হিমাচল প্ৰদেশৰ পৰম্পৰাগত লোকনৃত্য

হিমাচল প্ৰদেশৰ পৰম্পৰাগত লোকনৃত্য অতি জটিল। এই নৃত্যসমূহ হিমাচলৰ জনজাতীয় জীৱনৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ। এই নৃত্যকলাই হিমাচলৰ সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাক প্ৰতিফলিত কৰে। হিমাচল প্ৰদেশত নৃত্য অবিহনে সাধাৰণতে কোনো উৎসৱ পালন কৰা নহয়। হিমাচলত নাটি আদি নৃত্য স্থানীয়ভাৱে পৰিবেশিত হয়।

নাটি

দেৱ নাটি ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ পশ্চিম আৰু মধ্য পৰ্বতীয়া অঞ্চলত প্ৰচলিত এটা পৰম্পৰাগত লোক নৃত্য। এই নৃত্য মূলত হিমাচল প্ৰদেশ ৰাজ্যৰ স্থানীয় নৃত্যকলাৰ অন্তৰ্গত। নাটি হিমাচল প্ৰদেশৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত নৃত্য। এই নৃত্য গিনিছ বিশ্ব ৰেকৰ্ডত আটাইতকৈ ডাঙৰ লোক নৃত্য হিচাপে তালিকাভুক্ত। মূলত চিমলা, মাণ্ডি, সোলান, ছিৰমৌৰ, কিন্নৌৰ আৰু কুলু অঞ্চলত এই নৃত্যকলাৰ উৎপত্তি। সমগ্ৰ ৰাজ্যজুৰি আৰু চণ্ডীগড়তো এই নৃত্য জনপ্ৰিয়।

ইতিহাস

এই বিশেষ নৃত্যধাৰা ৰাসলীলাৰ অনুৰূপ। কৃষ্ণ আৰু গোপীনাৰ সন্মানত এই নৃত্য বিকাশ পাইছে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।

নাটি নৃত্যৰ পৰিধান

সামাজিক পৰিৱৰ্তনৰ লগে লগে নাটি নৃত্যত মহিলাও অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ ধৰিছে।

• পুৰুষ: সজ্জিত টুপি, চুৰিদাৰ আৰু ‘চোল’ নামৰ ঘূৰণীয়া বস্ত্ৰ পৰিধান কৰে।
• মহিলা: অঞ্চল অনুসৰি ‘ঘাগৰা’, ‘ছোলা’, চুৰিদাৰ বা পায়জামা পৰিধান কৰে। অলংকাৰৰ ভিতৰত চাঙ্কি, টুঙ্কি, চন্দ্ৰ হাৰ আদি থাকে।

নাটি নৃত্যৰ সংগীত

এই নৃত্যত নৰসিংহ, কৰ্ণাল, চেহনাই, ঢোল আৰু নাগৰা বাদ্যযন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ হয়।

কায়াং মালা (মালা)

এই নৃত্যত শিল্পীসকলে একে অপৰৰ হাত ধৰি মালাৰ আকৃতি গঠন কৰে।

ৰাক্ষস নৃত্য

কিন্নৌৰ অঞ্চলৰ এই নৃত্যত ৰাক্ষসৰ মুখোশ পৰিধান কৰি দলীয়ভাৱে নৃত্য কৰা হয়।

লুড্ডি

লুড্ডি মাণ্ডি জিলাৰ এটা জনপ্ৰিয় নৃত্য, যি প্ৰাচীন কালত ৰাজদৰবাৰত পৰিবেশিত হৈছিল।

ডালশোন আৰু চোলাম্বা

এই নৃত্য ‘ৰোপা’ উপত্যকাৰ অন্তৰ্গত। ‘চোলাম্বা’ নৃত্য সাধাৰণতে বাঘ চিকাৰৰ পিছত পৰিবেশিত হয়।

শ্যাণ্ড আৰু শাবু

এই নৃত্য লাহুল উপত্যকাৰ বৌদ্ধ গোম্পাসমূহত পৰিবেশিত হয়।

হিমাচল প্ৰদেশৰ জনজাতীয় নৃত্য

হিমাচলৰ উপজাতীয় জনগোষ্ঠীৰ লোক নৃত্যসমূহৰ ভিতৰত ‘কিকলি’, ‘ভাংড়া’ ইত্যাদি উল্লেখযোগ্য।