সোৰথ ৰায় দিয়াচ
| সোৰথ ৰায় দিয়াচ | |
|---|---|
| সাধু কথা | |
| নাম: | সোৰথ ৰায় দিয়াচ |
| তথ্য | |
| অঞ্চল: | সিন্ধ, গুজৰাট। |
সোৰথ ৰায় দিয়াচ (ইংৰাজী: Sorath Rai Diyach) সিন্ধী আৰু গুজৰাটী লোককথাৰ ৰোমান্টিক লোককথা। শ্বাহ জো ৰিছালোতো এই কাহিনীটো প্ৰকাশ পাইছে আৰু সিন্ধৰ পৰা অহা সাতটা জনপ্ৰিয় ট্ৰেজিক ৰোমাঞ্চৰ অংশ। আন ছয়টা কাহিনী হ’ল উমৰ মাৰভি, ছাছুই পুন্নহুন, চোনী মহিৱাল, লিলান চানেছাৰ, নূৰী জাম তামাচী আৰু সাধাৰণতে সিন্ধৰ সাত ৰাণী বা শ্বাহ আব্দুল লতিফ ভিত্তাইৰ সাতগৰাকী নায়িকা বুলি জনাজাত মোমল ৰাণো।
কাহিনী
[সম্পাদনা কৰক]সোৰথ আছিল বৰ্তমান গুজৰাটত থকা জুনাৰ গিৰ্নাৰৰ ৰজা ৰায় দিয়াচৰ ৰাণী যিয়ে স্বামীৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ স্বাৰ্থত নিজকে বলিদান দিছিল। ৰাণী সোৰথক কাষত লৈ ৰজা ৰায় দিয়াচে নিজৰ গৌৰৱৰ সিংহাসনত বহি, বজাই থকা সংগীতৰ টোকাৰ উচ্চ প্ৰভাৱত হেৰাই গৈছিল সেই সময়ৰ সুখ্যাত সংগীতজ্ঞ বীজলৰ দ্বাৰা। ৰাগসকলৰ দ্বাৰা মন্ত্ৰমুগ্ধ হৈ ৰজা, আনন্দত আত্মহাৰা হৈ বীজলক কয় যে তেওঁ যি পুৰস্কাৰ বিচাৰে, আৰু তেওঁ বিচাৰিব পাৰে। বিজেলে মহামহিমৰ মূৰটো বিচাৰে। ৰাণীয়ে তাৰ পৰিৱৰ্তে নিজৰটো আগবঢ়ায়, কিন্তু বীজল থিয় হৈ থাকে। পিছত বীজল, ৰজাৰ ফালে খোজ কাঢ়ি গৈ পৃথিৱীখনক চাবলৈ দিয়ে যে এজন নেতাই কেনেকৈ নিজৰ কথা পালন কৰে, তেতিয়া ৰজাই নিজৰ তৰোৱালেৰে ডিঙি কাটি পেলায়, মূৰটো বিজলৰ ভৰিত পৰি যায়, যিয়ে নিজৰ কাৰ্য্যৰ মাধ্যাকৰ্ষণতা উপলব্ধি কৰি ডিঙিত দা এখন থৈ প্ৰায়শ্চিত্তৰ মূল্য দিয়ে। জীয়াই থকাৰ ইচ্ছা হেৰুৱাই ৰাণীয়ে স্বামীৰ অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াৰ জুইকুৰাত জ্বলি ছাই হৈ পৰে।[1][2][3]
ৰাই দিয়াচ আৰু সোৰথৰ সুপৰিচিত কাহিনীৰ মৰ্মস্পৰ্শী বিন্দুটো দিয়া হৈছে শ্বাহ জো ৰিছালোৰ ৩০টা সুৰ (অধ্যায়)ৰ ভিতৰত চুৰ সোৰথ অন্যতম। এই সুৰৰ বিষয়বস্তু, খণ্ড অনুসৰি, তলত বৰ্ণনা কৰা হৈছে:
- বিজলে ৰায় দিয়াচলৈ আহি তাৰ মূৰটো বিচাৰে-তেওঁক বিভিন্ন ধৰণৰ বহুমূলীয়া উপহাৰ আগবঢ়োৱা হয় যদিও দাবীত তেওঁ অটল।
- বিজলে একেৰাহে ছটা ৰাতি গান গায়-তেওঁক আৰু উপহাৰ আগবঢ়োৱা হয়।
- বিজলৰ সংগীতৰ প্ৰভাৱ।
- ৰায় দিয়াচে মূৰ কাটি বিজলক দিয়ে-তেওঁৰ পৰিয়ালৰ লোকে শোক-সোৰথৰ মৃত্যু।
জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত
[সম্পাদনা কৰক]লোককথাৰ অভিযোজন ৰাই দৈচ ১৯৫৮ চনত জে বি লুল্লাই পৰিচালনা আৰু আতু লালৱানীৰ প্ৰযোজনাত নিৰ্মিত ভাৰতীয় সিন্ধী ছবি। ৰাম পাঞ্জৱানীয়ে ৰচনা কৰা ছবিখনত অভিনয় কৰিছিল লালৱানী, শান্তি ৰামচন্দনী আৰু ভূদো আদৱানীয়ে। ছবিখনৰ সংগীত, যাৰ বাবে ইয়াক পৰিচিত, ৰচনা কৰিছিল বুলো চি ৰাণীয়ে।[4]পাঞ্জৱানীয়ে সিন্ধী ভাষাত বিজল ৰায় দিয়াচ নামৰ নাটক এখনো লিখিছিল।.[5] ১৯৭৮ চনত মুক্তি পোৱা লোককথাৰ আধাৰত নিৰ্মিত ভাৰতীয় গুজৰাটী ভাষাৰ নাট্য ছবি সতী সোৰাথ য'ত কামিনী ভাটিয়া আৰু অৰবিন্দ যোশীয়ে অভিনয় কৰিছিল।[4]
লগতে চাওক
[সম্পাদনা কৰক]তথ্য সংগ্ৰহ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ "Sorath Rai Diyach". https://usvv.ac.in/djmr/downloads/Dec-2023/Paper-3-Dec-2023.pdf। আহৰণ কৰা হৈছে: 19 February 2025.
- ↑ Dr.Nabi Bux Khan Baloach (1976). Popular Folk Stories:Sorath Rai Diyach. প্ৰকাশক Hyderabad,Sindh, Pakistan: Sindhi Adabi Board.
- ↑ Menka Shivdasani. "Sorath Rai Diyach". Institute of Sindhology,Jaipur. Archived from the original on 2017-04-29. https://web.archive.org/web/20170429000349/http://www.museindia.com/focuscontent.asp?issid=39&id=2819। আহৰণ কৰা হৈছে: 2025-02-19.
- ↑ 4.0 4.1 Ashish Rajadhyaksha; Paul Willemen (2014). Encyclopedia of Indian Cinema. Taylor & Francis. ISBN 978-1-135-94325-7. https://books.google.com/books?id=rF8ABAAAQBAJ.
- ↑ "Drama - Professor Ram Panjwani". rampanjwani.com. http://rampanjwani.com/Drama। আহৰণ কৰা হৈছে: 2020-11-07.