বৃহস্পতি
দেৱগুৰু বৃহস্পতি (সংস্কৃত: बृहस्पति) হিন্দু ধৰ্মত দেৱতাসকলৰ গুৰু হিচাপে পৰিচিত এজন গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্ৰাহ্মণ ঋষি আৰু দেৱতা।[1] তেওঁক জ্ঞান, বুদ্ধি, বাক্যশক্তি আৰু শিক্ষাৰ দেৱতা বুলি গণ্য কৰা হয়। ভাৰতীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানত বৃহস্পতি নামৰ গ্ৰহটোও তেওঁৰ নামতেই নামকৰণ কৰা হৈছে।
উৎপত্তি আৰু পাৰিবাৰিক পৰিচয়
[সম্পাদনা কৰক]বৃহস্পতিৰ পিতৃ হৈছে ঋষি অঙ্গিৰা আৰু মাতৃ সুৰূপা।[2] তেওঁ প্ৰাপ্তি নামৰ এগৰাকী স্ত্ৰীৰে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল। কিছুমান পুৰাণ অনুসৰি তেওঁৰ তাৰা নামেৰেও এগৰাকী পত্নী আছিল।
বৃহস্পতিৰ পুত্ৰসকলৰ ভিতৰত কচ অন্যতম। দেৱযানীয়ে প্ৰেমত পৰা কচৰ কাহিনী মহাভাৰতত বৰ্ণিত হৈছে।[3] বৃহস্পতিৰ আন এজন পুত্ৰ হৈছে ভৰদ্বাজ।
দেৱতাসকলৰ গুৰু
[সম্পাদনা কৰক]বৃহস্পতিক দেৱতাসকলৰ গুৰু, পুৰোহিত আৰু পৰামৰ্শদাতা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হয়।[4] দেৱতাসকলে যুদ্ধ, নীতি-নিৰ্দেশনা আৰু যজ্ঞ-অনুষ্ঠানৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ পৰা পৰামৰ্শ গ্ৰহণ কৰে। ইন্দ্ৰৰ সভাত তেওঁৰ বিশেষ স্থান আছে।
তেওঁক জ্ঞান আৰু বুদ্ধিৰ দেৱতা বুলি গণ্য কৰা হয় বাবে শিক্ষাৰ্থী আৰু জ্ঞানী লোকসকলে তেওঁৰ পূজা-অৰ্চনা কৰে। গুৰু পূৰ্ণিমাৰ দিনা বিশেষভাৱে বৃহস্পতিৰ পূজা কৰা হয়।
অসুৰসকলৰ গুৰু শুক্ৰৰ সৈতে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা
[সম্পাদনা কৰক]পৌৰাণিক কাহিনী অনুসৰি দৈত্য আৰু অসুৰসকলৰ গুৰু শুক্ৰাচাৰ্য্যৰ সৈতে বৃহস্পতিৰ চিৰকালীন প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা আছে।[5] দেৱ-অসুৰৰ যুদ্ধত দুয়োজনে নিজৰ নিজৰ শিষ্যসকলক যুদ্ধকৌশল আৰু মন্ত্ৰ-তন্ত্ৰ শিকায়। শুক্ৰাচাৰ্য্যই মৃতসঞ্জীৱনী বিদ্যা জানে, কিন্তু বৃহস্পতিৰ বুদ্ধি আৰু কৌশল অপ্ৰতিদ্বন্দ্বী।
বৈশিষ্ট্যসমূহ আৰু গুণাৱলী
[সম্পাদনা কৰক]বৃহস্পতিৰ প্ৰধান গুণসমূহ হৈছে:
- জ্ঞান আৰু প্ৰজ্ঞা: তেওঁক সৰ্বজ্ঞানী বুলি গণ্য কৰা হয়
- বাক্যশক্তি: তেওঁৰ বক্তৃতা অত্যন্ত প্ৰভাৱশালী
- নীতি-নিৰ্দেশনা: ন্যায়-অন্যায়ৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণত পাৰদৰ্শী
- যজ্ঞ-পাৰদৰ্শিতা: যজ্ঞ আৰু ধৰ্মানুষ্ঠানৰ জ্ঞান
- কূটনীতি: ৰাজনীতি আৰু কূটনীতিত অভিজ্ঞ
পুৰাণৰ কাহিনীসমূহ
[সম্পাদনা কৰক]তাৰা অপহৰণৰ কাহিনী
[সম্পাদনা কৰক]এটা বিখ্যাত পৌৰাণিক কাহিনী অনুসৰি চন্দ্ৰই বৃহস্পতিৰ পত্নী তাৰাক অপহৰণ কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত দেৱ-অসুৰৰ মাজত এক ডাঙৰ যুদ্ধ সংঘটিত হৈছিল। শেষত ব্ৰহ্মাৰ হস্তক্ষেপত এই বিবাদৰ নিষ্পত্তি হৈছিল।[7]
দেৱযানী-কচৰ প্ৰেম কাহিনী
[সম্পাদনা কৰক]শুক্ৰাচাৰ্য্যৰ কন্যা দেৱযানী বৃহস্পতিৰ পুত্ৰ কচৰ প্ৰেমত পৰিছিল। কচ দেৱগুৰু বৃহস্পতিৰ পুত্ৰ হিচাপে মৃতসঞ্জীৱনী বিদ্যা শিকিবলৈ শুক্ৰাচাৰ্য্যৰ ওচৰলৈ গৈছিল। এই কাহিনী মহাভাৰতত বিতংভাৱে বৰ্ণিত হৈছে।
জ্যোতিষশাস্ত্ৰত স্থান
[সম্পাদনা কৰক]ভাৰতীয় জ্যোতিষশাস্ত্ৰত বৃহস্পতি গ্ৰহক দেৱগুৰু বৃহস্পতিৰ প্ৰতিনিধি বুলি গণ্য কৰা হয়।[8] জ্যোতিষ শাস্ত্ৰত বৃহস্পতি গ্ৰহক শুভ গ্ৰহ বুলি গণ্য কৰা হয় আৰু ইয়াক জ্ঞান, ধন-সম্পত্তি আৰু সন্তানৰ কাৰক বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।
পূজা-অৰ্চনা
[সম্পাদনা কৰক]গুৰু পূৰ্ণিমা
[সম্পাদনা কৰক]গুৰু পূৰ্ণিমাৰ দিনা বিশেষভাৱে বৃহস্পতিৰ পূজা কৰা হয়। এইদিনা শিষ্যসকলে গুৰুৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰে আৰু জ্ঞান আৰু প্ৰজ্ঞাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে।
বৃহস্পতিবাৰ
[সম্পাদনা কৰক]সপ্তাহৰ বৃহস্পতিবাৰ দিনটো দেৱগুৰু বৃহস্পতিৰ নামানুসাৰে নামকৰণ কৰা হৈছে।[9] এইদিনা মানুহে কল গছ আৰু হালধিৰে পূজা কৰে।
সাহিত্য আৰু শিল্পত
[সম্পাদনা কৰক]বৃহস্পতিক ভাৰতীয় শিল্প-সংস্কৃতিত সাধাৰণতে এজন বয়োজ্যেষ্ঠ ঋষিৰ ৰূপত চিত্ৰিত কৰা হয়। তেওঁৰ হাতত পুথি বা লিখন সামগ্ৰী থাকে। কেতিয়াবা তেওঁক সোণালী ৰথত উপবিষ্ট অৱস্থাত দেখুওৱা হয়।[10]
দৰ্শনত প্ৰভাৱ
[সম্পাদনা কৰক]বৃহস্পতিৰ নামত এটা দৰ্শনো আছে যাক 'বৃহস্পতি দৰ্শন' বা 'চাৰ্বাক দৰ্শন' বুলি কোৱা হয়। যদিও এই দৰ্শনৰ সৈতে দেৱগুৰু বৃহস্পতিৰ প্ৰত্যক্ষ সম্পৰ্ক নাই, তথাপি দুয়োটাৰ মাজত নামগত সাদৃশ্য আছে।[11]
আধুনিক প্ৰাসঙ্গিকতা
[সম্পাদনা কৰক]আজিৰ যুগতো শিক্ষাৰ্থী আৰু জ্ঞানপিপাসুসকলে দেৱগুৰু বৃহস্পতিক আদৰ্শ হিচাপে গ্ৰহণ কৰে। তেওঁৰ জ্ঞান, ধৈৰ্য্য আৰু পথপ্ৰদৰ্শনৰ গুণাৱলী আধুনিক শিক্ষাব্যৱস্থাতো প্ৰাসঙ্গিক।[12]
আৰু চাওক
[সম্পাদনা কৰক]তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ ৰমেশ চন্দ্ৰ দত্ত (২০২১). হিন্দু পুৰাণকোষ. অসম প্ৰকাশন পৰিষদ.
- ↑ "পৌৰাণিক ব্ৰাহ্মণ বংশাৱলী". সংস্কৃত অধ্যয়ন খণ্ড 15. ২০২২.
- ↑ সত্যনাথ বৰা (২০২০). মহাভাৰতৰ কাহিনী. বনলতা.
- ↑ হৰিপদ চক্ৰৱৰ্তী (২০২১). ভাৰতীয় পুৰাণত দেৱতাৰ ভূমিকা. কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰকাশন.
- ↑ "দেৱাসুৰ সংগ্ৰামত গুৰুদ্বয়ৰ ভূমিকা". পুৰাণ গৱেষণা খণ্ড ৮. ২০২৩.
- ↑ প্ৰফুল্ল কুমাৰ গোস্বামী (২০২২). দেৱচৰিত্ৰ. অসম সাহিত্য সভা.
- ↑ "চন্দ্ৰ-তাৰাৰ কাহিনী". পুৰাণ সাহিত্য (৪). ২০২৩.
- ↑ কমলাকান্ত গুপ্ত (২০২১). ভাৰতীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান. এষিয়াটিক ছ'ছাইটি.
- ↑ "সপ্তাহৰ দিনসমূহৰ নামকৰণ". ভাৰতীয় সংস্কৃতি খণ্ড ২৩. ২০২২.
- ↑ অজিত মিত্ৰ (২০২০). হিন্দু দেৱ-দেৱীৰ শিল্পকলা. পশ্চিমবঙ্গ চৰকাৰী প্ৰকাশন.
- ↑ "প্ৰাচীন ভাৰতীয় দৰ্শন". দৰ্শন গৱেষণা খণ্ড ১২. ২০২৩.
- ↑ "আধুনিক শিক্ষাত পৌৰাণিক আদৰ্শ". শিক্ষা সমীক্ষা. ২০২৪.