বাগো মেদাও
বাগো মেদাও (মহিষী মাতৃ বা লেডী বাফেলো নামেও জনাজাত) হৈছে এখন বৰ্মী নাট (আত্মা), যাক বিশেষকৈ বাগো অঞ্চলত পূজা কৰা হয় (যদিও নিম্ন বৰ্মা জুৰিও উপাসনা দেখা যায়)।[1] বাগো মেদাওক এটা যুৱতী ৰূপে চিত্ৰিত কৰা হয়, যিয়ে এখন পানী মহিষৰ খোৰা পিন্ধি থাকে। ই এক মহিলা মহিষী নাক্কাৰাইৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিয়ে হন্থাৱাদীৰ (বৰ্তমানে বাগো) পৰম্পৰাগত প্ৰতিষ্ঠাপক থামালাৰ পুত্ৰ অশকুমা ৰাজপুত্ৰক পোহপাল দিছিল।[2][3][4] জনবিশ্বাস অনুসৰি, তেওঁ পৰিয়াল আৰু ঘৰ সুৰক্ষিত কৰে আৰু যাক অনুগ্ৰহ কৰে, তাক মনস্কামনা পূৰণ কৰে।[4]
তেওঁক মোন জনগোষ্ঠীৰ এক দেৱী বুলি গণ্য কৰা হয়, যিয়ে মোন সাংস্কৃতিক পৰিচয় আৰু বাগোৰ ইতিহাসক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যি এক সময়ত হন্থাৱাদীৰ (মোন ৰাজ্যৰ) ৰাজধানী আছিল।[5][6]
গল্প
[সম্পাদনা কৰক]খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৮৭ চনত, ৰজা থামালাই হন্থাৱাদী ৰাজত্ব কৰিছিল। তেওঁ তেওঁৰ ভাতৃ ৰাজপুত্ৰ উইমালাক সিংহাসনৰ উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে মনোনীত কৰি, অধ্যয়নৰ বাবে তাকশিলা লৈ পঠাইছিল। ৰজাই প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল যে, ৰাজপুত্ৰ উইমালা উভতি আহিলে, তেওঁ সিংহাসন লাভ কৰিব। লগতে, ৰজাই হন্থাৱাদী বনাঞ্চলত এক জ্বলি থকা কমলা কুম্ড়াৰ ভিতৰত জন্ম হোৱা এজনী মহিলাক মূল ৰাণী হিচাপে নিৰ্বাচিত কৰিছিল, যাক "কমলা কুম্ড়াৰ কন্যা" বুলি জনা গৈছিল। এই ৰাণীয়ে পৰৱৰ্তী সময়ত অশকুমা নামৰ পুত্ৰ জন্ম দিছিল।
কিন্তু, ৰাজপুত্ৰ উইমালা অধ্যয়ন শেষ কৰি উভতি অহাৰ পিছতো, ৰজাই তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতি ৰক্ষা নকৰিলে। এতেকে, ৰাজপুত্ৰ উইমালা ক্ষিপ্ত হৈ তেওঁৰ দাদা ৰজাক হত্যা কৰি সিংহাসন দখল কৰিলে। এই অভ্যুত্থানৰ ফলত, অশকুমা ৰাজপুত্ৰক দেশান্তৰী হ’ব লগা হৈছিল। নাক্কাৰাই নামৰ মহিলা মহিষীয়ে তেওঁক পোহপাল দিছিল, যাৰ ফলত অশকুমাই তাক মাতৃ ৰূপে গণ্য কৰিছিল।
পৰৱৰ্তী সময়ত, অশকুমা ৰাজপুত্ৰে পানীৰ দেৱী মানিমেখলাৰ পানীৰ সোঁত বাধা দিছিল, যাৰ ফলত দেৱীগৰাকী ৰুষ্ট হৈছিল। দেৱীগৰাকীয়ে এক শৰ্তযুক্ত প্ৰতিযোগিতাৰ প্ৰস্তাৱ আগবঢ়াইছিল, য’ত তেওঁ ৰাজপুত্ৰক ১ ঘণ্টাৰ ভিতৰত হাজাৰটো হৰিণাৰ পুচ শিপাই নিতে কৈছিল। যদিও ৰাজপুত্ৰে সফলতাৰে শিপাই লৈছিল, দেৱীগৰাকীয়ে এটা পুচি লুকুৱাই ৰাখি তেওঁৰ পৰাজয় ঘোষণা কৰিছিল। ফলস্বৰূপে, ৰাজপুত্ৰক মহিষী নাক্কাৰাইৰ মূৰ কাটি দেৱীগৰাকীক উপহাৰ হিচাপে দিবলৈ বাধ্য কৰা হৈছিল।
মহিষী নাক্কাৰাইৰ চিন্তাৰ কাৰণ আছিল যে, তেওঁৰ পুত্ৰয়ে এই পাপ কৰ্ম কৰিব পাৰে। সেয়েহে তেওঁ ৰাজপুত্ৰক তেওঁৰ গলত কেৱল ফাল ৰখাৰ নিৰ্দেশ দিলে। তেওঁ স্বৰ্গলৈ এক শপথ লৈ নিজৰ মূৰ নিজে কাটিবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল। এই ঘটনাৰ পিছৰ পৰাই নাক্কাৰাই এখন নাট (দেৱতা) হৈ পৰিল, আৰু মানুহে তেওঁৰ পূজা কৰিবলৈ নিজৰ আঙ্নাত মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ নিজৰ মন্দিৰৰ দ্বাৰা শাসন কৰিছিল, যাতে ব্যৱসায়ৰ উন্নতি লোকসকলৰ কল্যাণৰ বাবে হয়।
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ "296. Antique Burmese Lacquer Nat Nakayain, Burma •". http://www.michaelbackmanltd.com/296.html.
- ↑ Verlag, Nelles (1998). Myanmar (Burma). Hunter Publishing. পৃষ্ঠা. 100. ISBN 978-3-88618-415-6.
- ↑ "SST Tourism, Myanmar, Southeast Asia". http://www.sstmyanmar.com/myanmar_NAT_Festival.html। আহৰণ কৰা হৈছে: 2010-08-27.
- ↑ 4.0 4.1 Ma Thanegi (June 2014). "Spirit worship in Myanmar: The Nat Panthein". My Magical Myanmar. Archived from the original on 21 July 2015. https://web.archive.org/web/20150721171201/http://www.mymagicalmyanmar.com/MMM%201-3.pdf। আহৰণ কৰা হৈছে: 19 July 2015.
- ↑ South, Ashley (2003). Mon nationalism and civil war in Burma. Psychology Press. পৃষ্ঠা. 62. ISBN 978-0-7007-1609-8.
- ↑ http://www.teol.lu.se/indiskareligioner/conference04/13996670/panel1berglie.pdf[সংযোগবিহীন উৎস]