ইজৰাইলৰ স্থাপত্য
ইজৰাইলৰ স্থাপত্যত সময়ৰ লগে লগে দেশখনত বাস কৰা লোকসকলৰ বিভিন্ন স্থাপত্য শৈলীৰ প্ৰভাৱ পৰিছে। কেতিয়াবা স্থানীয় জলবায়ু আৰু ভূ-প্ৰকৃতিৰ লগত খাপ খুৱাই এই স্থাপত্যকলাৰ সংশোধন কৰা হৈছে। বাইজেণ্টাইনৰ গীৰ্জা, ক্ৰুছেডাৰ দুৰ্গ, ইছলামিক মাদ্ৰাছা, টেম্পলাৰৰ ঘৰ, আৰব তোৰণ আৰু মিনাৰ, আন্তৰ্জাতিক শৈলীৰ আধুনিকতাবাদী অট্টালিকা, ভাস্কৰ্য্যৰ কংক্ৰিটৰ ব্ৰুটালিষ্ট স্থাপত্য, আৰু কাঁচৰ ফালৰ আকাশচুম্বী ঘৰ এই সকলোবোৰ ইজৰাইলৰ স্থাপত্যৰ অংশ।
প্ৰাচীন যুগত
[সম্পাদনা কৰক]ইজৰাইলৰ প্ৰাচীন আঞ্চলিক স্থাপত্যক নিৰ্মাণ সামগ্ৰীৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি দুটা পৰ্যায়ত ভাগ কৰিব পাৰি। (ক) শিল আৰু (খ) ৰ’দত শুকুৱাই লোৱা বোকা ইটা। ব্যৱহৃত শিলৰ অধিকাংশই আছিল চূণশিল।[1]
হেলেনিষ্টিক যুগৰ পিছত কঠিন চূণশিল স্তম্ভ, ৰাজধানী, ভিত্তি বা মন্দিৰ পৰ্বতৰ হেৰোডিয়ান আৱেষ্টনীকৃত দেৱালৰ বাবেও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ফিল্ডষ্টোনক এৰাব নোৱাৰাকৈ ৰখা হৈছিল বা কোৰ্চত ৰখাৰ লগতে বহুভুজীয়া গঠনৰ বাবেও ৰখা হৈছিল। অধিক জটিল গঠনৰ বাবে ৰুক্ষভাৱে কাটি লোৱা শিল আৰু ছাঁইৰ টুকুৰা ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল আৰু সেইবোৰ শিলৰ কুৱেৰীৰ পৰা উলিওৱা হৈছিল। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰথম শতিকাৰ পৰাই বিশাল শিল ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। [1]
অট্টোমান যুগত
[সম্পাদনা কৰক]লিফটাত ১৯ শতিকাৰ শেষলৈকে পৰম্পৰাগত গৃহ নিৰ্মাণত বিভাজনবিহীন এটা কোঠা আছিল, ঘৰটোত কৰা বিভিন্ন কাম অনুসৰি স্তৰত ভাগ কৰা হৈছিল:
ৰাৱিয়েহ – চোতালৰ উচ্চতাত থকা এটা তলৰ স্তৰক ঘৰৰ “লেতেৰা” অংশ বুলি গণ্য কৰা হয়, যিটো পশুধনক মজুত আৰু আশ্ৰয় দিয়াৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
মাস্তাবেহ – শুই থকা, খোৱা, আতিথ্য আৰু মজুত ৰখাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা উচ্চ আৱাসিক স্তৰ।
ছিডা (গেলেৰী) – মাষ্টাবাৰ ওপৰৰ আন এটা বাসস্থান, যিটো প্ৰধানকৈ শুবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়।[2]
১৯ শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্ধত পৰম্পৰাগত ঘৰটোৰ ওপৰত ক্ৰছ-ভল্টৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ এটা আৱাসিক কাহিনী সংযোজন কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত তলৰ কোঠাটোত থকা পশুধন আৰু আৱাসিক কাহিনীৰ সৈতে মজিয়াৰ মাজত এটা ঠাই সৃষ্টি হৈছিল। প্ৰতিটো মহলাতে এটা সুকীয়া প্ৰৱেশদ্বাৰ স্থাপন কৰা হৈছিল।[2]
গাঁৱৰ অন্তৰ্ভাগৰ বাহিৰত দুৰ্গযুক্ত ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল আৰু ইয়াৰ দুটা মহল আছিল: পশুধন পালন আৰু সংৰক্ষণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা সৰু সৰু খিৰিকীৰে উচ্চ তলৰ মহলা আৰু ডাঙৰ খিৰিকী আৰু বেলকনিযুক্ত পৃথক আৱাসিক মহলা। চোতালত মজুত ৰখাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা এটা সৰু গঠন আছিল। কেতিয়াবা ইয়াৰ ভিতৰত টেবুন বেকিং অভেন এটাও থাকিব।[2]
প্ৰথম আধুনিক নিৰ্মাণ প্ৰযুক্তি ফাৰ্ম হাউচবোৰত স্পষ্ট হৈ পৰিছিল। লোহাৰ বীম ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল আৰু চালবোৰ কংক্ৰিট আৰু ছাদৰ টাইলছেৰে তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। এই গঠনবোৰত দৃশ্য দেখা পোৱা বেলকনি আৰু বহল দুৱাৰমুখ আছিল।
১৯৪৮ চনৰ পৰা ইজৰাইলত স্থাপত্যত নতুনকৈ অহা গণ অনুপ্ৰৱেশকাৰীক ৰখাৰ প্ৰয়োজনীয়তাই আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল। ব্ৰুটালিষ্ট কংক্ৰিট শৈলী ইজৰাইলৰ কঠোৰ জলবায়ু আৰু প্ৰাকৃতিক নিৰ্মাণ সামগ্ৰীৰ অভাৱৰ বাবে উপযুক্ত আছিল।[2]
উল্লেখযোগ্য স্থপতিবিদ
[সম্পাদনা কৰক]১৯৫০ চনৰ আৰম্ভণিৰ আগশাৰীৰ স্থপতিবিদসকলৰ ভিতৰত ডভ কাৰ্মি, জিভ ৰেচটাৰ আৰু আৰিয়েহ শ্বেৰন অন্যতম।[3]দেশৰ প্ৰাৰম্ভিক ঔদ্যোগিক ভৱনসমূহৰ ডিজাইনত ৰুডলফ (ৰ্যুভেন) ট্ৰষ্টলাৰে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল।[3] ড'ৰা গাডে নেচেট, ইজৰাইল মিউজিয়াম, দেশৰ প্ৰথম বৃহৎ হোটেল, ইহুদী নেচনেল এণ্ড ইউনিভাৰ্চিটি লাইব্ৰেৰী, এল আল বিমান আৰু জিম যাত্ৰীবাহী জাহাজৰ অভ্যন্তৰীণ অংশ ডিজাইন কৰিছিল।[4] আমনন নিভে তেতিয়াৰ ইজৰাইলৰ আটাইতকৈ ওখ অট্টালিকা মোশ্বে আভিভ টাৱাৰৰ ডিজাইন কৰিছিল (আজি ই আজৰিলি চাৰোনা টাৱাৰৰ পিছত দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ অট্টালিকা)। ডেভিদ ৰেছনিক আছিল ব্ৰাজিলত জন্মগ্ৰহণ কৰা ইজৰাইলী স্থপতিবিদ যিয়ে স্থাপত্যৰ ইজৰাইল বঁটা[5]আৰু ইজৰাইল গোল্ডষ্টেইন ছিনাগগ আৰু মাউণ্ট স্কোপাছৰ ব্ৰিগম ইয়ং বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দৰে চিনাকি জেৰুজালেমৰ অট্টালিকাৰ বাবে ৰেচটাৰ বঁটা লাভ কৰিছিল।
ছবি-ভঁৰাল
[সম্পাদনা কৰক]-
টেল আভিভৰ পুৰণি চহৰীয়া গৃহ -
মুগৰবী চিনেমা, ১৯৩০ -
য়াড কেনেডি স্মাৰক, জেৰুজালেম অৰণ্য -
মোশ্বে আভিভ টাৱাৰ, ৰামাট গন -
দ্য পেভি গাউছ, ২০১১ -
মেয়েৰ অন ৰটছিল্ড টাৱাৰ, ২০১৩ চনত টেল আভিভৰ সৰ্বোচ্চ অট্টালিকা -
১৯৪৯ আৰু ১৯৫৩ চনৰ ভিতৰত নিৰ্মিত বেবৰ সৌধ
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ 1.0 1.1 Aharon Kempinski, Ronny Reich (1992). The Architecture of Ancient Israel: From the Prehistoric to the Persian Periods. Israel Exploration Society. ISBN 9652210137.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Heritage Conservation in Israel
- ↑ 3.0 3.1 A Concrete Life, Noam Dvir, Haaretz Magazine, October 17, 2008
- ↑ Dora Gad's private sanctuary
- ↑ Encyclopedia Judaica, 2008, as quoted by Jewish Virtual Library, retrieved September 13, 2012