জতুৱা ঠাঁচ

জতুৱা ঠাঁচ অসমীয়া ভাষাত প্ৰায়ে ব্যৱহৃত শব্দৰ সমিষ্ট, যাক বিশেষ কথা একোটা বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। জতুৱা ঠাঁচৰ গাইগুটিয়া শব্দবোৰৰ অৰ্থ বেলেগ, কিন্তু বাক্যত ব্যৱহাৰ হ’লে বেলেগ বিশেষ অৰ্থ এটা বুজায়। জতুৱা ঠাঁচৰ ইংৰাজী ভাষাৰ সমাৰ্থক শব্দ হৈছে Idiom।

কেইটামান জতুৱা ঠাঁচ

তলত জনপ্ৰিয় জতুৱা ঠাঁচৰ সংগ্ৰহ এটা দিয়া হৈছে।

• অৱস্থা চাই ব্যৱস্থা : চাই চিতি উপায় কৰা।
• অকঁৰা মৈত উঠা : মিছাতে কোনো কামত ধৰি এৰিব নোখোজা।
• অলপ ধতুৱা : সাহ নথকা, ভয়াতুৰ।
• আঁঠু কাঢ় : আঁঠুৰে বুল।
• আঁঠু ল : মাটিত আঁঠু লগাই সেৱা কৰ।
• আভুৱা ভৰা : মিচা কথা কৈ দায় সৰা।
• আকাশত চাং পতা : অস্বাভাৱিক কল্পনা কৰা।
• আলাসৰ লাড়ু : অতি মৰমৰ।
• এপাচি শাকত এটা জালুক : বেচি প্ৰয়োজনত কম যোগান।
• ওপৰ চকুৱা : অসাৱধান বা বেহিচাপী লোক।
• কপাল ফুটা : দু্ৰ্ভগীয়া।
• কপাল ফুলা : সৌভাগ্যই লগ দিয়া।
• কপাল ধো : আশা এৰা।
• কপালৰ ঘাম মাটিত পেলা : কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰা।
• কঁকাল পৰ : বুঢ়া হোৱা।
• কাণ কটা : নিলাজ।
• কাণ দি : মনোযোগ দিয়া।
• কাণ চুই থ : আগলৈ মনত ৰাখ।
• কাণ চোৱাই থ : মনত ৰাখিবলৈ কোনো কথা জনাই থ।
• কাণত ধৰি ক : শপত খাই ক।
• কাণ সমনীয়া : ডেকা।
• কাণ বাগৰা : লোকৰ মুখে শুনা।
• কুকুৰে মৈ টনা : বিপদত কষ্ট কৰা।
• খুজি কিল খোৱা : অপ্ৰয়োজনীয় কথাত লাগি অপমানিত হোৱা।
• গাত সৰিয়হ ফুটা :
• গা এৰা দিয়া : সম্পৰ্ক এৰা।
• গাই বাই চোৱা : চেষ্টা কৰি চোৱা।
• গা ধৰা : শকত হোৱা।
• ঘৰ গোনা : নিজ ঘৰ এৰি আঁতৰলৈ কোনো কামতে যাব। নোখোজা।
• ঘৰিয়ালৰ চকুপানী : মিছাতে চকুপানী টুকি দুখৰ অভিনয়। কৰা।
• চকু চৰহা : আনৰ ভাল দেখিব নোৱাৰা।
• চকুত লগা : ধুনীয়া হোৱা।
• চকুৰ পচাৰতে : নিমিষতে,তৎক্ষণাৎ।
• চকুৰ কুটা দাতৰ শাল : ঘোৰ শত্ৰু।
• চুক ভেকুলী : একো নজনা।
• চুঙা চাই সোপা :
• চালে-বেৰে কোবোৱা : সামঞ্জস্যহীন।
• ডলাৰ বগৰী : ঘটনাই ঠাই সলোৱা।
• তলে পুতল : ভিতৰি ভিতৰি অনিষ্ট কৰা।
• দাঁতে ওঁঠে নলগা : সমূলি কাজিয়া নলগা
• দেশ চাইহে ভেশ : পৰিস্থিতিৰ লগত মিলিব পৰা।
• ধোদৰ পছলা : এলেহুৱা।
• ধোঁৱাচাঙত তোল : সৰ্বশান্ত কৰা, সকলো শেষ কৰা।
• নপতা ফুকন : নিজে নিজকে ডাঙৰ বুলি ভৱা মানুহ।
• নদন-বদন : উভৈনদী।
• নাদৰ/কুঁৱাৰ ভেকুলী : ঘৰত সোমাই থকা।
• পৰ্বতত কাছ কণী বিচৰা : অবাস্তৱ চিন্তা কৰা।
• পাবত গজা : মূল নোহোৱা।
• পানীৰ তলৰ কাঁইট : নেদেখা শত্ৰু।
• পানীত হাঁহ নচৰা হোৱা : আলাই-আথানি হোৱা, বৰ বিপদ হোৱা।
• পানী মিঠৈ : মনে সজা।
• পাভ লুটি মৰা : বাগৰ সলোৱা।
• পেট চলা : বেছিকৈ শৌচ কৰা।
• পেট মচা : নুমলীয়া।
• পেটতে হাত ভৰি লুকা : বৰ ভয় কৰা।
• পেটে ভাতে খা : জমা নকৰাকৈ কোনো মতে খাই থকা।
• পানীত পৰা : অথলে যোৱা।
• বাট চা : অপেক্ষা কৰা।
• বিনা মেঘে বজ্ৰপাত : আগজাননী নোপোৱাকৈ অহা বিপদ।
• বুৰে পতি শেলুক :
• ভাত মোকলা : জীৱিকাৰ উপায় উলিয়াই লোৱা।
• ভাত ঘৰ : বন্ধু/অতি আপোন মানুহৰ ঘৰ।
• মন কৰ : ইচ্ছা কৰ,মনোযোগ দে।
• মাটিৰ মানুহ : অতি সহজ-সৰল মানুহ।
• মূৰ খা : মৃত্যুৰ কাৰণ হ।
• মূৰ ঘমা : বৰকৈ চিন্তা কৰা।
• মূৰ পাতি লোৱা : দায়িত্ব লোৱা।
• মূৰ পোলোকা মাৰ/দে : গা এৰা দে।
• মূৰে ভৰি কঢ়া : অতপালি কৰা, বিপৰীতে কাম কৰা।
• মূৰে কপালে হাত দিয়া : বিমোৰত পৰা, বৰ দুখ পোৱা।
• হাত উজান দিয়া : কামত সহায় কৰা।
• হাত লৰ : চোৰ স্বভাৱৰ।
• হাত দীঘল : ক্ষমতাশালী।
• হাত সাৱটি থকা : কাম নকৰাকৈ থকা।
• হাতে-ভৰিয়ে ধৰা : কাবৌ কৰা।
• হাতৰ মুঠিত ৰাখা : অধীনত ৰাখা।
• হাত টান : কৃপণ।
• শেনৰ এজাত : দুভজীয়া কথা।
• শেন চকুৱা : তীক্ষ্ণ দৃষ্টিৰ।
• শূন্যত গদা ঘূৰোৱা : জানি-বুজি কৰা ব্যৰ্থ প্ৰচেষ্টা।
• সাত ঘাটৰ চেঙেলী : অতি টেঙৰ।
• সাত ঘাটৰ চেঙেলী : বৰ টেঙৰ।
• সাহেই সিদ্ধি : সাহসেই সিদ্ধি।

লগতে চাওক

• ফকৰা যোজনা