বাকু (পৌৰাণিক কাহিনী)
বাকু (ইংৰাজী: Baku) জাপানীসকলৰ মাজত প্ৰচলিত এক অতিপ্ৰাকৃতিক সত্তা, যিয়ে অতৃপ্ত সপোন গ্ৰাস কৰে বুলি কোৱা হয়। চীনা ম’ৰ পৰাই এইবোৰৰ উৎপত্তি হৈছে। কিংবদন্তি অনুসৰি দেৱতাসকলে আন সকলো প্ৰাণী সৃষ্টি শেষ কৰাৰ সময়ত বাকী থকা অতিৰিক্ত টুকুৰাবোৰৰ দ্বাৰা এইবোৰ সৃষ্টি কৰা হৈছিল। জাপানী লোককথা আৰু শিল্পৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ দীৰ্ঘ ইতিহাস আছে, আৰু শেহতীয়াকৈ মাংগা (কমিক) আৰু এনিমে(কম্পিউটাৰ এনিমেচন)ত তেওঁলোকৰ অভিনয় কৰা হৈছে।
জাপানী ভাষা বাকু শব্দটোৰ বৰ্তমান দুটা অৰ্থ আছে, ইয়াৰ দ্বাৰা পৰম্পৰাগত অতৃপ্ত সপোন নাশ কৰা জীৱ আৰু মালয় টাপিৰ দুয়োটাকে বুজোৱা হয়।[1] শেহতীয়া বছৰবোৰত বাকুক চিত্ৰিত কৰাৰ ধৰণৰ পৰিৱৰ্তন ঘটিছে।
ইতিহাস আৰু বৰ্ণনা
[সম্পাদনা কৰক]পৰম্পৰাগত জাপানী অতৃপ্ত সপোন নাশ কৰা বাকুৰ উৎপত্তি চীনৰ লোককথাৰ পৰা মো (দৈত্য পাণ্ডা)ৰ পৰা হৈছিল আৰু মুৰোমাচি যুগৰ (১৪–১৫ শতিকা)ৰ পৰাই জাপানত চিনাকি আছিল।[2] হৰি তাদাওৱে পৰম্পৰাগত বাকুৰ বাবে অতৃপ্ত সপোন নাশ কৰাৰ ক্ষমতাৰ বিষয়ে বৰ্ণনা কৰিছে আৰু ইয়াক দুঃস্বপ্নৰ বিৰুদ্ধে তাবিজ আৰু অন্যান্য প্ৰতিৰোধক ব্যাখ্যা কৰিছে। ১৯৫৭ চনৰ এখন গৱেষণা পত্ৰৰ উদ্ধৃতি দি কাই-য়োকাই ডেনশ্বো ডাটাবেছ আৰু মিজুকিয়ে পৰম্পৰাগত বাকুৰ সপোন নাশ কৰাৰ ক্ষমতাৰ বিষয়েও বৰ্ণনা কৰিছে।[3]
১৭ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ জাপানীজ পাণ্ডুলিপি জাপানীজ সপোন নাশ কৰা মিথ জীৱটোৰ সৈতে অভিযোজন কৰাৰ পূৰ্বে ছাংকাই ইবুটছুৱে বাকুক হাতীৰ শুঁৰ আৰু দাঁত, গঁড়ৰ কাণ, গৰুৰ ঠেং, ভালুকৰ শৰীৰ আৰু বাঘৰ পাঞ্জা থকা লাজকুৰীয়া চীনা পৌৰাণিক চাইমেৰা বুলি বৰ্ণনা কৰিছে, যিয়ে সুৰক্ষা দিছিল মহামাৰী আৰু চয়তানৰ বিৰুদ্ধে, যদিও অতৃপ্ত সপোন নাশ কৰাটো ইয়াৰ ক্ষমতাৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হোৱা নাছিল।[1] কিন্তু ১৭৯১ চনৰ জাপানীজ কাঠৰ ব্লকৰ চিত্ৰত হাতীৰ মূৰ, দাঁত আৰু শুঁৰ, শিং আৰু বাঘৰ নখৰ সৈতে বিশেষভাৱে সপোন ধ্বংস কৰা বাকুক চিত্ৰিত কৰা হৈছে।[4] হাতীৰ মূৰ, শুঁৰ আৰু দাঁত ধ্ৰুপদী যুগৰ (মেইজিৰ পূৰ্বৰ) জাপানী কাঠৰ ব্লকৰ প্ৰিণ্টত (চিত্ৰ চাওক) আৰু মন্দিৰ, মন্দিৰ আৰু নেটছুকে চিত্ৰণত বাকুক চিত্ৰিত কৰা হৈছে।[5][6][7][8]
মেইজি যুগত লিখি লাফকাডিঅ' হাৰ্নে (১৯০২) অতি মিল থকা বৈশিষ্ট্যৰ বাকুৰ বৰ্ণনা কৰিছিল যিয়ে অতৃপ্ত সপোনকো গ্ৰাস কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।[9] কিংবদন্তি অনুসৰি বেয়া সপোনৰ পৰা সাৰ পোৱা ব্যক্তিয়ে বাকুলৈ মনত পেলাব পাৰে। জাপানত দুঃস্বপ্ন দেখা শিশু এটাই সাৰ পাই তিনিবাৰ আওৰাই কয়, "বাকু-চান, মোৰ সপোন খাবলৈ আহক।" কিংবদন্তি অনুসৰি বাকুৱে শিশুটিৰ কোঠালৈ আহি বেয়া সপোনটো গ্ৰাস কৰিব, যাৰ ফলত শিশুটিয়ে পুনৰ শান্তিৰে শুব পাৰিব। কিন্তু বাকুক মাতিলে কমকৈ মাতিব লাগিব, কাৰণ নিজৰ দুঃস্বপ্ন খাই যদি তেওঁ ভোকত থাকে তেন্তে মাতোঁতাৰ সজ আশা আৰু সৎ কামনাকো গ্ৰাস কৰি শূন্য জীৱন যাপন কৰিবলৈ এৰি দিব পাৰে। ৰাতি টোপনি অহাৰ আগতে বেয়া সপোনৰ পৰা সুৰক্ষা পাবৰ বাবেও বাকুক মাতিব পাৰি। ১৯১০ চনত জাপানী শিশোৱে বিছনাৰ কাষত বাকু তাবিজ ৰখাটো সাধাৰণ কথা আছিল।[10][11]
চিত্ৰ-ভাণ্ডাৰ
[সম্পাদনা কৰক]-
জাপানৰ টকিঅ’ৰ শ্বিবুয়াৰ কননোহ হাচিমাংগু মন্দিৰত বাকু ভাস্কৰ্য। -
জাপানৰ টকিঅ’ৰ শ্বিবুয়াৰ কননোহ হাচিমাংগু মন্দিৰত বাকু আৰু সিংহৰ ভাস্কৰ্য।
তথ্য সূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ 1.0 1.1 Nakagawa Masako (1999). "Sankai ibutsu: An early seventeenth-century Japanese illustrated manuscript". Sino-Japanese Studies খণ্ড 11 (24–38): 33–34.
- ↑ Hori Tadao 2005 "Cultural note on dreaming and dream study in the future: Release from nightmare and development of dream control technique," Sogical Rhythms 3 (2), 49–55.
- ↑ Mizuki, Shigeru 2004 Mujara 5: Tōhoku, Kyūshū-hen (in Japanese). Japan: Soft Garage. page 137. আই.এচ.বি.এন. 4-86133-027-0.
- ↑ Kern, Adam L. 2007 Manga from the Floating World: Comicbook culture and the kibyoshi of Edo Japan. Cambridge: Harvard University Asian Center. Page 236, figure 4.26.
- ↑ 夢貘まくら. (Accessed September 5, 2007.)
- ↑ Richard Smart, "Delivering men from evil", Japan Times, February 16, 2007. (Accessed September 8, 2007.)
- ↑ "Shinto Shrine Guide - Iconography, Objects, Superstitions in Japanese Shintoism". Onmark Productions. http://www.onmarkproductions.com/html/shrine-guide-2.shtml। আহৰণ কৰা হৈছে: September 8, 2007.
- ↑ "Baku: Monster that Eats Nightmares". LACMA Collections. https://collections.lacma.org/node/192199। আহৰণ কৰা হৈছে: October 12, 2010.
- ↑ Hearn, Lafcadio 1902 Kottō: Being Japanese Curios, with Sundry Cobwebs. Macmillan. Pages 245–248. আই.এচ.বি.এন. 4-86133-027-0.
- ↑ M.Reese:"The Asian traditions and myths".pg.60
- ↑ Hadland Davis F., "Myths and Legends of Japan" (London: G. G. Harrap, 1913)