কাৰা বাঁহী
অৱয়ব
কাৰা বাঁহী ৰাভাসকলৰ তত বাদ্যৰ ভিতৰত অন্যতম।[1] নল বাঁহেৰে সজা এই বাঁহীৰ দৈৰ্ঘ্য প্ৰায় দুই-আঢ়ৈ মিটাৰ। এই বাঁহীটোৰ বৈশিষ্ট্য এইখিনিতে যে ইয়াত সুৰ তুলিবলৈ এটাও ফুটা নাই। ৰাভা সংস্কৃতিৰ বিশেষজ্ঞ ৰাজেন ৰাভাৰ ভাষাত, 'মাথোঁন বাঁহডালৰ আগমূৰত ফুঁ দিব পৰা এটা বিন্ধা থাকে আৰু আন মূৰত সুৰৰ গভীৰতা ৰক্ষাৰ বাবে খাপ খোৱাকৈ এটা দাঙৰ চুঙা লগোৱা থাকে।' ৰাভাসকলৰ ই এটা বিশেষ বাদ্য যন্ত্ৰ।[1] ভাৰতবৰ্ষৰ কোনো জনজাতিৰ মাজতে অনুৰূপ বাঁহীৰ প্ৰচলন নাই। এই বাদ্য-যন্ত্ৰৰ সুৰ, তাল আৰু বাদ্য কৌশল যথেষ্ট জটিল। দীৰ্ঘ দিনীয়া অনুশীলনী অবিহনে কাৰা বাঁহীৰ মন মোহনীয় ধ্বনি তোলাটো অসম্ভৱ।[1]