কল্পতৰু
 | এই প্ৰবন্ধটোত কোনো কোনো স্থানত তথ্যসূত্ৰ বা প্ৰসংগৰ উল্লেখ প্ৰয়োজন। অনুগ্ৰহ কৰি বিশ্বাসযোগ্য উৎস দেখুৱাই এই প্ৰবন্ধটো উন্নত কৰাত সহায় কৰক। বিশ্বাসযোগ্য তথ্য উৎসৰ উল্লেখ নথকা প্ৰবন্ধৰ বিশ্বাসযোগ্যতা কমে আৰু অনেক ক্ষেত্ৰত ই ইয়াক বিশ্বাস কৰি লোৱা পঢ়ুৱৈৰ ক্ষতি সাধনো কৰিব পাৰে। সেয়ে তথ্য-উৎসৰ উল্লেখ নথকা প্ৰবন্ধক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা হ'ব পাৰে। আনহাতে পঢ়ুৱৈসকলেও প্ৰবন্ধটোত য’ত প্ৰয়োজন যেন দেখে সেই বাক্যৰ পাছত {{উদ্ধৃতিৰ প্ৰয়োজন}} বুলি লিখি ৰাখিও ৱিকিপিডিয়াত উৎসৰ উল্লেখৰ ক্ষেত্ৰত ৰাইজক সজাগ কৰিব পাৰে। |
কল্পতৰু হিন্দু, জৈন আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মৰ লগত জড়িত ইচ্ছাপূৰ্ণ কৰিব পৰা এজোপা ঐশ্বৰিক গছ। ইয়াক কল্পবৃক্ষ, কল্পদ্ৰুম, কল্পপাদপ আদি নামেৰেও জনা যায়। সংস্কৃত সাহিত্যৰ প্ৰাচীনতম উৎসসমূহতো ইয়াৰ উল্লেখ পোৱা যায়। জৈন ধৰ্ম আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মৰ সাহিত্যতো কল্পতৰু জনপ্ৰিয় বিষয়বস্তু। কল্পতৰুৰ উৎপত্তি সমুদ্ৰ মন্থনৰ সময়ত হৈছিল। সমুদ্ৰমন্থনত দেৱতাসকলে ইয়াক লাভ কৰে আৰু দেৱৰাজ ইন্দ্ৰয়ে গছজোপা স্বৰ্গলৈ লৈ যায়। কল্পতৰুক ভাস্কৰ্য, মূৰ্তিবিদ্যা আৰু সাহিত্যত বহুলভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বৰ্তমান বিভিন্ন প্ৰান্তত কিছুমান গছ যেনে পলাশ, বট গছ, মহুৱা, খেঝড়ী, চিউৰী, নুনি গছক কল্পতৰুৰ বুলি গণ্য কৰা হয়।
