ইউক্ৰেইনৰ জাতীয় সাজ-পোছাক
ইউক্ৰেইনৰ জনসাধাৰণৰ পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাক হৈছে ইউক্ৰেইনত বাস কৰা জনগোষ্ঠীয় লোক লোকসকলে পিন্ধা কাপোৰ। ইউক্ৰেইনৰ সাজ-পোছাক কেঁচ বা ফুল বছা কাপোৰৰ বাবে আটাইতকৈ বিখ্যাত । এই দেশৰ কাপোৰ হ’ল ফুল বছা কামিজ (vyshyvanka), কাপোৰৰ চেছআৰু ভিনোক ফুলৰ মুকুট। ইউক্ৰেইনৰ চাৰিটা বৃহৎ অঞ্চলৰ মাজত কাপোৰৰ শৈলীৰ পাৰ্থক্য আছিল: পলিচিয়া, লিছ'ষ্টেপ, ষ্টেপ আৰু কাৰ্পেথিয়ান।[1]পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাকে লিংগ আৰু সামাজিক মৰ্যাদাৰ ভিত্তিত, বাসস্থান আৰু ধন-সম্পত্তিৰ ভিত্তিত মানুহক পৃথক কৰিছিল।[2]
কামিজ
[সম্পাদনা কৰক]এম্ব্ৰয়ডাৰী কৰা ছ'ৰ'চকা চাৰ্ট (ইউক্ৰেইনীয়: сорочка), যাক ব্যশ্বিভাংকা বুলিও কোৱা হয়, ইউক্ৰেইনৰ সাজ-পোছাকৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ উপাদান।[3] ব্যশ্বিভাংকাসমূহ সাধাৰণতে লিনেনৰ শণৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হৈছিল আৰু অঞ্চলসমূহৰ মাজত কাটি আৰু সজ্জা দুয়োটাতে যথেষ্ট পাৰ্থক্য আছিল।[4]
ইউক্ৰেইনৰ এম্ব্ৰয়ডাৰী ১০ৰ পৰা ১১ শতিকালৈকে জনাজাত হোৱাৰ পিছতো ১৮ শতিকাৰ মাজভাগত ইউক্ৰেইনৰ গাঁওসমূহত আদিম ৱিশ্বিভাংকাৰ আবিৰ্ভাৱ হৈছিল যদিও ই সামন্তীয় আভিজাত্যসকলৰ বাবেহে সোণৰ সূতাৰে তৈয়াৰ কৰা হৈছিল [5] গাঁৱৰ মানুহে বৈষ্যৱংকা বনাবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ পিছত ইহঁতে যাদুকৰী তাবিজ হিচাপে নতুন প্ৰতীকী অৰ্থ লাভ কৰে আৰু আনকি পিন্ধাজনৰ বিকল্প হিচাপেও দেখা পাবলৈ আৰম্ভ কৰে: উদাহৰণস্বৰূপে, নিজৰ বীষ্যভাংকা বিক্ৰী কৰিলে নিজৰ সুখ বিক্ৰী হ'ব।[6] বিয়াৰ চাৰ্ট বিশেষভাৱে বিশিষ্ট আছিল: ইয়াত বহুত প্ৰতীকী অলংকাৰ আছিল আৰু ইয়াক এটা কাপোৰৰ টুকুৰাৰ পৰা বনাব লাগিছিল; বিয়াৰ এটা পৰম্পৰা আছিল কইনাৰ জোতাৰ সৈতে কইনাৰ বিয়াৰ চাৰ্ট বিনিময় কৰা, আন এটাত নৱবিবাহিতসকলে বিবাহ সমাপ্ত হোৱাৰ পিছত পত্নীৰ চাৰ্টেৰে হাত মচিছিল।[7] বিয়াৰ চাৰ্টবোৰ ব্যক্তিজনৰ গোটেই জীৱন তাবিজ হিচাপে ৰখা হৈছিল আৰু মহিলাগৰাকীৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ কবৰত ভৰাই থোৱা হৈছিল।[8]
ইউক্ৰেইনৰ চাৰ্টৰ সাধাৰণ চিলোৱাটত আছিল এটা দীঘল পোন হাতৰ আঁচল যিটো ৰিষ্টবেণ্ড কফৰ সৈতে শেষ হয়; সাধাৰণ অলংকাৰ কফ, কঁকালৰ ওপৰৰ হাতৰ আঁচল আৰু কান্ধত অৱস্থিত আছিল, যিটো খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ লগতে বাইজেন্টািয়ামৰ পৰাও গ্ৰহণ কৰা এটা প্ৰথা।[9] কাটিব পৰা, ৰং, চিলাই আৰু সজোৱাৰ কৌশল, কলাৰৰ আকৃতি, হাতৰ আঁচলৰ আকৃতি আৰু শৰীৰৰ লগত সংলগ্ন হোৱাৰ ধৰণ অঞ্চলভেদে ভিন্ন হয়।[10]
-
-
২০ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ সাজ-পোছাকৰ পুনৰ্গঠন -
ৱাইচেৱান্কা পিন্ধা ইউক্ৰেইনৰ এজন ৰাজনীতিবিদ -
চোৰ্টকিভ চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ত স্নাতক দিৱস
== চেছ আৰু মূৰৰ স্কাৰ্ফ
[সম্পাদনা কৰক]_(14769218534).jpg)
চেছ হৈছে ইউনিফৰ্ম বা চৰকাৰী পোছাকৰ অংশ হিচাপে কান্ধৰ ওপৰত বা কঁকালৰ চাৰিওফালে পিন্ধা কাপোৰৰ দীঘলীয়া ফিটা বা পেটী। চেছক প্ৰতীক হিচাপেও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল: উৰ্বৰতা, কামনা আৰু সন্তান জন্ম দিয়াৰ লগতে সুৰক্ষা, ঐক্য আৰু সংযোগৰ প্ৰতিনিধিত্ব।[11] পেটী পিন্ধা লোককথাৰ চৰিত্ৰবোৰক বিপদজ্জনক বুলি গণ্য কৰা হৈছিল, যেনে ডাইনী আৰু বেৰেহিনিয়া, জলপৰী আৰু মাভকা আদি চথনিক দানৱ।[12] মানুহে বিশ্বাস কৰিছিল যে ৰঙা বিয়াৰ কাপোৰৰ চেছৰ ওপৰেৰে ভৰি দিলে প্ৰসৱ সহজ হ'ব।[13] ৰঙা কাপোৰৰ বাহিৰেও বিয়াৰ চেছ এম্ব্ৰয়ডাৰী কৰা ৰাছনিক কাপোৰেৰে বনাব পাৰি, বিশেষকৈ জীৱন গছৰ আৰ্হিৰ সৈতে।[14]
ভিনোক বা পুষ্পমাল্য ইউক্ৰেইনৰ তৃতীয় জাতীয় প্ৰতীক।[15] বিয়াৰ সময়ত অবিবাহিত মহিলা আৰু কইনাসকলে ফুলৰ মুকুট পিন্ধিছিল যদিও মালাখনৰ প্ৰতীকী অৰ্থ বহল: ভিনোক হৈছে এটা প্ৰাচীন পৌত্তলিক তাবিজ, ইয়াক শীতকালীন ছুটীৰ বতৰত ভৱিষ্যদ্বাণী [uk] আৰু অন্যান্য অনুষ্ঠানত ব্যৱহাৰ কৰা হয়।[16] শীতকালত ঘাঁহ, উল, পাখি আৰু শুকান গছ-গছনি আৰু পাতৰ পৰা মালা তৈয়াৰ কৰা হৈছিল।[17] আঞ্চলিক ভিনকৰ ভিন্নতাসমূহৰ ভিতৰত কাৰ্পেথিয়ান বুকোভিনাৰ পৰা পাখিযুক্ত কাৰাবুলিয়া (ইউক্ৰেইনীয়: карабуля), কিয়ভ আৰু পলটাভা অব্লাষ্টৰ ৰেচমৰ ফিতাৰ মালা আৰু অন্যান্য আদি অন্তৰ্ভুক্ত।[18]
বিবাহিত মহিলাসকলৰ মূৰ ঢাকি ৰখা অচিপক মূলতঃ পিন্ধাজনৰ বৈবাহিক অৱস্থাৰ সূচক আছিল: বিয়াৰ অনুষ্ঠানৰ পিছত চুলি ঢাকিবলগীয়া হৈছিল।[19] ওচিপকক পাছলৈ প্ৰায়ে কাপোৰৰ টুকুৰাৰে (নামিটকা উইম্পল বা খুষ্টকা ৰুমাল) ঢাকি থোৱা হৈছিল।[20]
-
হুটজুল। পিয়ট্ৰ ষ্টেচিভিচ -
বুকোভিনাৰ পৰা নামিকি উইম্পলছ আৰু পুৰুষৰ চুলি কটা -
ইউক্ৰেইনীয় ছোৱালীয়ে নিকোলে ৰাচকোভ'ৰ এটা পুষ্পমাল্য আৰু এটা vyshyvanka পিন্ধিছে
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Косміна 2011, p. 2.
- ↑ Косміна 2011, p. 2.
- ↑ Косміна 2011, p. 2.
- ↑ Косміна 2011, p. 2.
- ↑ Косміна 2011, p. 2.
- ↑ Косміна 2011, p. 2−3.
- ↑ Косміна 2011, p. 3.
- ↑ Косміна 2011, p. 3.
- ↑ Косміна 2011, p. 3.
- ↑ Косміна 2011, p. 3.
- ↑ Косміна 2011, p. 4.
- ↑ Косміна 2011, p. 4.
- ↑ Косміна 2011, p. 4.
- ↑ Косміна 2011, p. 5.
- ↑ Косміна 2011, p. 5.
- ↑ Косміна 2011, p. 5.
- ↑ Косміна 2011, p. 6.
- ↑ Косміна 2011, p. 6.
- ↑ Косміна 2011, p. 6.
- ↑ Косміна 2011, p. 7.