চামচুদ্দিন আহমদ শ্বাহ
 |
চামচুদ্দিন আহমদ শ্বাহ (শাসনকাল ১৪৩৩-১৪৩৬) আছিল বংগৰ এজন শাসক।। তেওঁ চুলতান জালালউদ্দিন মুহাম্মদ শ্বাহৰ পুত্ৰ। পিতৃৰ মৃত্যুৰ পিছত, তেওঁ চৈধ্য বছৰ বয়সত সিংহাসনত বহিল।[1]
.jpg)
ইতিহাস[সম্পাদনা কৰক]
আহমদ শ্বাহে কেৱল তিনি বছৰ শাসন কৰিলে। তেওঁৰ শাসনকালত অৰাজক অৱস্থাই বিৰাজ কৰিছিল। মুহাম্মদ কাচিম হিন্দু শ্বাহৰ কথা মতে তেওঁ দেউতাকৰ উদাৰ নীতি, ন্যায়বিচাৰ আৰু দানশীলতা আগবঢ়াই লৈ গ'ল।[2] তেওঁৰ শাসনকালত নাচিৰুদ্দিন মাহমুদ শ্বাহৰ আগ্ৰাসন হৈছিল। পিছলৈ আহমদ শ্বাহৰ শক্তিশালী অভিজাত চাদী খাঁ আৰু নাচিৰ খাঁৰ হাতত ১৪৩৬ত মৃত্যু হ'ল।[1] তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত চাদী খাঁ আৰু নাচিৰ খাঁৰ মাজত বিবাদ হ'ল, আৰু কোনো সিংহাসনলৈ নাহিল। ইলিয়াচ শ্বাহীৰ বংশৰ এজন বংশধৰে ১৪৩৭ত নাচিৰউদ্দিন মাহমুদ শ্বাহৰ নাম ধাৰণ কৰি সিংহাসন দখল কৰিলে।[2]
তথ্য সংগ্ৰহ[সম্পাদনা কৰক]
- ↑ 1.0 1.1 MA Taher, Shamsuddin Ahmad Shah, Banglapedia: The National Encyclopedia of Bangladesh, Asiatic Society of Bangladesh, Dhaka, Retrieved: 2011-04-26
- ↑ 2.0 2.1 Majumdar, R.C. (ed.) (2006). The Delhi Sultanate, Mumbai: Bharatiya Vidya Bhavan, p.211