্ষা দিছিলইবনে শ্বিহাব আল-জুহৰী (মৃত্যু ৭৪১) শিক্ষকতা কৰিছিলছালিম ইবনে আব্দুল্লাহ ইবনে উমৰে ​​শিক্ষা দিছিলউমৰ ইবনে আব্দুল আজিজ (৬৮২–৭২০) আব্দুল্লা ইবনে উমৰৰ দ্বাৰা ডাঙৰ-দীঘল আৰু শিক্ষা দিয়া
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
হাম্মাদ বিন ইবি চুলমানে পঢ়াইছিল
 
 
মুুহাম্মাদ আল-বাকীৰে (৬৭৬–৭৩৩) শিক্ষকতা কৰিছিল
 
ফাৰৱাহ বিন্ত আল-কাছিম জাফৰৰ মাতৃ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
আবু হানিফা (৬৯৯–৭৬৭) আল ফিকহ আল আকবৰে লিখিছে আৰু কিতাব আল-আথাৰ, ন্যায়বিজ্ঞানৰ পিছত চুন্নী, ছুন্নী চুফী, বাৰেলভি, দেওবন্দী, জাইদিয়্যাহ আৰু মূলতঃ ফাতিমিদ আৰু অধ্যাপনা কৰিছিলZayd ibn Ali (695–740)Ja'far bin Muhammad Al-Baqir (702–765) Muhammad and Ali's great great grand son, jurisprudence followed by Shia, he taught
 
Malik ibn Anas (711–795) wrote Muwatta, jurisprudence from early Medina period now mostly followed by Sunni in Africa, Sunni Sufi and taught
 
Al-Waqidi (748–822) wrote history books like Kitab al-Tarikh wa al-Maghazi, student of Malik ibn Anas
 
Abu Muhammad Abdullah ibn Abdul Hakam (died 829) wrote biographies and history books, student of Malik ibn Anas
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Abu Yusuf (729–798) wrote Usul al-fiqhMuhammad al-Shaybani (749–805)
 
 
al-Shafi‘i (767–820) wrote Al-Risala, jurisprudence followed by Sunni, Sunni sufi and taught
 
Ismail ibn Ibrahim
 
Ali ibn al-Madini (778–849) wrote The Book of Knowledge of the Companions
 
Ibn Hisham (died 833) wrote early history and As-Sirah an-Nabawiyyah, Muhammad's biography
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Isma'il ibn Ja'far (719–775)Musa al-Kadhim (745–799)
 
Ahmad ibn Hanbal (780–855) wrote Musnad Ahmad ibn Hanbal jurisprudence followed by Sunni, Sunni sufi and hadith booksMuhammad al-Bukhari (810–870) wrote Sahih al-Bukhari hadith booksMuslim ibn al-Hajjaj (815–875) wrote Sahih Muslim hadith booksDawud al-Zahiri (815–883/4) founded the Zahiri schoolMuhammad ibn Isa at-Tirmidhi (824–892) wrote Jami` at-Tirmidhi hadith booksAl-Baladhuri (died 892) wrote early history Futuh al-Buldan, Genealogies of the Nobles
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ibn Majah (824–887) wrote Sunan ibn Majah hadith book
 
Abu Dawood (817–889) wrote Sunan Abu Dawood Hadith Book
 
 
 
 
 
 
Muhammad ibn Ya'qub al-Kulayni (864- 941) wrote Kitab al-Kafi hadith book followed by Twelver Shia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Muhammad ibn Jarir al-Tabari (838–923) wrote History of the Prophets and Kings, Tafsir al-Tabari
 
Abu Hasan al-Ash'ari (874–936) wrote Maqālāt al-islāmīyīn, Kitāb al-luma, Kitāb al-ibāna 'an usūl al-diyāna
 
 
 
 
 
 
Ibn Babawayh (923–991) wrote Man La Yahduruhu al-Faqih jurisprudence followed by Twelver Shia
 
Sharif Razi (930–977) wrote Nahj al-Balagha followed by Twelver Shia
 
Nasir al-Din al-Tusi (1201–1274) wrote jurisprudence books followed by Ismaili and Twelver Shia
 
 
Al-Ghazali (1058–1111) wrote The Niche for Lights, The Incoherence of the Philosophers, The Alchemy of Happiness on Sufism
 
Rumi (1207–1273) wrote Masnavi, Diwan-e Shams-e Tabrizi on Sufism
 
 
 
 
 
 
 
Key: Some of Muhammad's CompanionsKey: Taught in MedinaKey: Taught in IraqKey: Worked in SyriaKey: Travelled extensively collecting the sayings of Muhammad and compiled books of hadithKey: Worked in Persia

ঐতিহাসিক গুৰুত্ব

[সম্পাদনা কৰক]

প্ৰতিটো ছুফী আদেশৰ বা তাৰিকাত এটা ছিলছিলা থাকে।[3] ইছলামিক হজৰত মুহাম্মদৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা তাৰিকা আৰম্ভ হোৱাৰ লগে লগে ছিলছিলাৰ উৎপত্তি হৈছিল।[4] বেছিভাগ ছিলছিলাই নিজৰ বংশৰ সূত্ৰপাত তেওঁৰ খুলশালীয়েক আৰু জোঁৱাই আলী বিন আবি তালিবৰ পৰা আৰম্ভ কৰে যেনে কাদিৰিয়া, চিষ্টিয়া, নূৰবাখছিয়া আৰু চুহৰাৱৰ্দিয়াহ আদেশ। অৱশ্যে আবু বকৰৰ যোগেদি নক্সাবন্দীয়াৰ আদেশ।[5] শতিকা আগতে আৰবত আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ বাবে বিদ্যালয় নাছিল। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে শিক্ষকলৈ গৈছিল, যিয়ে তেওঁলোকক পঢ়ুৱাইছিল। অধ্যয়ন সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত তেওঁলোকে ইজাজাহ (অনুমতি) লাভ কৰিছিল। যিয়ে তেওঁলোকৰ শিক্ষাৰ প্ৰমাণপত্ৰ হিচাপে কাম কৰিছিল। তাৰ পিছত এজন স্নাতক এজনে নিজৰ ছাত্ৰ বা শিষ্য থকা মাষ্টাৰ হিচাপে কাম কৰিছিল। এই শিক্ষক শৃংখলটোক ছিলছিলা বা বংশ বুলি জনা গৈছিল। আধুনিক পৰিস্থিতিৰ কিছু সাদৃশ্যপূৰ্ণ য'ত ডিগ্ৰী কেৱল স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰাহে গ্ৰহণ কৰা হয়। শিক্ষকৰ পৰীক্ষাযোগ্য শৃংখল থকা মাষ্টাৰৰ প্ৰমাণপত্ৰই বৈধতা প্ৰদান কৰা একমাত্ৰ মাপকাঠী আছিল। তাত্ত্বিকভাৱে এই আচাৰ-ব্যৱহাৰ (তালকিন)ৰ নিৰ্দেশনা লাভ কৰিব পাৰি কেৱল তাৰিকাৰ কৰ্তৃত্বপ্ৰাপ্ত শিক্ষকৰ পৰা, আৰু এই শ্বেইখৰ আজ্ঞা পালনৰ প্ৰতিজ্ঞা (বায়াত) কৰাৰ পিছতহে। শ্বেইখে তেওঁৰ শিষ্যসকলক তাৰিকা পালন কৰিবলৈ অনুমতি (ইজাজা) দিয়ে: তেওঁ তেওঁলোকৰ এজন বা ততোধিকক আনক শিকাবলৈও কৰ্তৃত্ব দিব পাৰে, অৰ্থাৎ তেওঁলোকক তেওঁৰ খলিফা বা উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে নিযুক্তি দিব পাৰে। এইদৰে শিক্ষকৰ এটা স্তৰভিত্তিকভাৱে ক্ৰমবদ্ধ নেটৱৰ্কৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে। প্ৰতিজন শ্বেখে তেওঁ শিকোৱা তৰিকা। তেওঁৰ ছিলছিলা বা আধ্যাত্মিক বংশাৱলীৰ বাবে কৰ্তৃত্বৰ শৃংখল দেখুৱাব পাৰে। সাধাৰণতে ছিলছিলা নিজৰ গুৰুৰ পৰা নবীলৈকে যায়, যাৰ পৰা সকলো তাৰিকা উৎপত্তি হোৱা বুলি দাবী কৰে যদিও বাটত পৰিৱৰ্তন হৈছে। এজন ছুফী ছিলছিলা তেওঁৰ পৰিচয়ৰ বেজ আৰু বৈধতাৰ উৎস; ইয়াত তেওঁক পূৰ্বৰ বিখ্যাত পূৰ্বপুৰুষৰ তালিকা প্ৰদান কৰা হৈছে আৰু আন ছুফী সকলৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্ক কেনেকুৱা তাক দেখুওৱা হৈছে। ছিলছিলা আংশিক জ্ঞানৰ হ’ব পাৰে বা কিতাপৰ হ’ব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে সকলো হাফিজ (কোৰআন মুখস্থ কৰা), মুহাদ্দিন (হাদীছৰ বৰ্ণিত), আৰু কাৰিজুনা (তাজৱিদ বা শুদ্ধ উচ্চাৰণ আৰু উচ্চাৰণৰ সৈতে কোৰআন পাঠক)ক মহম্মদৰ সৈতে জড়িত বিশ্বাসযোগ্য বক্তাৰ শৃংখল দিয়া হয়।

তথ্য উৎস

[সম্পাদনা কৰক]
  1. ↑ Salimuddin, S.M. Oxford Urdu-English Dictionary. Oxford University Press
  2. ↑ Notes on The Suhrawardi Silsila Martin van Bruinessen (1995). "Shari'a court, tarekat and pesantren: religious institutions in the sultanate of Banten"
  3. ↑ Archipel. 50: 165–200. doi:10.3406/arch.1995.3069. Archived from the original on 2009-10-26.
  4. ↑ Michael Dillon (1999). China's Muslim Hui community: migration, settlement and sects. Routledge. p. 113. ISBN 0-7007-1026-4. Archived from the original on 2023-07-02. Retrieved 2016-09-25.
  5. ↑ Michael Dillon (1999). China's Muslim Hui community: migration, settlement and sects. Routledge. p. 113. ISBN 0-7007-1026-4. Archived from the original on 2023-07-02. Retrieved 2016-09-25.on 2023-07-02. Retrieved 2016-09-25.
"https://as.wikipedia.org/w/index.php?title=ছিলছিলা&oldid=527566"ৰ পৰা অনা হৈছে