মোহিনী ভস্মাসুৰ
| পৰিচালক | দাদাছাহেব ফালকে |
|---|---|
| অভিনয়ত | |
মুক্তি |
নবেম্বৰ, ১৯১৩ |
| ভাষাসমূহ | নীৰৱ চলচ্চিত্ৰ মাৰাঠী আন্তঃশিৰোনামs |
মোহিনী ভস্মাসুৰ (ইংৰাজী: Mohini Bhasmasur) হৈছে দাদাছাহেব ফাল্কেৰ পৰিচালনাত নিৰ্মিত আৰু কমলাবাঈ গোখলে আৰু দুৰ্গাবাই কামত অভিনয় কৰা ১৯১৩ চনৰ ভাৰতীয় পৌৰাণিক ছবি। ভাৰত আৰু ফাল্কেৰ দ্বিতীয়খন পূৰ্ণদৈৰ্ঘ্য বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ছবি। মোহিনী ভাছমাছুৰ হৈছে মহিলা অভিনেত্ৰী থকা প্ৰথমখন ভাৰতীয় ছবি। ভাৰত আৰু ফাল্কেৰ প্ৰথমখন ছবি ৰাজা হৰিচন্দ্ৰত মহিলাগৰাকীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল আন্না ছালুংকে নামৰ এজন পুৰুষে।[1][2]
পটভূমি
[সম্পাদনা কৰক]ছবিখনৰ কাহিনীভাগ হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনীৰ বিষয়বস্তুৰ ওপৰত আবদ্ধ হৈ আছে মোহিনী আৰু ভস্মাসুৰ(ক) ("ছাই-দানৱ"), এজন অসুৰ (দানৱ)। শিৱ দেৱতাই ভস্মাসুৰক যিকোনো ব্যক্তিৰ মূৰ স্পৰ্শ কৰি ছাইলৈ পৰিণত কৰাৰ ক্ষমতা প্ৰদান কৰে। দানৱে নিজেই শিৱৰ ওপৰত ক্ষমতা চেষ্টা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। শিৱ আতংকিত হৈ দৌৰি যায়। বিষ্ণু দেৱতাই ঘটনাৰ দুৰ্ভাগ্যজনক পৰিৱৰ্তন সাক্ষী হৈ প্ৰলোভনকাৰী মোহিনীলৈ ৰূপান্তৰিত হৈ ভস্মাসুৰক মোহিত কৰে। ভস্মাসুৰে তাইক বিয়া কৰাবলৈ বিচাৰে। মোহিনীয়ে মান্তি হয়, কিন্তু এই চৰ্তত যে মোহিনীৰ নৃত্যত ভস্মাসুৰে খোজৰ পিছত খোজ অনুসৰণ কৰিব। নৃত্যৰ কালছোৱাত তাই নিজৰ মূৰত হাত থৈ দিয়ে। ভস্মাসুৰে নৃত্যৰ অনুকৰণ কৰে, আৰু তাৰপিছত ভস্মাসুৰ ছাইলৈ পৰিণত হয়।
ছবিখনৰ দৈৰ্ঘ্য আছিল ৩২,৫৫৪ ফুট (৯,৯২২ মিটাৰ)।[3]
অভিনয়
[সম্পাদনা কৰক]
মোহিনী ভস্মাসুৰ আছিল প্ৰথমখন ভাৰতীয় ছবি য’ত এগৰাকী মহিলাক মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। কমলাবাঈ গোখলে (১৯০০–১৯৯৮), তেতিয়া কমলা কামত নামেৰে পৰিচিত, মাৰাঠী মঞ্চ অভিনেত্ৰী, নায়িকা মোহিনীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা হৈছিল আৰু তেওঁৰ মাতৃ দুৰ্গাবাই কামত পাৰ্বতীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। সেই সময়ত কমলাৰ বয়স আছিল মাত্ৰ ১৩ বছৰ।[2][4][5] কিন্তু যি যুগত পৰিবেশন কলাৰ নাৰীক বেশ্যাৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছিল,[6] ইয়াৰ ফলত কোনো ধাৰা নাছিল আৰু পুৰুষ অভিনেতাসকলে বছৰ বছৰ ধৰি চিনেমাত মহিলাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰি থাকিল।
প্ৰথম নৃত্যৰ সংখ্যা
[সম্পাদনা কৰক]মঞ্চ অভিনেত্ৰী কমলাই ভাৰতীয় চিনেমাত নায়িকাৰ চৰিত্ৰত প্ৰথম নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰে। এই নৃত্য অনুষ্ঠানত ভস্মাসুৰ নামৰ দানৱটোক নিজৰ মোহনীয় নৃত্যৰে মন্ত্ৰমুগ্ধ কৰি মৃত্যুৰ কাৰণ হোৱা মোহিনীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। এই নৃত্য সামগ্ৰীৰ নৃত্য পৰিচালক ফালকে হিন্দু মন্দিৰৰ ভাস্কৰ্য্য, অজন্ত গুহাত বৌদ্ধ মিউৰেল, দেৱদাসী (মন্দিৰ-নৃত্যশিল্পী) পৰম্পৰা আৰু তামাশা লোক নৃত্যৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছিল (লাৱনী চাওক)।[7]
তথ্য সংগ্ৰহ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Ganti, Tejaswini (2004). Bollywood: A Guidebook To Popular Hindi Cinema. Routledge. পৃষ্ঠা. 206. ISBN 978-0-415-28853-8. https://archive.org/details/bollywoodguidebo0000gant। আহৰণ কৰা হৈছে: 1 April 2013.
- ↑ 2.0 2.1 Dwyer, Rachel (30 August 2006). Filming the Gods: Religion and Indian Cinema. Routledge. পৃষ্ঠা. 23. ISBN 978-0-203-08865-4. https://books.google.com/books?id=8qjKJ0yk-gQC&pg=PA23। আহৰণ কৰা হৈছে: 1 April 2013.
- ↑ Bāpū Vāṭave; National Book Trust (2004). Dadasaheb Phalke, the father of Indian cinema. National Book Trust. ISBN 978-81-237-4319-6. https://books.google.com/books?id=zTZnAAAAMAAJ। আহৰণ কৰা হৈছে: 3 April 2013.
- ↑ "Mohini Bhasmasur(1913)". Internet Movie data Base, Imdb.com. https://www.imdb.com/title/tt0253250/। আহৰণ কৰা হৈছে: 2 April 2013.
- ↑ S. B. Bhattacherje (1 May 2009). Encyclopaedia of Indian Events and Dates: 6th Revised Edition. Sterling Publishers Pvt. Ltd. পৃষ্ঠা. A 168 and A 179. ISBN 978-81-207-4074-7. https://books.google.com/books?id=oGVSvXuCsyUC&pg=SL1-PA178। আহৰণ কৰা হৈছে: 3 April 2013.
- ↑ Yves Thoraval (1 February 2000). The cinemas of India. Macmillan India. পৃষ্ঠা. 7, 347. ISBN 978-0-333-93410-4. https://books.google.com/books?id=-OpkAAAAMAAJ। আহৰণ কৰা হৈছে: 4 April 2013.
- ↑ K. Moti Gokulsing; Wimal Dissayanake (2004). Indian popular cinema: a narrative of cultural change. Trentham Books. পৃষ্ঠা. 105–. ISBN 978-1-85856-329-9. https://books.google.com/books?id=_plssuFIar8C&pg=PA105। আহৰণ কৰা হৈছে: 1 April 2013.