শিলসাঁকো

শিলসাঁকো আছিল কামৰূপৰ হাজোৰ বৰনদীৰ ওপৰত থকা এখন প্ৰাচীন শিলৰ দলং। সময়ৰ লগে লগে নদীখনে নিজৰ গতিপথ সলনি কৰাৰ লগে লগে এতিয়া দলংখন আবদ্ধ হৈ পৰিছে এটা সৰু হ্ৰদৰ মাজত। প্ৰাচীন আৰু মধ্যযুগীয় যুগত ই আছিল এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ট্ৰেনজিট পথ। মহম্মদ বিন বখতিয়াৰ খালজীৰ দৰে আক্ৰমণকাৰীয়ে ১২০৫-০৬ খ্ৰীষ্টাব্দত কামৰূপত প্ৰৱেশ কৰে, আৰু শিলসাঁকো পাৰ হয়। ১৮৯৭ চনৰ অসম ভূমিকম্পত এই ঐতিহাসিক দলংখনৰ ক্ষতিসাধন হৈছিল।[1]
১৮৫১ চনত দলংখন পৰিদৰ্শন কৰা আৰু জোখ লোৱা হান্নেই এইদৰে লিখিছে:
গোটেইখিনি উপাদানৰ অংশবোৰত বটালী মাৰা, বৰ্গক্ষেত্ৰ আৰু ফিটিং কৰাত অতি যত্নৰ লোৱা হৈছিল, লগতে আকৰত বৃহৎ আৰু ওজনৰ পৰা বুজা যায় যে কামটো অতি শক্তিশালী আৰু কঠিনতাৰে ভৰা। আৰু ইয়াৰ ফলত বৰ্তমান সময়ত ইয়াক সংৰক্ষণৰ ভাল অৱস্থাত পোৱা যায়; কাৰণ প্ৰতিটো মূৰত থকা এবাটমেণ্টৰ শিলৰ কামৰ বাহিৰে, য’ত ডাঙৰ ডাঙৰ গছবোৰে শিপাই শিলবোৰ স্থানান্তৰিত কৰিছে, বাকী গঠনটো সম্পূৰ্ণ বুলি ক’ব পাৰি। এটা খুঁটাৰ ভাঙনৰ পৰা মই সেইটো পৰ্যবেক্ষণ কৰিলোঁ। ওপৰৰ ব্লকবোৰ তলৰ ব্লকবোৰত সুদৃঢ়ভাৱে সোমাই লোহাৰ পিনৰ সহায়ত নিজৰ ঠাইত ৰখা হৈছিল; চাৰিটা আপাত দৃষ্টিত কেন্দ্ৰৰ মাজেৰে আৰু এটা খাদৰ বৰ্গক্ষেত্ৰৰ প্ৰতিটো ফালে, আৰু যদিও দেখা নাযায়, কামৰ অন্যান্য অংশ লোহাৰ ক্লেম্প কৰা হ'ব পাৰে; প্লেটফৰ্মৰ স্লেববোৰ ক্লেম্পিং ফুটাৰে চিহ্নিত কৰা হৈছিল আৰু বাহিৰৰ স্লেববোৰৰ প্ৰান্তত তিনিটা বৰ্গক্ষেত্ৰৰ ফুটা (৩ ইঞ্চি বৰ্গক্ষেত্ৰ) আছিল যিবোৰ নিঃসন্দেহে বেলুষ্ট্ৰেডৰ কাঠৰ সমৰ্থনৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। কেইবাটাও ফ্ৰিজ খোদিত ব্লকও শেষৰ এবাটমেণ্টৰ ওচৰত পৰি আছে যাৰ পৰা মই কল্পনা কৰিছোঁ যে প্ৰত্যেকৰে প্ৰৱেশদ্বাৰ অলংকৃত হ'ব পাৰে বা এইবোৰ হয়তো গেটৱে আছিল।" যিবোৰ অসমৰ দৈৰ্ঘ্য আৰু প্ৰস্থত ইমান ব্যাপকভাৱে সিঁচৰতি হৈ থকা দেখা যায়; ইয়াৰ পূৰ্বৰ ব্ৰাহ্মণিক ৰজাসকলৰ ৰচনা, যিটো জাতি বহু আগতেই আধুনিক হিন্দু ধৰ্মৰ বুৰঞ্জীত বিলুপ্ত হৈ গৈছে আৰু যাৰ বিষয়ে অসমৰ বৰ্তমানৰ জাতিটোৱে একো নাজানে। — এছ এফ হান্নে, ১৮৫১ চন
অধিক পঢ়ক
[সম্পাদনা কৰক]তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Readings in the history & culture of Assam. Kāmarūpa Anusandhāna Samiti. 1984. পৃষ্ঠা. 227.