এমিলি মাৰ্ফি
| এমিলি মাৰ্ফি | |
|---|---|
 | |
| জন্ম | এমিলি গোৱান ফাৰ্গুচন ১৪ মাৰ্চ, ১৮৬৮ কুকষ্টাউন, অন্টাৰিঅ', কানাডা |
| মৃত্যু | ২৭ অক্টোবৰ, ১৯৩৩ (৬৫ বছৰ) এডমন্টন, আলবাৰ্টা, কানাডা |
| পেচা | দণ্ডাধীশ, কৰ্মী, লেখক |
| জনা যায় | মহিলা অধিকাৰ কৰ্মী |
| দাম্পত্যসঙ্গী | আৰ্থাৰ মাৰ্ফি (বি. ১৮৮৭) |
| সন্তান | 4 |
এমিলি মাৰ্ফি (জন্ম এমিলি গ'ৱান ফাৰ্গুচন; ১৪ মাৰ্চ ১৮৬৮ – ২৭ অক্টোবৰ ১৯৩৩)[1] এগৰাকী কানাডাৰ মহিলা অধিকাৰ কৰ্মী আৰু লেখিকা। ১৯১৬ চনত কানাডা আৰু ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰথম মহিলা দণ্ডাধীশ হিচাপে পৰিগণিত হয়। কানাডাৰ নাৰীবাদৰ প্ৰতি তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে তেওঁ বেছিকৈ পৰিচিত, বিশেষকৈ কানাডাৰ আইন অনুসৰি মহিলাসকল "ব্যক্তি" আছিল নেকি সেই প্ৰশ্নটোৰ বাবে।
মাৰ্ফীক "দ্য ফেমাছ ফাইভ" (যাক "দ্য ভেলিয়েণ্ট ফাইভ" বুলিও কোৱা হয়)[2]—কানাডাৰ মহিলা অধিকাৰ কৰ্মীৰ এটা গোট হিচাপে জনা যায়, য'ত হেনৰিটা মুইৰ এডৱাৰ্ডছ, নেলি মেকক্লুং, লুইজ মেককিনি আৰু আইৰিন পাৰ্লবিও আছিল। ১৯২৭ চনত মহিলাসকলে চেনেটত বহিবলৈ যোগ্য "যোগ্য ব্যক্তি" হ'ব পাৰে বুলি দাবী কৰি "ব্যক্তি গোচৰ" আৰম্ভ কৰে। কানাডাৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে ৰায় দিলে যে তেওঁলোক নহয়। কিন্তু সেই সময়ত কানাডাৰ বাবে শেষ উপায় আদালত ব্ৰিটিছ প্ৰিভি কাউন্সিলৰ ন্যায়িক সমিতিৰ ওচৰত আবেদন জনোৱাৰ পিছত মহিলাসকলে নিজৰ গোচৰত জয়লাভ কৰে।[3]
কিন্তু পিছৰ কামৰ কিছু সমালোচনা হৈছে, মূলতঃ আলবাৰ্টাৰ যৌন বন্ধ্যাকৰণ আইনত তেওঁৰ ভূমিকা আৰু আন দেশৰ পৰা বিশেষকৈ চীনৰ পৰা অহা অনুপ্ৰৱেশকাৰীৰ এটা আঙঠিয়ে কানাডিয়ানসকলক ড্ৰাগছৰ আকৰ্ষণ কৰি বগা জাতিটোক দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত কৰিব বুলি কৰা অভিযোগৰ বাবে। [4] তেওঁৰ গ্ৰন্থ ‘দ্য ব্লেক কেণ্ডেল’ত তেওঁ লিখিছে- “গড় চীনা বেপাৰীৰ মনত বগা জাতিৰ পতন আনিবলৈ কোনো নিৰ্দিষ্ট ধাৰণা থকাটো বিশ্বাসযোগ্য নহয়, তেওঁৰ দোল খাই থকা উদ্দেশ্য সম্ভৱতঃ লোভৰ, কিন্তু হাতত।” তেওঁৰ উৰ্ধতন বিষয়াসকলৰ ভিতৰত তেওঁ সেই উদ্দেশ্যৰ বাবে এক শক্তিশালী আহিলা হ'ব পাৰে।"[5]
আৰম্ভণি জীৱন
[সম্পাদনা কৰক]অন্টাৰিঅ’ৰ কুকষ্টাউনত আইজাক ফাৰ্গুচন আৰু এমিলি গ’ৱানৰ তৃতীয় সন্তান এমিলি মাৰ্ফীৰ জন্ম হৈছিল। আইজাক ফাৰ্গুচন আছিল এজন সফল ব্যৱসায়ী আৰু সম্পত্তিৰ মালিক।[6] সৰুতে মাৰ্ফীয়ে সঘনাই তেওঁৰ দুজন ডাঙৰ ভাতৃ থমাছ আৰু গোৱানৰ সৈতে তেওঁলোকৰ দুঃসাহসিক অভিযানত যোগদান কৰিছিল; তেওঁলোকৰ পিতৃয়ে এই আচৰণক উৎসাহিত কৰিছিল আৰু প্ৰায়ে তেওঁৰ পুত্ৰ-কন্যাক সমানে দায়িত্ব ভাগ কৰিবলৈ দিছিল।
মাৰ্ফীয়ে ১৮৩০ চনত অৰেঞ্জ অৰ্ডাৰৰ স্থানীয় শাখা প্ৰতিষ্ঠা কৰা ৰাজনীতিবিদ অগলে আৰ গোৱান আৰু দুজন ককাকৰ প্ৰভাৱত ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল, এজন উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশ আৰু আনজন চিনেটৰ। তাইৰ ভায়েক এজন উকীল আৰু উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ আন এজন সদস্যও হৈছিল। আন এজন ককাক আছিল থমাছ ৰবাৰ্টছ ফাৰ্গুচন, এজন সাংসদ,[7] আৰু তেওঁৰ সম্পৰ্ক আছিল জেমছ ৰবাৰ্ট গ'ৱান, যি এজন অধিবক্তা, ন্যায়াধীশ আৰু চিনেটৰ আছিল।
মাৰ্ফীয়ে তেওঁলোকৰ ছোৱালীজনীয়ে আনুষ্ঠানিক শৈক্ষিক শিক্ষা লাভ কৰাত সহায় কৰা অভিভাৱকৰ পৰা উপকৃত হৈছিল। টৰন্টোৰ ছোৱালীৰ বাবে একচেটিয়া এংলিকান ব্যক্তিগত বিদ্যালয় বিচপ ষ্ট্ৰেচান স্কুলত পঢ়িছিল য'ত তেওঁৰ এজন বন্ধুৰ জৰিয়তে তেওঁৰ ভৱিষ্যত স্বামী আৰ্থাৰ মাৰ্ফীক লগ পাইছিল, যিজন তেওঁৰ পৰা ১১ বছৰ ডাঙৰ আছিল।
১৮৮৭ চনত তেওঁলোকৰ বিবাহ হয় আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকৰ চাৰিগৰাকী কন্যা সন্তান জন্ম হয়: মেডেলিন, ইভেলিন, ডৰিছ আৰু কেথলিন। ডৰিছৰ মৃত্যু হ’ল। ডৰিছৰ মৃত্যুৰ পিছত পৰিয়ালটোৱে নতুন পৰিৱেশ এটা চেষ্টা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয় আৰু ১৯০৩ চনত পশ্চিম দিশলৈ মেনিটোবাৰ শ্বোৱান ৰিভাৰলৈ আৰু তাৰ পিছত ১৯০৭ চনত আলবাৰ্টাৰ এডমন্টনলৈ গুচি যায়।
জীৱিকা
[সম্পাদনা কৰক]
ডাউৱাৰ আইন
[সম্পাদনা কৰক]আৰ্থাৰে এংলিকান পুৰোহিত হিচাপে কাম কৰি থকাৰ সময়তে মাৰ্ফীয়ে নিজৰ নতুন পৰিৱেশৰ সন্ধান কৰিছিল আৰু বিদ্যমান দৰিদ্ৰতাৰ বিষয়ে ক্ৰমান্বয়ে সচেতন হৈ পৰিছিল।
৪০ বছৰ বয়সত যেতিয়া তেওঁৰ সন্তানসকলে স্বাধীন হৈ নিজৰ পৃথক জীৱন আৰম্ভ কৰে, তেতিয়া মাৰ্ফীয়ে সক্ৰিয়ভাৱে মহিলা গোট সংগঠিত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে য’ত বিচ্ছিন্ন গৃহিণীসকলে লগ হ’ব পাৰে আৰু ধাৰণা আলোচনা কৰিব পাৰে আৰু গোটৰ প্ৰকল্পৰ পৰিকল্পনা কৰিব পাৰে। এই সংগঠনসমূহৰ উপৰিও মাৰ্ফীয়ে বঞ্চিত আৰু তেওঁলোকৰ সমাজখনক আগুৰি থকা দুৰ্বল জীৱন-যাপনৰ অৱস্থাৰ বিষয়ে মুকলিকৈ আৰু স্পষ্টভাৱে ক’বলৈ ধৰিলে।[8]
মহিলা আৰু শিশুৰ অধিকাৰ আৰু সুৰক্ষাৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰবল আগ্ৰহ তীব্ৰতৰ হৈ পৰিল যেতিয়া তেওঁক স্বামীয়ে পৰিয়ালৰ ফাৰ্মখন বিক্ৰী কৰা আলবাৰ্টৰ এগৰাকী মহিলাৰ অন্যায় অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে সচেতন কৰা হ’ল; তাৰ পিছত স্বামীয়ে গৃহহীন আৰু ধনহীন হৈ পৰা পত্নী আৰু সন্তানক পৰিত্যাগ কৰিলে। সেই সময়ত সম্পত্তিৰ আইন অনুসৰি পত্নীক কোনো আইনী আশ্ৰয় দিয়া নাছিল।
এই গোচৰটোৱে মাৰ্ফীক এনে এক অভিযান সৃষ্টি কৰিবলৈ প্ৰেৰণা যোগাইছিল যিয়ে বিবাহিত মহিলাৰ সম্পত্তিৰ অধিকাৰ নিশ্চিত কৰিছিল। বহু গ্ৰাম্য মহিলাৰ সহায়ত মাৰ্ফীয়ে আলবাৰ্টা চৰকাৰক হেঁচা প্ৰয়োগ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যাতে মহিলাসকলে নিজৰ মাটিৰ অধিকাৰ ধৰি ৰাখিবলৈ অনুমতি দিয়ে। ১৯১৬ চনত মাৰ্ফীয়ে আলবাৰ্টাৰ বিধায়িনী দলক সফলতাৰে বুজাই দিয়ে যে ডাৱাৰ আইনখন গৃহীত কৰা হয়, য’ত এগৰাকী মহিলাই স্বামীৰ সম্পত্তিৰ এক তৃতীয়াংশৰ ওপৰত আইনী অধিকাৰ লাভ কৰিব। মহিলা অধিকাৰ কৰ্মী হিচাপে মাৰ্ফীৰ সুনাম এই প্ৰথম ৰাজনৈতিক বিজয়ৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠিত হৈছিল।[9]
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ "Emily Murphy | Historica Canada". www.historicacanada.ca. Retrieved 2 May 2017.
- ↑ Kome, Penney (1985). Women of Influence: Canadian Women and Politics (1st ed.). Toronto, Ontario: Doubleday Canada. pp. 31–32. ISBN 978-0-385-23140-4.
- ↑ "Emily Murphy". Heritage Minutes. Historica Canada. Retrieved 28 May 2010.
- ↑ Yedlin, Deborah (18 March 2009). "To some, it's the Infamous Five". Globe and Mail. Toronto. Retrieved 18 December 2016.
- ↑ Bourrie, Mark (30 September 2012). "A pioneer in the war on pot". National Post. Toronto. Retrieved 18 December 2016.
- ↑ "Emily Ferguson Murphy". Celebrating Women's Achievements. Library and Archives Canada. 2 October 2000. Retrieved 19 March 2013.
- ↑ Charters, C. V., ed. (1967). A history of Peel County: to mark its centenary. Brampton ON: The County of Peel. p. 150.
- ↑ Kome, Penney (1985). Women of Influence: Canadian Women and Politics (1st ed.). Toronto, Ontario: Doubleday Canada. pp. 31–32. ISBN 978-0-385-23140-4.
- ↑ Bourrie, Mark (30 September 2012). "A pioneer in the war on pot". National Post. Toronto. Retrieved 18 December 2016