শ্বেৰিন ৰত্নগৰ
শ্বেৰীন এফ. ৰত্নগৰ (ইংৰাজী: Shereen Ratnagar) এগৰাকী ভাৰতীয় প্ৰত্নতত্ত্ববিদ, যাৰ কামৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈছে সিন্ধু উপত্যকাৰ সভ্যতা। তেওঁ কেইবাখনো গ্ৰন্থ আৰু শৈক্ষিক পাঠ্যপুথিৰ লেখিকা।
শিক্ষা আৰু কৰ্মজীৱন
[সম্পাদনা কৰক]পুনে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ডেক্কান কলেজত ৰত্নগৰে শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল৷ ইউনিভাৰ্চিটি কলেজ লণ্ডনৰ ইনষ্টিটিউট অৱ আৰ্কিঅ’লজিত তেওঁ মেছ’পটেমিয়ান প্ৰত্নতত্ত্ব অধ্যয়ন কৰিছিল।[1] তেওঁ দিল্লী জৱাহৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ঐতিহাসিক অধ্যয়ন কেন্দ্ৰৰ পুৰাতত্ত্ব আৰু প্ৰাচীন ইতিহাস বিভাগৰ অধ্যাপক আছিল। তেওঁ ২০০০ চনত অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে, আৰু বৰ্তমান মুম্বাইত বাস কৰা এগৰাকী স্বতন্ত্ৰ গৱেষক। সিন্ধু উপত্যকা সভ্যতাৰ সমাপ্তিৰ কাৰকসমূহৰ অধ্যয়নৰ বাবে তেওঁ বিখ্যাত।[2]
অযোধ্যা বিবাদ
[সম্পাদনা কৰক]২০০৩ চনৰ মে’ মাহত চুন্নী চেণ্ট্ৰেল ৱাকফ ব’ৰ্ডে - যিয়ে বাবৰি মছজিদটো আগতে হিন্দু মন্দিৰৰ স্থানত আছিল বুলি নাকচ কৰিছিল - তেতিয়াৰ ভাঙি পেলোৱা মছজিদটোত ৰত্নগৰ, সুৰজ ভান আৰু ধনেশ্বৰ মণ্ডলক ভাৰতৰ প্ৰত্নতাত্ত্বিক জৰীপ সংস্থাই (এএছআই) চলোৱা খনন পৰীক্ষা কৰিবলৈ অনুমতি দিয়াৰ বাবে এলাহাবাদ উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ সন্মুখত আৱেদন জনাইছিল; অনুৰোধটো তৎক্ষণাত মঞ্জুৰ কৰা হৈছিল।[3][4] ৰত্নগৰে মণ্ডলৰ সৈতে খননকৰণ বন্ধ হোৱাৰ পাছত দুবাৰকৈ জুন আৰু ছেপ্টেম্বৰ মাহত এই স্থান পৰিদৰ্শন কৰিছিল।[4][5] তেওঁলোক সকলোৱে এই গোচৰৰ ৱাকফ ব’ৰ্ডৰ বিশেষজ্ঞ সাক্ষী হিচাপে পদচ্যুত হৈছিল, আৱিষ্কাৰসমূহৰ স্তৰীয় ৰেকৰ্ড দুৰ্বল ৰখাৰ বাবে এ এছ আইক দোষাৰোপ কৰিছিল আৰু গঠনটোৰ তলত মন্দিৰ বিচাৰি পোৱাৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰ সিদ্ধান্ত নাকচ কৰিছিল।[6]
২০০৭ চনত ৰতনগৰ আৰু মণ্ডলৰ সহযোগত অযোধ্যা: খননৰ পাছত পুৰাতত্ত্ব (তুলিকা পাব্লিচাৰ্ছ; নতুন দিল্লী) শীৰ্ষক এক অতি সমালোচনাত্মক মূল্যায়নৰ লেখক।[3] ইয়াৰ ফলত অৱশ্যে আদালতে উপ-ন্যায়ৰ বিষয়সমূহৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ ৰাজহুৱা আলোচনাক—য’ত এ এছ আইৰ প্ৰতিৱেদন আৰু আন সাক্ষীৰ জবানবন্দীৰ দৰে কেমেৰাৰ ভিতৰত দাখিল কৰা কথা জড়িত আছিল—তাক অৱজ্ঞাসূচক বুলি ধৰি লৈছিল[3][4][6] তেওঁলোকৰ ফালৰ পৰা নিঃচৰ্ত ক্ষমা বিচৰা আৰু প্ৰকাশকে সকলো বিক্ৰী নোহোৱা কপি প্ৰত্যাহাৰ কৰাৰ পাছতো পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁলোকক টোকেন জৰিমনা দাখিল কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হৈছিল, যিটোক পণ্ডিতসকলে তেতিয়াৰ পৰা মধ্যস্থতা কৰাৰ ন্যায়িক প্ৰচেষ্টা হিচাপে বৈশিষ্ট্যযুক্ত কৰাৰ লগতে শৈক্ষিক বিতৰ্কৰ সাধাৰণ নীতি-নিয়মসমূহক পৰিসীমাৱদ্ধ কৰা বুলি উল্লেখ কৰিছে।[3][4][6]
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ "Shereen Ratnagar". Harappa.com. Archived from the original on 26 December 2014. https://web.archive.org/web/20141226043356/http://a.harappa.com/content/shereen-ratnagar। আহৰণ কৰা হৈছে: 2014-12-25.
- ↑ "Shereen Ratnagar: A past to mirror ourselves". Topoi.org. http://www.topoi.org/wp-content/uploads/2013/11/20131128_lecture-shereen-ratnagar.pdf। আহৰণ কৰা হৈছে: 2014-12-25.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Etter, Anne-Julie (2020-12-15). "Creating Suitable Evidence of the Past? Archaeology, Politics, and Hindu Nationalism in India from the End of the Twentieth Century to the Present" (en ভাষাত). South Asia Multidisciplinary Academic Journal (24/25). doi:10.4000/samaj.6926. ISSN 1960-6060. https://journals.openedition.org/samaj/6926.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Final Judgement Delivered on 11-03-2011 In Contempt Case No. 1 of 2010 - Allahabad High Court - In Re: O.O.S. No. 4 of 1989
- ↑ Chakravarti, Uma (2010). Mandal, D; Ratnagar, Shereen. eds. "Clinching Archaeological Evidence". Economic and Political Weekly খণ্ড 45 (5): 27–28. ISSN 0012-9976. https://www.jstor.org/stable/25664062.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 Varghese, Rachel A. (2018-07-03). "‘Order’-ing Excavations: Constitution of Archaeology as Legal Evidence in the Ayodhya Case" (en ভাষাত). Public Archaeology খণ্ড 17 (2-3): 89–109. doi:10.1080/14655187.2019.1586059. ISSN 1465-5187. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/14655187.2019.1586059.