টিপ-কেট (খেল)

টিপ-কেট (বা মেকুৰী, মেকুৰী আৰু কুকুৰ, ৱান-এ-কেট, ভোদা, বা গাহৰিৰ পোৱালি বুলিও কোৱা হয়) বেছবলৰ বেট বা ঝাড়ুৰ হেণ্ডেলৰ দৰে ডাঙৰ লাঠিৰে এডাল সৰু, সাধাৰণতে ৩ৰ পৰা ৬ ইঞ্চি (৮ৰ পৰা ১৫ চে.মি.)তকৈ বেছি নহয়, কাঠৰ টুকুৰাৰ সৈতে খেলা হয়। চুটি টুকুৰাটো দুয়ো মূৰ চেপেটা বা চোকা কৰা হয় যাতে ডাঙৰটোৱে আঘাত কৰিলে ইয়াক বতাহত "টিপ আপ" কৰিব পাৰি, তেতিয়া খেলুৱৈয়ে ইয়াক বতাহত থকাৰ সময়তে ডাঙৰ লাঠিডালেৰে দূৰলৈ দোল খাবলৈ বা আঘাত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে (বেছবল বা ক্ৰিকেটৰ পিটচত দোলোৱাৰ দৰেই)।[1]
খেলৰ বহুতো প্ৰকাৰ আছে যদিও আটাইতকৈ সাধাৰণ খেলত বেট লোৱাজনে বিলেট বা "মেকুৰী"টো মাটিত সৰু বৃত্ত এটা কৰি বতাহত টিপ দি দূৰলৈ আঘাত কৰে। তাৰ পিছত তেওঁলোকৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীয়ে দূৰত্ব অতিক্ৰম কৰিবলৈ প্ৰয়োজনীয় হপ বা জাম্পৰ সংখ্যাৰ অনুমানৰ ভিত্তিত নিৰ্দিষ্ট সংখ্যক পইণ্টৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে। যদি বেটছমেনে দূৰত্বক কম বুলি ভাবে, তেন্তে তেওঁলোকে অফাৰ নাকচ কৰিবলৈ আৰু জাম্পত দূৰত্ব জুখিবলৈ আৰু কৰা সংখ্যাটো স্ক'ৰ কৰিবলৈ লয়।[2]
জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত
[সম্পাদনা কৰক]ইটালো কেলভিনোৱে এটা চুটিগল্প লিখিছে "মেকিং ডু" (ইংৰাজীত, ইটালীয় ভাষাত "চি চি কণ্টেণ্টা"), যিটো সংকলন সংখ্যাছ ইন দ্য ডাৰ্ক এণ্ড অদাৰ ষ্ট'ৰীজত প্ৰকাশ পাইছে য'ত নাগৰিকসকলৰ বাবে বৈধ হৈ থকা একমাত্ৰ কামটো হ'ল টিপ-কেট (ইটালীয় ভাষাত লিপা) খেলা, যিটো তেওঁলোকে গোটেই দিনটো কৰে, যেতিয়ালৈকে সেইটোও নিষিদ্ধ নহয়, তেতিয়ালৈকে ইটালীৰ ‘লিপা’ৰ এটা ভিন্নতা হ’ল ‘লিজা’।
পাৰ্থক্য
[সম্পাদনা কৰক]১৯৫০ চনত ৱালছলত বিকল্প সংস্কৰণৰ বাবে ক্ৰিকেটত ব্যৱহৃত ষ্টাম্প আৰু জামিনৰ এটা গোটৰ প্ৰয়োজন হৈছিল; ক্ৰিকেটৰ দৰে নহয়, এই ষ্টাম্পবোৰ সুবিধাজনক বেৰৰ ওপৰত হেলান দি থোৱা হৈছিল, কিয়নো খেলখন ৰাস্তাত খেলা হৈছিল। লক্ষ্য আছিল মেকুৰীটোক টিপ আপ কৰি তাৰ পিছত হৰণ কৰিবলগীয়া বস্তুবোৰ উলিয়াই দিয়াৰ উদ্দেশ্যেৰে ষ্টাম্পৰ ফালে আঘাত কৰা। বিপক্ষ ফিল্ডাৰক উৰণৰ সময়ত মেকুৰীটোক ধৰিবলৈ দিয়া হৈছিল।
তথ্য সূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ "Çelik Çomak Oyunu Nedir | Kuralları | Nasıl Oynanır?" (tr ভাষাত). OyunBilim. 2020-05-01. Archived from the original on 2020-06-06. https://web.archive.org/web/20200606170908/https://www.oyunbilim.com/geleneksel/celik-comak-oyunu/। আহৰণ কৰা হৈছে: 2020-06-06.
- ↑ public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Tip-cat". Encyclopædia Britannica. 26 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 1003. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the