ঋতুস্ৰাৱ আৰু হাস্যৰসৰ চিকিৎসা
আধুনিক যুগৰ আৰম্ভণিতে ঋতুস্ৰাৱৰ পৰিমাণ হাস্যৰসৰ সৈতে জড়িত আছিল, যিটো প্ৰাচীন গ্ৰীক আৰু ৰোমান চিকিৎসকে প্ৰৱৰ্তন কৰা চিকিৎসা ব্যৱস্থা বুলি পৰিগণিত। মানুহে বিশ্বাস কৰিছিল যে মানুহৰ শৰীৰত চাৰিটা হাস্যৰস থাকে: তেজ, কফ, হালধীয়া পিত্ত আৰু ক'লা পিত্ত।[1] ৰোগ আৰু সমস্যাবোৰ ডিচক্ৰেছিয়া বা চাৰিটা হাস্যৰসৰ ভাৰসাম্যহীনতাৰ ফলত হোৱা বুলি বুজা গৈছিল। ৰোগৰ চিকিৎসাৰ লক্ষ্য আছিল ভাৰসাম্য ঘূৰাই অনা, ৰোগীক নিৰাময় কৰা। অষ্টাদশ শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্ধত নতুন চিকিৎসা তত্ত্বৰ উত্থান হ’বলৈ আৰম্ভ কৰাৰ পিছতো আধুনিক যুগৰ আৰম্ভণিতে হাস্যৰসৰ আৰ্হিটো ধাৰাবাহিকভাৱে বৰ্তি আছিল। কাৰণ নতুন ৰাসায়নিক পদাৰ্থৰ সৈতে জড়িত বিভিন্ন চিকিৎসা ব্যৱহাৰ কৰা এই নতুন ধাৰণাবোৰ ইমান বিশ্বাসযোগ্য নাছিল। কাৰণ সেইবোৰ সঠিকভাৱে প্ৰতিষ্ঠিত বুলি বিবেচিত নহৈছিল।[2]
এইদৰে ঋতুস্ৰাৱৰ সমস্যা যেনেঃ অনিয়মিত ঋতুস্ৰাৱ, এমেন'ৰিয়া (উৰ্বৰ অৱস্থাত মাহেকীয়াৰ অনুপস্থিতি) বা ডিছমেন'ৰিয়া (বিষাক্ত মাহেকীয়া)ৰ বিষয়ে চিকিৎসা আৰু জনপ্ৰিয় বিশ্বাস চাৰিটা হাস্যৰসৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বুলি চিন্তা কৰা হৈছিল।[3] আধুনিক পশ্চিম ইউৰোপৰ আৰম্ভণিতে চিকিৎসকসকলে বিশ্বাস কৰিছিল যে গৰ্ভটো বেছি ঠাণ্ডা, গৰম, আৰ্দ্ৰ বা শুকান হ'ব নোৱাৰে আৰু ইয়াৰে যিকোনো এটাৰ অতিৰিক্ততাই মহিলাৰ প্ৰজনন ক্ষমতাত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে।[4] তাৎপৰ্যপূৰ্ণভাৱে মানুহে বিশ্বাস কৰিছিল যে উষ্ণতাই যৌন আনন্দক উৎসাহিত কৰে আৰু সন্তান গৰ্ভধাৰণৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে, অৰ্থাৎ যৌন সম্পৰ্কৰ সময়ত গৰ্ভটো উষ্ণ হ’ব লাগে। যদি কোনো মহিলাক ঋতুস্ৰাৱৰ সমস্যাত পৰা দেখা যায় যাৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ প্ৰজনন ক্ষমতা প্ৰভাৱিত হ'ব, তেতিয়া শৰীৰৰ হাস্যৰসৰ অৱস্থা সলনি কৰাৰ লক্ষ্যৰে প্ৰতিকাৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ঋতুস্ৰাৱৰ সমস্যা থকা মহিলাসকলক দিয়া এটা সাধাৰণ প্ৰতিকাৰ আছিল কামোদ্দীপক, কিয়নো ইয়াৰ আভ্যন্তৰীণ উত্তাপনৰ প্ৰভাৱ আছে বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল। ই অত্যধিক ঠাণ্ডা গৰ্ভৰ সাংবিধানিক ভাৰসাম্য পুনৰুদ্ধাৰ কৰি ঋতুস্ৰাৱক উদ্দীপিত কৰিছিল।[5]
ঋতুস্ৰাৱ আৰু গৰ্ভধাৰণৰ ওপৰত বিশ্বাস[সম্পাদনা কৰক]
আধুনিক যুগৰ আৰম্ভণিতে ঋতুস্ৰাৱৰ বিষয়ে বুজাৰ একমাত্ৰ উপায় নাছিল হাস্যৰসৰ আৰ্হি। চাৰিটা হাস্যৰসে চিকিৎসকসকলক ঋতুস্ৰাৱৰ সমস্যাৰ প্ৰতিকাৰ দিবলৈ সহায় কৰিছিল। অৱশ্যে ঋতুস্ৰাৱৰ কাৰণ সন্দৰ্ভত কোনো সুনিৰ্দিষ্টতা নাছিল। ঋতুস্ৰাৱক কেন্দ্ৰ কৰি থকা দুটা মূল বিশ্বাস আছিল। (ক)অতিৰিক্ত তেজ আঁতৰোৱাটো প্ৰয়োজনীয়,(খ) নতুবা তেজ বিশুদ্ধ কৰা।[1]কিছুমানে বিশ্বাস কৰিছিল যে মহিলাৰ অতিৰিক্ত তেজ থাকে যাৰ পৰা শৰীৰে মাহেকীয়াৰ ৰূপত মুক্তি পাব লাগে। এই অতিৰিক্ততাৰ কাৰণ আছিল এটা বিশ্বাস যে, মহিলাৰ শৰীৰে পুৰুষৰ দৰে শৰীৰৰ সকলো তেজ ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰে, যাৰ ফলত তেওঁলোক দুৰ্বল হৈ পৰে।[2]আন কিছুমানে নাৰীৰ তেজ শুদ্ধ কৰা এৰিষ্ট’টেলীয় আৰ্হিত বিশ্বাস কৰিছিল। এই আৰ্হি অনুসৰি ঋতুস্ৰাৱৰ পিছত এটা বিশুদ্ধ পদাৰ্থ ৰৈ যায় যিয়ে মতা বীজৰ সৈতে এবাৰ মিহলি হৈ ভ্ৰুণৰ সৃষ্টি কৰে।[4] ঋতুস্ৰাৱৰ তেজৰ আৰু এটা কাৰ্য্য গেলেন মডেলে প্ৰস্তাৱ কৰিছিল। এই বিশ্বাস আছিল যে গৰ্ভধাৰণৰ পিছত ভ্ৰুণটোক গৰ্ভত ঋতুস্ৰাৱৰ তেজৰ দ্বাৰা পুষ্টি দিয়া হয়।[5]এইটোৱে দেখুৱাইছে যে আধুনিক যুগৰ আৰম্ভণিতে ঋতুস্ৰাৱৰ তেজ আৰু গৰ্ভধাৰণ একেলগে জড়িত আছিল।
ঋতুস্ৰাৱৰ প্ৰৰোচনা আৰু গৰ্ভপাত[সম্পাদনা কৰক]
আধুনিক যুগৰ আৰম্ভণিতে প্ৰজনন ক্ষমতা আৰু হাস্যৰসজনিত চিকিৎসাৰ সৈতে জড়িত যৌন স্বাস্থ্য পদ্ধতিৰ এটা মূল অংশ আছিল ইমেনাগ’গ (ঋতুস্ৰাৱ বৃদ্ধিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা পদাৰ্থ)। গৰ্ভ গৰম কৰিবলৈ কামোদ্দীপক আৰু গৰম মছলা ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত ঋতুস্ৰাৱৰ উদ্দীপনা পোৱা গৈছিল। ইয়াৰ ফলত গৰ্ভপাতৰ মাধ্যম হিচাপে ভ্ৰুণকে ধৰি গৰ্ভৰ সকলো বস্তু পৰিষ্কাৰ কৰা হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল।[6]গৰ্ভপাত ইমেনাগ’গৰ একমাত্ৰ কাম নাছিল। গৰ্ভধাৰণ আৰু প্ৰজননৰ সৈতে জড়িত ঋতুস্ৰাৱৰ উত্তেজনাও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। এইদৰে গৰ্ভটো পৰিষ্কাৰ কৰি ঋতুস্ৰাৱ হ’ব আৰু মানুহে বিশ্বাস কৰা আৰ্হিটোৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ঋতুস্ৰাৱৰ তেজে ভ্ৰুণৰ গঠন আৰু ইয়াৰ সুস্থ বৃদ্ধিত সহায় কৰিছিল।
তথ্যসূত্ৰ[সম্পাদনা কৰক]
- ↑ 1.0 1.1 Hippocrates (1983). Hippocratic writings. G. E. R. Lloyd, John Chadwick, W. N. Mann ([New] ed., with additional material, repr. in Penguin classics সম্পাদনা). প্ৰকাশক Harmondsworth: Penguin. ISBN 0-14-044451-3. OCLC 10501704. https://www.worldcat.org/oclc/10501704.
- ↑ 2.0 2.1 Read, Sara (2013). Menstruation and the female body in early-modern England (1st সম্পাদনা). প্ৰকাশক Houndmills, Basingstoke, Hampshire. ISBN 978-1-137-35502-7. OCLC 852225082. https://www.worldcat.org/oclc/852225082.
- ↑ Crawford, Patricia (2014). Blood, bodies and families in early modern England. প্ৰকাশক Abingdon, Oxon. ISBN 978-1-317-87686-1. OCLC 927103701. https://www.worldcat.org/oclc/927103701.
- ↑ 4.0 4.1 Evans, Jennifer (2014). Aphrodisiacs, Fertility and Medicine in Early Modern England. প্ৰকাশক Woodbridge: Boydell & Brewer. ISBN 978-1-78204-368-3. OCLC 890980805. https://www.worldcat.org/oclc/890980805.
- ↑ 5.0 5.1 Evans, J. (2012-02-01). "'Gentle Purges corrected with hot Spices, whether they work or not, do vehemently provoke Venery': Menstrual Provocation and Procreation in Early Modern England" (en ভাষাত). Social History of Medicine খণ্ড 25 (1): 2–19. doi:10.1093/shm/hkr021. ISSN 0951-631X. https://academic.oup.com/shm/article-lookup/doi/10.1093/shm/hkr021.
- ↑ Gowing, Laura (2003). Common bodies women, touch, and power in seventeenth-century England. প্ৰকাশক New Haven. ISBN 978-0-300-14288-4. OCLC 1255893736. https://www.worldcat.org/oclc/1255893736.