চাইপ্ৰাছৰ নাৰী

দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত হোৱা পৰিৱৰ্তনৰ ফলত চাইপ্ৰাছৰ মহিলাসকলে বহু পৰিমাণে প্ৰভাৱিত হৈছিল, কিয়নো তেওঁলোকে শিক্ষাৰ সুবিধা লাভ কৰিছিল আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় কৰ্মশক্তিত তেওঁলোকৰ অংশগ্ৰহণ বৃদ্ধি পাইছিল। চাইপ্ৰাছৰ মহিলাসকলে কেৱল শিক্ষা আৰু কৰ্মক্ষেত্ৰৰ ক্ষেত্ৰতে নহয়, অধিক মহিলাই ৰাজনৈতিক পদবীও গ্ৰহণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে।

আনকি নব্বৈৰ দশকৰ আৰম্ভণিতে চাইপ্ৰ'ছৰ মহিলাসকল পৰিয়ালৰ সন্মান সুৰক্ষিত কৰাৰ আশাত জড়িত হৈ পৰিছিল। পৰম্পৰা অনুসৰি এগৰাকী নাৰীৰ কৰ্তব্য আছিল যৌন অবিনয়ৰ সকলো সমালোচনাৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰা।

১৯৭০ চনৰ মাজভাগত এটা কৃষক সম্প্ৰদায়ত কৰা এক অধ্যয়নত দেখা গৈছে যে মহিলাসকলে এতিয়াও পুৰুষৰ সৈতে কোনো ধৰণৰ সামাজিক সংস্পৰ্শ এৰাই চলিব বুলি আশা কৰা হৈছে, যিটোক যৌন প্ৰসংগ বুলি ধৰিব পাৰি। পুৰুষৰ সংগীৰ প্ৰতি প্ৰকাশিত ইচ্ছাই এগৰাকী নাৰীৰ সন্মানৰ ওপৰত নেতিবাচকভাৱে প্ৰতিফলিত কৰা দেখা গৈছিল আৰু বহু গাঁৱৰ মানুহে, পুৰুষ-মহিলা উভয়ৰে কুমাৰীত্বক বিবাহৰ পূৰ্বচৰ্ত বুলি ভবা হৈছিল। পৰিয়ালৰ সন্মান, অৰ্থাৎ ইয়াৰ পুৰুষ সদস্যসকলৰ মৰ্যাদাবোধ নিৰ্ভৰ কৰিছিল ইয়াৰ মহিলাসকলৰ যৌন বিনয় আৰু গুণৰ ওপৰত। এই পৰম্পৰাগত মনোভাৱসমূহ শেহতীয়া দশকবোৰত বিশেষকৈ চহৰ অঞ্চলত কিছু পৰিমাণে কমি আহিছে যদিও ১৯৯০ চনৰ আৰম্ভণিতে প্ৰচলিত আছিল। ১৯৯০ চনৰ আৰম্ভণিতে গ্ৰীক চাইপ্ৰ'ছ সমাজৰ ৰক্ষণশীল স্বভাৱৰ আন এটা ইংগিত আছিল যে চাইপ্ৰাছৰ নাৰীবাদী আন্দোলনটো প্ৰায়ে উভয় লিংগৰ পৰা উপহাসৰ বিষয় হৈ পৰিছিল। তথাপিও নাৰীৰ ক্ৰমবৰ্ধমান অৰ্থনৈতিক স্বাধীনতা জনসাধাৰণৰ সকলো শ্ৰেণীৰ মুক্তিৰ এক শক্তি আছিল।

চাইপ্ৰাছৰ মহিলাসকলৰ ভূমিকা বছৰৰ পিছত বছৰ ধৰি পৰিৱৰ্তিত হৈছে। আগতে চাইপ্ৰাছৰ মহিলাসকলৰ প্ৰধান আশা আছিল বিয়া হৈ সন্তান জন্ম দিয়া। তেওঁলোকৰ স্কুলীয়া শিক্ষা কম বা ক'বলৈ গ'লে নাছিলেই, আনহাতে বহু মহিলাই ঘৰৰ বাহিৰত কাম কৰা নাছিল।চাইপ্ৰাছৰ এগৰাকী মহিলাক যদি আপুনি সোধে যে, তেওঁৰ সামাজিক ভূমিকা পুৰুষতকৈ পৃথক নেকি, তেন্তে তেওঁলোকৰ বহুতৰে মতানৈক্য হ’ব। আজি চাইপ্ৰাছৰ বহু মহিলাই ঘৰৰ বাহিৰত চাকৰি কৰি উচ্চ শিক্ষা লাভ কৰে। লিংগ সামাজিকৰণৰ বাবে চাইপ্ৰাছৰ মহিলাসকলে নিজৰ লক্ষ্য আৰু সফলতা নিজৰ মাজতে ৰাখে বুলি জনা যায়।

২০ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে প্ৰাথমিক শিক্ষাত নামভৰ্তি কৰা ছোৱালী আৰু ল'ৰাৰ অনুপাত একৰ পৰা তিনিজন আছিল। ১৯৪৩ চনলৈকে চাইপ্ৰ'ছৰ প্ৰায় ৮০ শতাংশ ছোৱালীয়ে প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত পঢ়িছিল। ১৯৬০ চনত যেতিয়া প্ৰাথমিক শিক্ষা বাধ্যতামূলক কৰা হয়, তেতিয়া দুয়োটা লিংগক সমানে নামভৰ্তি কৰা হয়। ১৯৮০ চনৰ ভিতৰত মাধ্যমিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰাসকলৰ ভিতৰত ৪৫ শতাংশ ছোৱালী আছিল। ১৯৬০ চনৰ মাজভাগৰ পিছতহে মহিলাসকলে সাধাৰণতে চাইপ্ৰাছ এৰি উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯৮০ চনত বিদেশত অধ্যয়ন কৰাসকলৰ ভিতৰত প্ৰায় ৩২ শতাংশ মহিলা আছিল।