বৰ্ষা মহেন্দ্ৰ আদলজা
| বৰ্ষা আদলজা | |
|---|---|
 জামনগৰত ১৯৯৫ত বৰ্ষা | |
| জন্ম | ১০ এপ্ৰিল, ১৯৪০ (৮৫ বছৰ) বৰ্তমান মুম্বাই, বৃটিছ ভাৰত |
| পেচা |
|
| ভাষা | গুজৰাটী |
| ৰাষ্ট্ৰীয়তা | ভাৰতীয় |
| উল্লেখনীয় কৰ্মৰাজি | আনচাৰ |
| উল্লেখযোগ্য বঁটা |
|
বৰষা মহেন্দ্ৰ আদলজা (জন্ম ১০ এপ্ৰিল ১৯৪০) এগৰাকী ভাৰতীয় গুজৰাটী ভাষাৰ নাৰীবাদী ঔপন্যাসিক, নাট্যকাৰ আৰু আলোচনাপন্থী, যিয়ে ১৯৯৫ চনত আনছাৰ উপন্যাসৰ বাবে গুজৰাটী ভাষাৰ বাবে সাহিত্য অকাডেমী বঁটা লাভ কৰিছিল। মঞ্চ নাটক, চিত্ৰনাট্য, ৰেডিঅ' আদিৰ বাবেও লিখে এগৰাকী নাট্যকাৰে।
প্ৰাথমিক জীৱন
[সম্পাদনা কৰক]১৯৪০ চনৰ ১০ এপ্ৰিলত বোম্বাই (বৰ্তমান মুম্বাই)ত গুজৰাটী ঔপন্যাসিক গুণবন্ত্ৰাই আচাৰ্য আৰু নীলাবেনৰ ঘৰত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁৰ পৰিয়ালটো জামনগৰৰ আছিল। তেওঁ ১৯৬০ চনত মুম্বাই বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা গুজৰাটী আৰু সংস্কৃতত বি.এ. ডিগ্ৰী লাভ কৰে।[1] পিছলৈ ১৯৬২ চনত সমাজবিজ্ঞানত এম.এ. হয়।[2][1] দিল্লীৰ নেচনেল স্কুল অৱ ড্ৰামাত বৃত্তিৰ অধীনত নাটক অধ্যয়ন কৰিছিল। ১৯৬১ চনৰ পৰা ১৯৬৪ চনলৈ মুম্বাইৰ আকাশবাণীৰ মুখপাত্ৰ হিচাপে কাম কৰিছিল। ১৯৬৫ চনত মহেন্দ্ৰ আদলজাৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হয়। ১৯৬৬ চনৰ পৰাই লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰে। তেওঁৰ ভগ্নী ইলা আৰব মেহতাও এগৰাকী ঔপন্যাসিক।
সাহিত্য কৰ্ম
[সম্পাদনা কৰক]
১৯৭৩–১৯৭৬ চনলৈকে নাৰী সাপ্তাহিক “সুধা’’ৰ সম্পাদিকা হিচাপে আৰু পিছলৈ ১৯৮৯–৯০ চনলৈকে আন এখন মহিলা আলোচনী গুজৰাটী ফেমিনাৰ সম্পাদিকা হিচাপে বৰ্ষা আদালজাই সাহিত্য জীৱন আৰম্ভ কৰে। ১৯৭৮ চনৰ পৰা গুজৰাটী সাহিত্য পৰিষদৰ সৈতে কাৰ্যবাহী পদত অধিষ্ঠিত।[2][3][4] তেওঁ কুষ্ঠৰোগীৰ উপনিবেশ, কাৰাগাৰৰ জীৱন অন্বেষণ কৰিছে আৰু আদিবাসীৰ মাজত কাম কৰিছে।[5]
তেওঁ ২২খন উপন্যাস আৰু সাতটা খণ্ডৰ চুটিগল্পকে ধৰি ৪০খন গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছে।[5][6] শ্ৰৱণ তাৰা সৰৱদা (১৯৬৮) আৰু তিমিৰনা পডছায়া (১৯৬৯) তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক উপন্যাস, তাৰ পিছত এক পালনী পৰাখ (১৯৬৯)। পঞ্চ নে এক পঞ্চ (১৯৬৯), অৱজনো আকাৰ (১৯৭৫), চেৱত্নু চেৱত (১৯৭৬), পছা ফৰাটা (১৯৯১) আৰু পাগলা (১৯৮৩) তেওঁৰ ছাচপেন্স উপন্যাস। নীলিমা মৃত্যু পমি চে (১৯৭৭) এখন সামাজিক উপন্যাসৰ লগতে ছাচপেন্স উপন্যাস। আতাছ (১৯৭৬) হৈছে ভিয়েটনামৰ হিংসাৰ ওপৰত লিখা এখন উপন্যাস। তেওঁৰ বাণ্ডিভান (১৯৮৬) জেলৰ দুৰ্নীতিৰ বিষয়ে।
তথ্য সূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ 1.0 1.1 Vyas, Daksha; Topiwala, Chandrakant. "સાહિત્યસર્જક: વર્ષા અડાલજા" (gu ভাষাত). Gujarati Sahitya Parishad. http://gujaratisahityaparishad.com/prakashan/sarjako/savishesh/Savishesh-Varsha-Adalaja.html.
- ↑ 2.0 2.1 "Varsha Adalja, 1940-". প্ৰকাশক New Delhi: The Library of Congress Office. https://www.loc.gov/acq/ovop/delhi/salrp/varshaadalja.html.
- ↑ Kartik Chandra Dutt (1 January 1999). Who's who of Indian Writers, 1999: A-M. Sahitya Akademi. পৃষ্ঠা. 13. ISBN 978-81-260-0873-5. https://books.google.com/books?id=QA1V7sICaIwC&pg=PA13.
- ↑ Brahmabhatt, Prasad (2010) (gu ভাষাত). અર્વાચીન ગુજરાતી સાહિત્યનો ઈતિહાસ - આધુનિક અને અનુઆધુનિક યુગ (History of Modern Gujarati Literature – Modern and Postmodern Era). প্ৰকাশক Ahmedabad: Parshwa Publication. পৃষ্ঠা. 258–260. ISBN 978-93-5108-247-7.
- ↑ 5.0 5.1 "Varsha Adalja visits Tameside". প্ৰকাশক Tameside: Tameside Metropolitan Borough Council. 15 April 2009. http://www.tameside.gov.uk/libraries/varshaadalja। আহৰণ কৰা হৈছে: 2 November 2011.
- ↑ Susie J. Tharu; Ke Lalita (1993). Women Writing in India: The twentieth century. Feminist Press at CUNY. পৃষ্ঠা. 465–466. ISBN 978-1-55861-029-3. https://books.google.com/books?id=OjZYf9Xf9bcC&pg=PA465.