পুৰাণ ভগত (লোককথা)
পুৰাণ ভগত (ইংৰাজী: Puran Bhagat) (পিছলৈ শ্ৰী চৌৰংগিনাথ) [1][2] পাঞ্জাবী লোককথাৰ পৰা ছিয়ালকোটৰ এজন পৌৰাণিক ৰাজকুমাৰ।[3][4] কাহিনী অনুসৰি তেওঁ ছিয়ালকোটৰ গুৰ্জাৰ (গুজাৰ নহয়) ৰজা ছালভানৰ পুত্ৰ আৰু ৰাজকুমাৰ ৰাছালু গুৰ্জাৰৰ জ্যেষ্ঠ ভাতৃ আছিল।[5]
পটভূমি
[সম্পাদনা কৰক]পুৰাণৰ জন্ম হৈছিল ৰজা চালবানৰ প্ৰথম পত্নী ৰাণী ইচিৰাৰ ঘৰত। জ্যোতিষীসকলৰ পৰামৰ্শ মতে পুৰাণক জীৱনৰ প্ৰথম ১২ বছৰ ৰজাৰ পৰা আঁতৰাই পঠিয়াই দিয়া হয়। কোৱা হয় যে ৰজাই পুত্ৰৰ মুখখন দেখা নাপালে। পুৰাণ আঁতৰত থকাৰ সময়তে ৰজাই নিম্নবৰ্ণৰ পৰিয়ালৰ লুনা নামৰ কণমানি ছোৱালী এজনীক বিয়া কৰাইছিল। ১২ বছৰ বিচ্ছেদৰ অন্তত পুৰাণ পুনৰ ৰাজপ্ৰসাদলৈ আহে। তাতে লুনাই তাইৰ সমান বয়সৰ পুৰাণৰ প্ৰতি ৰোমান্টিকভাৱে আকৰ্ষিত হৈ পৰিল। লুনাৰ সতি-সন্ততি হোৱাৰ বাবে পুৰানে তাইক নাকচ কৰে। সেইবাবে আঘাতপ্ৰাপ্ত লুনাই পুৰাণক তাইৰ সন্মানক অপমান কৰাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰে।
পুৰাণৰ অংগ কাটি হত্যা কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হয়। [6] সৈন্যই তেওঁৰ হাত-ভৰি কাটি হাবিৰ মাজত এটা কুঁৱাত পেলাই দিলে। এদিন গুৰু গোৰখনাথে অনুগামীৰ সৈতে পাৰ হৈ গৈ আছিল আৰু কুঁৱাৰ পৰা মাত শুনিলে। এটা মাত্ৰ সূতা আৰু কেঁচা মাটিৰ পাত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁ পুৰাণক উলিয়াই আনিলে। পিছত বাবা গোৰ্খনাথে তেওঁক দত্তক লৈছিল। পুৰাণ নিজেই যোগী হৈ পৰিল।
জনপ্ৰিয় সংস্কৃতি
[সম্পাদনা কৰক]_-_1.jpg)
কাদিৰ য়াৰৰ দ্বাৰা ৰচিত পাঞ্জাবী কিছা পুৰাণ ভগতৰ এটা সংস্কৰণ। পুৰণ ভগতৰ কিংবদন্তিক লৈ কেইবাখনো ভাৰতীয় ছবি নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। ইয়াৰ ভিতৰত আছে: পেচি কৰণীৰ পুৰাণ ভগত (১৯২৮), দেবাকী বসুৰ পুৰণ ভগত (১৯৩৩), চতুৰ্ভুজ দোষীৰ ভক্ত পুৰাণ (১৯৪৯), ধীৰুভাই দেশাইৰ ভক্ত পুৰাণ (১৯৫২)।[7]
লুনা (১৯৬৫),[8] শিৱ কুমাৰ বতালৱীৰ পুৰাণ ভগতৰ কিংবদন্তিৰ আধাৰত নিৰ্মিত এখন মহাকাব্যিক পদ্য নাটক, যিখনক বৰ্তমান আধুনিক পাঞ্জাবী সাহিত্যৰ এক মাষ্টাৰপিছ বুলি গণ্য কৰা হয়,[9] আৰু যিয়ে আধুনিক পাঞ্জাবী কিছাৰ এক নতুন ধাৰাও সৃষ্টি কৰে।</ref> and which also created a new genre, of modern Punjabi kissa.[10] যদিও কিংবদন্তিটোত লুনাক খলনায়ক হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছে, বটালভিয়ে তেওঁৰ যন্ত্ৰণাক কেন্দ্ৰ কৰি মহাকাব্যখনৰ সৃষ্টি কৰিছিল যাৰ ফলত তেওঁ খলনায়ক হৈ পৰিছিল। ১৯৬৭ চনত লুনাৰ বাবে বটালৱীয়ে সাহিত্য অকাডেমী বঁটা লাভ কৰা আটাইতকৈ কম বয়সীয়া ব্যক্তি হিচাপে পৰিগণিত হয়।[8]
পাঞ্জাবী সাহিত্যিক পুৰণ সিঙে পুৰাণ ভগতৰ বিষয়ে এটা কবিতা লিখিছিল।[11]
তথ্য সংগ্ৰহ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Kaul, H. Kumar (1994). Aspects of Yoga. BR publishing corporation. ISBN 9788170188100.
- ↑ Tahir, M. Athar (1988). Qadir Yar: A Critical Introduction. Pakistan Punjabi Adabi Board. পৃষ্ঠা. 118. ISBN 9789694111070. "Sharif Sabir's edition of Puran Bhagat is used for transliteration and Taufiq Rafat's ' rendering ' for English ... Puran is also known as Gyan Sarupa , Purakhsiddh , Chauranjwenath and Chauranginath ..."
- ↑ Hasrat, Bikrama Jit (1977). "Folklore and Legends". Life and Times of Ranjit Singh: A Saga of Benevolent Despotism. V.V. Research Institute Book Agency. পৃষ্ঠা. 417.
- ↑ Advance. 52. Public Relations Department of Punjab (India). 2002. পৃষ্ঠা. 24.
- ↑ "Four Legends of King Rasalu of Sialkot". The Folk-Lore Journal খণ্ড 1 (5): 129–151. 1883. ISSN 1744-2524. https://www.jstor.org/stable/1252821.
- ↑ Miraj, Muhammad Hassan (2012-10-08). "Pooran Bhagat". www.dawn.com. http://www.dawn.com/news/755152/pooran-bhagat। আহৰণ কৰা হৈছে: 2016-01-22.
- ↑ Rajadhyaksha, Ashish; Willemen, Paul (1999). Encyclopaedia of Indian cinema. British Film Institute. ISBN 9780851706696. https://archive.org/details/encyclopaediaofi0000raja। আহৰণ কৰা হৈছে: 12 August 2012.
- ↑ 8.0 8.1 List of Punjabi language awardees Archived 31 March 2009 at the Wayback Machine Sahitya Akademi Award Official listings.
- ↑ World Performing Arts Festival: Art students awed by foreign artists Daily Times, 16 November 2006.
- ↑ Shiv Kumar The Tribune, 4 May 2003.
- ↑ Singh, Gurbhagat (1991). Literature and Folklore After Poststructuralism. Ajanta Publications. পৃষ্ঠা. 91. ISBN 9788120203006.