সিদ্ধিধাত্ৰী

সিদ্ধিধাত্ৰী
অলৌকিক শক্তি বা সাফল্যৰ দেৱী
দেৱী সিদ্ধিধাত্ৰী, দুৰ্গাৰ নৱম ৰূপ
দেৱনাগৰী	सिद्धिदात्री
সম্পৰ্ক	দুৰ্গা ৰ অৱতাৰ।
গ্ৰহ	শনি
মন্ত্ৰ	सिद्धगन्धर्वयक्षाघैरसुरैरमरैरपि। सेव्यमाना सदा भूयात् सिद्धिदा सिद्धिदायिनी॥ वन्दे वांछित मनोरथार्थ चन्द्रार्घकृत शेखराम्। कमलस्थितां चतुर्भुजा सिद्धीदात्री यशस्वनीम्॥ स्वर्णावर्णा निर्वाणचक्रस्थितां नवम् दुर्गा त्रिनेत्राम्। शख, चक्र, गदा, पदम, धरां सिद्धीदात्री भजेम्॥
অস্ত্ৰ	গদা, চক্ৰ, শংখ, য'ত ৮টা সিদ্ধি শোষিত হয়
সঙ্গী	শিৱ
বাহন	পদুম

সিদ্ধিধাত্ৰী (ইংৰাজী: Siddhidhatri) বা সিদ্ধিদাত্ৰী হৈছে হিন্দু দেৱী মহাদেৱীৰ নৱদুৰ্গা (নটা ৰূপ) দিশৰ ভিতৰত নৱম আৰু অন্তিম ৰূপ। তেওঁৰ নামৰ অৰ্থ এনেধৰণৰ- সিদ্ধি মানে অলৌকিক শক্তি বা ধ্যান ক্ষমতা, আৰু ধাত্ৰী মানে দাতা বা দানকাৰী। নৱৰাত্ৰিৰ নৱম দিনা (নৱদুৰ্গৰ ন ৰাতি) তেওঁক পূজা কৰা হয়; তেওঁ সকলো ঐশ্বৰিক আকাংক্ষা পূৰণ কৰে। শিৱৰ শৰীৰৰ এটা ফাল সিদ্ধিদাত্ৰীৰ বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। সেয়ে তেওঁক অৰ্ধনৰিশ্বৰ নামেৰেও জনা যায়। বৈদিক শাস্ত্ৰ মতে শিৱই এই দেৱীক পূজা কৰি সকলো সিদ্ধি লাভ কৰিছিল।

প্ৰতিমা বিশ্লেষণ

চাৰিহাতেৰে দেৱীক চক্ৰ, শংখ, গদা আৰু পদুম লৈ চিত্ৰিত কৰে। সম্পূৰ্ণ ফুলি থকা পদুমত উঠি অথবা সিংহৰ ওপৰত উঠিছে। কিছুমান চিত্ৰকল্পত তেওঁৰ দুয়োফালে গন্ধৰ্ব, যক্ষ, সিদ্ধ, অসুৰ আৰু দেৱতা আছে, যিসকলক দেৱীক প্ৰণাম কৰা দেখা গৈছে।

কিংবদন্তী

সেই সময়ৰ আশে-পাশে যেতিয়া বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন সম্পূৰ্ণ আন্ধাৰেৰে ভৰা এটা বিশাল শূন্যতা আছিল। তেতিয়া ক’তো পৃথিৱীৰ কোনো ইংগিত নাছিল। কিন্তু তেতিয়াই সদায় বিদ্যমান ঐশ্বৰিক পোহৰৰ ৰশ্মি এটাই সকলোতে বিয়পি পৰিল, শূন্যতাৰ প্ৰতিটো কোণত আলোকিত কৰিলে। এই পোহৰৰ সাগৰ নিৰাকাৰ আছিল। হঠাতে ই এটা নিৰ্দিষ্ট আকাৰ ল’বলৈ ধৰিলে, আৰু অৱশেষত দেখা গ’ল এগৰাকী সৰগৰ নাৰীৰ দৰে, যিগৰাকী নিজেই মহাশক্তিৰ বাহিৰে আন কোনো নাছিল। পৰম দেৱীয়ে ওলাই আহি ব্ৰহ্মা, বিষ্ণু আৰু শিৱৰ ত্ৰিত্বৰ জন্ম দিলে। তেওঁ তিনিওজন ভগবানক পৃথিৱীৰ বাবে নিজৰ কৰ্তব্য পালনৰ ভূমিকা বুজিবলৈ চিন্তা কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল। মহাশক্তিৰ বাক্য অনুসৰি কাম কৰি ত্ৰিমূৰ্তিয়ে বহু বছৰ ধৰি সাগৰৰ পাৰত বহি তপস্যা কৰিছিল। সন্তুষ্ট দেৱী তেওঁলোকৰ সন্মুখত সিদ্ধিধাত্ৰীৰ ৰূপত আবিৰ্ভাৱ হ’ল। তেওঁলোকৰ পত্নী দান কৰিলে, লক্ষ্মী, সৰস্বতী আৰু পাৰ্বতী ক সৃষ্টি কৰি ক্ৰমে বিষ্ণু, ব্ৰহ্ম আৰু শিৱক দিলে। সিদ্ধিধাত্ৰীয়ে ব্ৰহ্মাক জগতৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ ভূমিকা লোৱাৰ দায়িত্ব অৰ্পণ কৰিছিল। বিষ্ণুক সৃষ্টি আৰু ইয়াৰ জীৱক সংৰক্ষণৰ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিবলৈ আৰু শিৱক সময় আহিলে জগত ধ্বংস কৰাৰ ভূমিকা ল’বলৈ অৰ্পণ কৰিছিল। দেৱীয়ে তেওঁলোকক কয় যে তেওঁলোকৰ ক্ষমতা নিজ নিজ পত্নীৰ ৰূপত আছে, যিয়ে তেওঁলোকৰ কাম সম্পন্ন কৰাত সহায় কৰিব। দেৱীয়ে লগতে তেওঁলোকক আশ্বাস দিলে যে তেওঁ তেওঁলোকক, ঐশ্বৰিক অলৌকিক শক্তিও যোগান ধৰিব, যিয়ে তেওঁলোকৰ কৰ্তব্য পালনতো সহায় কৰিব। এই কথা কৈ দেৱীয়ে তেওঁলোকক আঠটা অলৌকিক শক্তি প্ৰদান কৰিলে, তেওঁলোকৰ নাম আছিল অনিমা, মহিমা, গৰিমা, লঘীমা, প্ৰাপ্তি, প্ৰাকম্ব্য, ইশিত্ব আৰু বশিত্ব। অনিমাৰ অৰ্থ হ’ল নিজৰ শৰীৰটো টুকুৰাৰ আকাৰলৈ হ্ৰাস কৰা, মহিমাৰ অৰ্থ হ’ল নিজৰ শৰীৰটোক অসীম বৃহৎ আকাৰলৈ সম্প্ৰসাৰিত কৰা, গৰিমা মানে অসীম গধুৰ হোৱা, লঘীমা মানে ওজনহীন হোৱা, প্ৰাপ্তিৰ অৰ্থ হৈছে সৰ্বব্যাপী হোৱা, প্ৰাকম্ব্য মানে যিয়ে ইচ্ছা কৰে তাক সাধন কৰা, ইশিত্ব মানে নিৰপেক্ষ প্ৰভুত্বৰ অধিকাৰী হোৱা, আৰু বশিত্ব মানে বশ কৰাৰ শক্তি থকা আটাইবোৰ। দেৱী সিদ্ধিদাত্ৰীয়ে ত্ৰিমূৰ্তি প্ৰদান কৰা আঠটা পৰম সিদ্ধিৰ বাহিৰেও নটা ধন আৰু আন দহ ধৰণৰ অলৌকিক শক্তি বা সম্ভাৱনা প্ৰদান কৰা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। পুৰুষ আৰু নাৰী এই দুয়োটা অংশই দেৱ-দেৱী, দৈত্য, দানৱ, অসুৰ, গন্ধৰ্ব, যক্ষ, অপ্সৰা, ভূত, স্বৰ্গজীৱ, পৌৰাণিক জীৱ, উদ্ভিদ, প্ৰাণী, নগা, আৰু গুৰু-দাস সৃষ্টি কৰিছিল আৰু পৃথিৱীৰ আৰু বহুতো প্ৰজাতিৰ জন্ম হৈছিল আৰু এইদৰে তেওঁলোকৰ পৰাই উৎপত্তি হৈছিল। সমগ্ৰ বিশ্বৰ সৃষ্টি এতিয়া সম্পূৰ্ণ হৈ উঠিছিল, অগণন তৰা, তাৰকাৰাজ্যৰ লগতে নক্ষত্ৰমণ্ডলেৰে ভৰি পৰিছিল। নটা গ্ৰহৰ সৈতে সৌৰজগত সম্পূৰ্ণ হৈছিল। পৃথিৱীত এনে বিশাল সাগৰ, হ্ৰদ, নৈ, নদী আৰু অন্যান্য জলভাগেৰে আগুৰি থকা দৃঢ় ভূখণ্ডৰ সৃষ্টি হৈছিল। সকলো ধৰণৰ উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ উৎপত্তি হৈছিল আৰু তেওঁলোকক উপযুক্ত বাসস্থান দিয়া হৈছিল। ১৪খন জগতখন একেলগে সৃষ্টি আৰু নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল, ওপৰত উল্লেখ কৰা জীৱবোৰক থাকিবলৈ বাসস্থানৰ স্থান দিছিল, যাক তেওঁলোকে সকলোৱে ঘৰ বুলি কয়।