টানাকিল
টানাকিল (ইংৰাজী: Tanaquil) ৰোমৰ পঞ্চম ৰজা টাৰ্কিনিয়াছ প্ৰিস্কাছৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হোৱা ৰোমৰ ৰাণী আছিল।[1]
জীৱনী
[সম্পাদনা কৰক]ইট্ৰুৰিয়াৰ টাৰ্কিনিত থকা এটা শক্তিশালী ইট্ৰুস্কান পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰা কন্যা টানাকিলে ভাবিছিল যে, তেওঁৰ স্বামীয়ে এজন ভাল নেতা হ’ব, কিন্তু যিহেতু তেওঁ এজন অনুপ্ৰৱেশকাৰীৰ পুত্ৰ আছিল, সেয়েহে তেওঁলোকে বাস কৰা টাৰ্কিনিত ক্ষমতা লাভ কৰিব নোৱাৰিব। এই কথা জানি টানাকিলে তেওঁক ৰোমলৈ গুচি যাবলৈ উৎসাহিত কৰিলে, য’ত সেই সময়ত কোনো শক্তিশালী স্থানীয় অভিজাত শ্ৰেণীৰ আধিপত্য নাছিল। তেওঁৰ দূৰদৰ্শী ক্ষমতাই তেওঁক টাৰ্কিনক ৰজা আৰু পিছলৈ ছাৰ্ভিয়াছ টুলিয়াছক পৰৱৰ্তী ৰজা হিচাপে নিযুক্তি দিয়াত সহায় কৰিছিল। ৰোমলৈ যোৱাৰ পথত এটা ঈগলে টাৰ্কুইনৰ টুপীটো লৈ উৰি গৈছিল আৰু পিছত পুনৰ মূৰলৈ ঘূৰাই দিছিল। টানাকিলে ইয়াক দেৱতাসকলে তেওঁক ৰজা হোৱাটো বিচৰাৰ চিন বুলি ব্যাখ্যা কৰিছিল।[2]
টানাকিলৰ ভৱিষ্যদ্বাণী অৱশেষত টাৰ্কিনৰ বাবে বাস্তৱায়িত হয়—অৱশেষত তেওঁ ৰজা এংকাছ মাৰ্চিয়াছৰ সৈতে বন্ধুত্ব কৰে আৰু তেওঁ টাৰ্কিনক নিজৰ সন্তানৰ অভিভাৱক হিচাপে গঢ়ি তুলিলে।[2] যেতিয়া তেওঁৰ সন্তানসকলে সিংহাসনৰ উত্তৰাধিকাৰী হ’ব পৰাকৈ বয়স হোৱাৰ আগতেই ৰজাৰ মৃত্যু হয়, তেতিয়া টাৰ্কিনে কমিটিয়াত নিজৰ জনপ্ৰিয়তা ব্যৱহাৰ কৰি ৰোমৰ পঞ্চম ৰজা নিৰ্বাচিত হয়।[3] খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬১৬ চনৰ পৰা ৫৭৯ চনলৈকে তেওঁ শাসন কৰিছিল।
তেওঁৰ চাৰিটা সন্তান, দুগৰাকী কন্যা আৰু দুজন পুত্ৰ, ৰোমৰ সপ্তম আৰু শেষ ৰজা লুচিয়াছ টাৰ্কিনিয়াছ ছুপাৰবাছ আৰু আৰুন্স টাৰ্কিনিয়াছ। তেওঁৰ এগৰাকী কন্যা টাৰ্কিনিয়াই টাৰ্কিনিয়াছ প্ৰিক্সাছৰ পিছত ৰজা হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰাৰ পিছত চাৰ্ভিয়াছ টুলিয়াছক বিয়া কৰায়।
ৰোমৰ ষষ্ঠ ৰজা চাৰ্ভিয়াছ টুলিয়াছৰ উত্থানত টানাকিলে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। তেওঁক নিজৰ সন্তান হিচাপে ডাঙৰ-দীঘল কৰি টানাকিলে বিশ্বাস কৰিছিল যে, চাৰ্ভিয়াছ হ’ব সিংহাসনৰ পৰৱৰ্তী উত্তৰাধিকাৰী। তেওঁৰ সপোনবোৰ বাস্তৱায়িত হোৱাৰ বিশ্বাস জন্মিছিল। এদিন চাৰ্ভিয়াছ শুই আছিল আৰু তেওঁৰ মূৰটো জুইৰ শিখাৰে আগুৰি আছিল। জুইবোৰে তেওঁৰ মূৰৰ চাৰিওফালে নাচিছিল আৰু তেওঁক কোনো আঘাত নিদিয়াকৈয়ে নাচিছিল আৰু যেতিয়া চাৰ্ভিয়াছ সাৰ পাইছিল তেতিয়া জুই নোহোৱা হৈ গৈছিল।[4][5] এই কথাটোক শুভ সংকেত হিচাপে লৈ টানাকিলে জানিছিল যে, চাৰ্ভিয়াছ এদিন ৰজা হ’ব। যেতিয়া টাৰ্কিনক হত্যা কৰা হৈছিল, তেতিয়া টানাকিলে সেই মৃত্যুক তাইৰ প্ৰজাৰ পৰা লুকুৱাই ৰাখিছিল, তাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকক কৈছিল যে টাৰ্কিন আহত হৈছে আৰু তেওঁ ভাল নোহোৱালৈকে নিজকেই চাৰ্ভিয়াছৰ প্ৰতিনিধি নিযুক্তি দিছিল। জনসাধাৰণৰ সন্মান লাভ কৰি ৰজাৰ আদেশ দিয়াৰ পিছত চাৰ্ভিয়াছ আৰু টানাকিলে টাৰ্কুইনৰ মৃত্যুৰ কথা ঘোষণা কৰে।[6][7] চেনেটে চাৰ্ভিয়াছক ৰজা হিচাপে নিযুক্তি দিয়ে আৰু টানাকিলৰ পুত্ৰ লুচিয়াছ আৰু আৰুন্সে চাৰ্ভিয়াছৰ কন্যা টুলিয়াক বিয়া কৰায়।[8]
গিয়া চেচিলিয়া
[সম্পাদনা কৰক]কেইবাজনো ৰোমান বুৰঞ্জীবিদে ৰিপৰ্ট কৰা এটা বিকল্প পৰম্পৰাত টানাকিলে ৰোমত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে নিজৰ নাম সলনি কৰি “গিয়া চেচিলিয়া’’ কৰি লয়। এই নামেৰে তেওঁক নাৰীসুলভ গুণৰ আৰ্হি হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল, ঘৰুৱা কলা, বিশেষকৈ কাটিব পৰা আৰু বোৱা কামত পাকৈত আছিল আৰু তেওঁক বিভিন্ন ৰোমান বিবাহ প্ৰথাৰ উৎপত্তিৰ সৈতে জড়িত আছিল।</ref>[9][10][11]
প্লিনিয়ে ৰিপৰ্ট কৰিছে যে, তেওঁৰ দিনত ছশ বছৰৰ পাছত ছানকাছৰ মন্দিৰত তেওঁৰ স্পিণ্ডল আৰু ডিষ্টাফ সংৰক্ষণ কৰা হৈছিল, য'ত ৰাণীৰ ব্ৰঞ্জৰ মূৰ্তি এটা থিয় হৈ আছিল, লগতে তেওঁ চাৰ্ভিয়াছ টুলিয়াছৰ বাবে বোৱা বেঙুনীয়া ৰঙৰ টিউনিক এটাও আছিল,[9] আৰু কিছুমান কৰ্তৃপক্ষৰ মতে এটা বেল্ট আছিল, যাৰ ওপৰত টানাকিলে কেইবাটাও নিৰাময়ৰ মন্ত্ৰ স্থাপন কৰিছিল, আৰু যাৰ বাবে অলৌকিক সম্পত্তিৰ আওতা আছিল। টানাকিলে প্ৰথম টিউনিকা ৰেকটা বোৱা বুলি কোৱা হৈছিল, যিটো পৰম্পৰাগতভাৱে ৰোমান কইনাসকলে তেওঁলোকৰ বিয়াৰ দিনত ব’বলগীয়া পোছাক, আনকি দৰা-কইনাই গাবলগীয়া প্ৰাচীন বিয়াৰ সূত্ৰ "উবি টু গাইয়াছ, ইগো গিয়া" তানাকিলৰ উল্লেখ বুলিও ধাৰণা কৰা হৈছিল।[12] ৰেনেছাঁৰ সময়ত বকাচিঅ'ই তেওঁৰ ডি মুলিয়েৰিবাছ ক্লাৰিছ (বিখ্যাত মহিলাৰ ওপৰত)ত গিয়া চেচিলিয়া ("গায়া চিৰিলা" নামেৰে)ক মিতব্যয়ীতা আৰু ৰোমান প্ৰাচীন কালৰ সৰল জীৱনশৈলীৰ আৰ্হি হিচাপে উল্লেখ কৰিছিল।[13]
তথ্য সূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. III, pp. 976–977 ("Tarquinius")
- ↑ 2.0 2.1 Livy, History of Rome, i. 34.
- ↑ Livy, History of Rome, i. 35.
- ↑ Livy, History of Rome, i. 39.
- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. III, p. 1184 ("Servius Tullius")
- ↑ Livy, History of Rome, i. 41.
- ↑ Cassius Dio, fr.9 Roman History, book ii.
- ↑ Livy, History of Rome, i. 42.
- ↑ 9.0 9.1 Pliny the Elder, Natural History, viii. 74. s. 194.
- ↑ Liber de Praenominibus, a short treatise of uncertain authorship, traditionally appended to Valerius Maximus' Factorum ac Dictorum Memorabilium (Memorable Facts and Sayings).
- ↑ Plutarch, Moralia, "Roman Questions", 30.
- ↑ Karen K. Hersch, "The Woolworker Bride", pp. 122–124.
- ↑ Boccaccio, Famous Women, pp. 94-95.