সমললৈ যাওক

ৰাগ ভৈৰৱ

অসমীয়া ৱিকিপিডিয়াৰ পৰা
ভৈৰৱ
ৰাগমালাৰ ভৈৰৱ ৰাগৰ চিত্ৰ
ঠাট ভৈৰৱ[1]
প্ৰকাৰ সম্পূৰ্ণ[1]
দিনটোৰ সময় প্ৰভাত;[2] সংগীতানুষ্ঠানৰ আৰম্ভণি (সূৰ্যোদয়)[1]
আৰোহণ সা ৰে গা মা পা নি সা'[1]
অৱৰোহণ সা' নি ধা পা মা গা ৰে সা[1]
পকড় গা মা ধা ধা পা, গা মা ৰে ৰে সা
চলন সা গা মা পা ধা ধা পা মা গা মা ৰে সা
বাদী [1]
সমবাদী ৰে[1]
সমতুল্য
একে ৰাগ

ভৈৰৱ হৈছে হিন্দুস্থানী শাস্ত্ৰীয় ৰাগৰ এটা প্ৰকাৰ যি ভৈৰৱ ঠাটৰ অন্তৰ্গত। এইটো এটা সম্পূৰ্ণ ৰাগ যিটো পৰম্পৰাগতভাৱে প্ৰভাতত আৰু সংগীতানুষ্ঠানৰ আৰম্ভণিৰ গীত হিচাপে পৰিবেশন কৰা হয়। এইটো নিজৰ ঠাটৰ সংজ্ঞায়িত ৰাগ।

হিন্দুস্থানী ৰাগ কলিংদা আৰু কৰ্ণাটকী সংগীতৰ ৰাগম Mayamalavagowlaৰ স্কেল ভৈৰৱ ৰাগৰ সৈতে একে, যদিও ইয়াৰ পৰিবেশনৰ ধৰণৰ বাবে সৃষ্টি হোৱা মেজাজ বা ভাব বেলেগ হ’ব পাৰে।

ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় সংগীতজ্ঞ পণ্ডিত যশৰাজৰ মতে, ভৈৰৱ হৈছে এটা "প্ৰভাতৰ ৰাগ, আৰু গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ শান্তি ইয়াৰ আদৰ্শ মেজাজ।" এই ৰাগৰ মেজাজ গুৰুতৰ, আত্মনিৰীক্ষণমূলক আৰু ভক্তিমূলক।[3]

ভৈৰৱ ৰাগ এটা প্ৰাচীন ৰাগ যিটো অতি পুৰণি আৰু কেইবাশতিকা পূৰ্বে উৎপত্তি হৈছিল বুলি গণ্য কৰা হয়। ভৈৰৱ ৰাগৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে বিতৰ্ক আছে। কিছুমান সংগীতজ্ঞৰ মতে, ভৈৰৱ ৰাগ প্ৰথমে ভগৱান শিৱৰ মুখৰ পৰা উৎপত্তি হৈছিল। আন কিছুমানৰ মতে, এই ৰাগ ভগৱান সূৰ্যৰ মুখৰ পৰা উৎপত্তি হৈছিল, সেয়েহে ইয়াক দিনৰ সময়ত গোৱা হৈছিল। ভৈৰৱ হৈছে ভগৱান শিৱৰ এটা নাম, বিশেষকৈ তেওঁৰ শক্তিশালী ধ্যানমগ্ন তপস্বী ৰূপত, য’ত তেওঁৰ মাথোঁ জটিল চুলি আৰু শৰীৰত ভস্ম লেপন কৰা থাকে। ৰাগসমূহতো এই পুংলিঙ্গ আৰু তপস্বী গুণসমূহৰ কিছুমান উপস্থিত থাকে।

ভৈৰৱ ৰাগ নিজেই অতি বিস্তৃত আৰু ইয়াত অসংখ্য স্বৰৰ সংমিশ্ৰণ সম্ভৱ, আৰু ইয়াৰ ভাৱনাত্মক গুণসমূহ বীৰত্বৰ পৰা শান্তিলৈকে বিস্তৃত। ইয়াৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি বহুতো প্ৰকাৰ আছে, য’ত অন্তৰ্ভুক্ত (কিন্তু সীমাবদ্ধ নহয়) Ahir Bhairav, আলম ভৈৰৱ, আনন্দ ভৈৰৱ, বৈৰাগী ভৈৰৱ, মোহিনী ভৈৰৱ, বিহাৰ ভৈৰৱ, ভাৱমত ভৈৰৱ, দেবতা ভৈৰৱ, গৌৰী ভৈৰৱ, হিজাজ ভৈৰৱ, শিৱমত ভৈৰৱ, Nat Bhairav, Bibhas, Ramkali, Gunkali, Zeelaf, Jogiya (raga), সৌৰাষ্ট্ৰ ভৈৰৱ, বাংলা ভৈৰৱ, কোমল ভৈৰৱ, মঙ্গল ভৈৰৱ, কৌশী ভৈৰৱ, ভটিয়াৰী ভৈৰৱ, বিহাৰ ভৈৰৱ, বিৰাট ভৈৰৱ, কবিৰী ভৈৰৱ, প্ৰভাত ভৈৰৱ, ৰূপকলি, বকুল ভৈৰৱ, হুছাইনী ভৈৰৱ, কলিংদা, দেবৰঞ্জনী, আছা ভৈৰৱ, জৌন ভৈৰৱ, আৰু ভৈৰৱ।

ভৈৰৱ ৰাগৰ মেজাজ গুৰুতৰ আৰু ইয়াত গাম্ভীৰ্য, আত্মনিৰীক্ষণ আৰু ভক্তিমূলক ভাৱ প্ৰকাশ পায়। ইয়াৰ স্বৰসমূহ আহিৰ ভৈৰৱৰ সৈতে মিলে, যাৰ মেজাজ গম্ভীৰ।

আৰোহণ : সা ৰে গ ম প নি সা'

অৱৰোহণ : সা' নি প ম গ ৰে সা

বাদী :

সমবাদী : ৰে

পাকড় : গ ম প, গ ম ৰে ৰে সা

চলন : সা গ ম প প ম গ ম ৰে সা

সংগঠন আৰু সম্পৰ্ক

[সম্পাদনা কৰক]

সম্পৰ্কীয় ৰাগসমূহ:

এই ৰাগৰ পৰিবেশন গুৰুতৰ আৰু গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ। ৰাগটো ধ্যানমগ্ন, দাৰ্শনিক গভীৰতা আৰু ভাৱনাত্মক সমৃদ্ধিৰে পৰিবেশিত হয়।

ভৈৰৱ হৈছে প্ৰভাতৰ (প্ৰথম প্ৰহৰ) ৰাগ।

ভৈৰৱ এনে কেইটামান ৰাগৰ ভিতৰত এটা যিটো যিকোনো ঋতুত গোৱা যায়।

ভৈৰৱ সাধাৰণতে শান্ত, গুৰুতৰ আৰু স্থিৰ মেজাজেৰে পৰিবেশন কৰা হয়। হিন্দুস্থানী ভাষাত ইয়াৰ ৰস হৈছে "শান্ত আৰু গম্ভীৰ"।

চলচ্চিত্ৰৰ গীত

[সম্পাদনা কৰক]

ভৈৰৱ চলচ্চিত্ৰৰ গীতৰ বাবে জনপ্ৰিয় ৰাগ। ইয়াত ভৈৰৱৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কিছুমান চলচ্চিত্ৰৰ গীতৰ তালিকা দিয়া হৈছে:

  • "অম্মা ৰোটি দে বাবা ৰোটি দে" – সংসাৰ, ১৯৫২
  • "হাঁছে তিম তিম" – সংস্কাৰ, ১৯৫২
  • "মোহে ভূল গয়ে সাঁৱৰিয়া" – Baiju Bawra, ১৯৫২
  • "জাগো, মোহন প্যাৰে জাগো" – Jagte Raho, ১৯৫৬
  • "মন ৰে হৰি কে গুণ গা" – মুসাফিৰ, ১৯৫৭
  • "মেৰী বীণা তুম বিন ৰোই" – Dekh Kabira Roya, ১৯৫৭
  • "কহে দো কোই না কৰে ইয়াঁ প্যাৰ" – Goonj Uthi Shehnai, ১৯৫৯
  • "ৱক্ত কৰ্তা জো ৱফা" – দিল নে পুকাৰা, ১৯৬৭

তথ্যসূত্ৰ

[সম্পাদনা কৰক]

বাহ্যিক সংযোগ

[সম্পাদনা কৰক]