লিখন
লিখন হৈছে ভাষাৰ এক স্থায়ী প্ৰতিনিধিত্ব সৃষ্টিৰ কাৰ্য্য৷ লিখা ব্যৱস্থাত লিপি নামৰ এটা বিশেষ চিহ্নৰ গোট অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়, লগতে ইহঁতে এটা বিশেষ কথিত ভাষা সংকেত কৰা নিয়মসমূহো অন্তৰ্ভুক্ত কৰে। প্ৰতিটো লিখিত ভাষা এটা সংশ্লিষ্ট কথিত ভাষাৰ পৰাই উদ্ভৱ হয়; মানৱ সমাজত ভাষাৰ ব্যৱহাৰ সাৰ্বজনীন যদিও বেছিভাগ কথিত ভাষা লিখা নহয়।[1]
লিখন হৈছে স্নায়ুমনোবৈজ্ঞানিক আৰু শাৰীৰিক প্ৰক্ৰিয়াৰ সৈতে জড়িত এক জ্ঞানমূলক আৰু সামাজিক কাৰ্য্যকলাপ। এই কাৰ্য্যৰ ফলাফল, যাক লিখা বুলিও কোৱা হয়, আৰু কেতিয়াবা এটা লিখনীও, হৈছে ভৌতিকভাৱে লিখা, যান্ত্ৰিকভাৱে স্থানান্তৰিত বা ডিজিটেলভাৱে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা চিহ্নৰ শৃংখলা। কোনো পাঠ্যৰ দোভাষী বা সক্ৰিয়কৰ্তাক পাঠক বোলা হয়।[2]
সাধাৰণতে লিখা ব্যৱস্থাই নিজৰ মাজতে ভাষা গঠন নকৰে, বৰঞ্চ ভাষাক এনেদৰে সংকেতকৰণৰ মাধ্যম হিচাপে গঠন কৰে যাতে ইয়াক সময় আৰু স্থানৰ মাজেৰে আনৰ দ্বাৰা পঢ়িব পৰা যায়।[3][4] যদিও সকলো ভাষাই লিখা ব্যৱস্থা ব্যৱহাৰ নকৰে, যিবোৰ ভাষাই ব্যৱহাৰ কৰে, সেইবোৰে ভাষাৰ টেকসই ৰূপ সৃষ্টি কৰি কথিত ভাষাৰ ক্ষমতাক পৰিপূৰক আৰু সম্প্ৰসাৰিত কৰিব পাৰে যিবোৰ স্থানৰ মাজেৰে প্ৰেৰণ কৰিব পাৰি (যেনে লিখিত চিঠিপত্ৰ ) আৰু সময়ৰ লগে লগে সংৰক্ষণ কৰিব পাৰি (যেনে লাইব্ৰেৰী )।[5] লিখন জ্ঞান ৰূপান্তৰকাৰী প্ৰভাৱো হ’ব পাৰে, কিয়নো ইয়াৰ দ্বাৰা মানুহে নিজৰ চিন্তাধাৰাক এনে ৰূপত বাহ্যিকীকৰণ কৰিব পাৰে যাৰ ওপৰত চিন্তা, বিশদভাৱে, পুনৰ বিবেচনা আৰু পুনৰীক্ষণ কৰাটো সহজ।[6][7][8]
লিখন সঁজুলি
[সম্পাদনা কৰক]লিখাৰ যিকোনো দৃষ্টান্তত উপলব্ধ সঁজুলি, উদ্দেশ্য, সাংস্কৃতিক ৰীতি-নীতি, জ্ঞানমূলক ৰুটিন, ধাৰা, মৌন আৰু স্পষ্ট জ্ঞান, আৰু ব্যৱহৃত ব্যৱস্থাসমূহৰ বাধা আৰু সীমাবদ্ধতাৰ মাজত এক জটিল পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়া-কলাপ জড়িত হৈ থাকে।[9] আঙুলি, ষ্টাইলাছ, তুলি, চিয়াঁহীৰ ব্ৰাছ, পেঞ্চিল, কলম আৰু বহুতো শৈলীৰ লিথ'গ্ৰাফীৰে শিলালিপি নিৰ্মাণ কৰা হৈছে; এই শিলালিপিসমূহৰ বাবে ব্যৱহৃত পৃষ্ঠসমূহৰ ভিতৰত শিলৰ ফলি, মাটিৰ ফলি, বাঁহৰ ফলক, পেপিৰাছ, মোমৰ ফলক, ভেলাম, পাৰ্চমেণ্ট, কাগজ, তামৰ প্লেট, স্লেট, চীনামাটি আৰু অন্যান্য ইনামেলযুক্ত পৃষ্ঠসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত।
টাইপৰাইটাৰ আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত বিভিন্ন ডিজিটেল ৱাৰ্ড প্ৰচেছৰ শেহতীয়াকৈ ব্যাপক লেখাৰ আহিলাত পৰিণত হৈছে আৰু অধ্যয়নত লেখকসকলে কলম বা পেঞ্চিলৰ তুলনাত এনে সঁজুলিৰে লিখাৰ অভিজ্ঞতাক ফ্ৰেমৱৰ্ক কৰা পদ্ধতিসমূহৰ তুলনা কৰা হৈছে।[10]
সমসাময়িক ব্যৱহাৰ
[সম্পাদনা কৰক]কিছুমান বৃত্তি সাধাৰণতে লেখাৰ সৈতে জড়িত, যেনে সাহিত্যিক লেখক, সাংবাদিক, কাৰিকৰী লেখক, কিন্তু লেখাৰ কাম বেছিভাগ আধুনিক ৰূপ, নাগৰিক অংশগ্ৰহণ, ঘৰুৱা পৰিচালনা আৰু অবসৰৰ কাৰ্য্যকলাপত ব্যাপক।[11]
লিখন পদ্ধতি
[সম্পাদনা কৰক]লিখন পদ্ধতি (ইংৰাজী: Writing system) হৈছে মৌখিক যোগাযোগক দৃশ্যমানভাৱে প্ৰতিনিধিত্ব কৰাৰ এক পদ্ধতি, যি সাধাৰনতে এক লিপি আৰু ইয়াৰ ব্যৱহাৰ নিয়মৰ সমষ্টিৰে গঠিত। যদিও বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰাত লিখা আৰু কথা দুয়োটা উপযোগী, তথ্য সংৰক্ষণ আৰু স্থানান্তৰৰ এক নিৰ্ভৰযোগ্য প্ৰকাৰ হিচাপেও লিখা কথাৰ পৰা পৃথক কৰা হয়।[12]
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Harris (2000), পৃষ্ঠা. 185.
- ↑ Smith (2005), পৃষ্ঠা. 105–108.
- ↑ Ong (1982).
- ↑ Haas (1996).
- ↑ Schmandt-Besserat & Erard (2007), পৃষ্ঠা. 21.
- ↑ Emig (1994).
- ↑ Adler-Kassner & Wardle (2015).
- ↑ Winsor (1994).
- ↑ Jakobs & Perrin (2014), পৃষ্ঠা. 8.
- ↑ Lindgren & Sullivan (2019).
- ↑ Smith (2001), পৃষ্ঠা. 160.
- ↑ "Definitions of writing systems". Omniglot: The Online Encyclopedia of Writing Systems and Languages. www.omniglot.com. Retrieved 2013-06-29.