ফাৰ্ছী

পাৰ্ছী, যাক "পাৰ্সী" বুলি জনা যায়, ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ এখন সংখ্যালঘু জৰ্জাৰ্চৰ সদস্য। সিহঁত মূলতঃ সেই জৰ্জাৰ্চীসকলৰ পৰা আহিছে যিসকলে ইছলামী শাসনৰ সময়ত পাৰ্ছ পৰা সুৰক্ষা বিচাৰি ভাৰতৰ উপমহাদেশলৈ স্থানান্তৰিত হৈছিল। পাৰ্ছী সমাজৰ মূল ধৰ্ম হৈছে জৰ্জাৰ্চবাদ, যাৰ মূল ভিত্তি আছেঃ অন্তৰ্দৃষ্টি, সত্য আৰু ন্যায়।

পাৰ্ছী সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা বৰ দীঘল ইতিহাসৰ অংশ। সিহঁতৰ ভাষা, পৰম্পৰা আৰু ধৰ্মীয় উৎসৱসমূহ খুবেই বৈচিত্ৰ্যময়। পাৰ্ছী ৰীতি-নীতিৰ অন্যতম উদাহৰণ হৈছে "নৱৰোজ", যি নতুন বৰ্ষৰ আৰম্ভণি আৰু খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬০০ৰ ক্ৰমত আৰম্ভ হৈছিল। এই দিনটোত সিহঁতে বিভিন্ন অনুষ্ঠান উদযাপন কৰে, যাৰ ভিতৰত বিশেষ খাদ্য আৰু পৰিধানৰ ব্যৱস্থা থাকে।

পাৰ্ছী সমাজৰ খাদ্য সংস্কৃতিৰ কথা কবলে, ই বিশেষভাবে জনপ্ৰিয়। সিহঁতৰ পৰম্পৰাগত খাদ্যৰ ভিতৰত ধূণ (ৰুটি) আৰু দাহি (দই) অন্যতম। মিষ্টান্নবোৰও বিশেষভাৱে প্ৰসিদ্ধ, যেনে "গুলাবজামুন" আৰু "বাচা"।

পাৰ্ছীসকলৰ সামাজিক জীৱন আৰু সমাজত সিহঁতৰ অৱস্থান যথেষ্ট গুৰুত্বপূর্ণ। ইহঁত অধ্যয়ন, বিজ্ঞান আৰু ব্যৱসায়ৰ ক্ষেত্ৰত উল্লেখযোগ্য অৱদান ৰাখিছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, জে.এম. পেন্ডাৰ আৰু বাৰ্ট্রাণ্ড ৰাছেলৰ দৰে বিশিষ্ট চিন্তক আৰু বৈজ্ঞানিক আছিল।

পাৰ্ছী সমাজৰ পৰিচিত কিছু ব্যক্তি অন্তর্ভুক্ত, যেনে "বিডলিউৱী" পুৰাণ লেখক ৰাচেতা খান। সিহঁতে সাংস্কৃতিক আৰু সমাজৰ ক্ষেত্ৰত এক মহান প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। এইসকল ব্যক্তি আৰু সিহঁতৰ সম্প্ৰদায় বিশ্বত পৰিচিত হৈছে।

তথাপি, পাৰ্ছী সমাজৰ জনসংখ্যা বৰ্তমান কম হৈ পৰিছে। বিশেষকৈ, ভাৰতত সিহঁতৰ সংখ্যা ধীৰে ধীৰে হ্ৰাস পোৱা দেখা গৈছে। জন্মৰ হাৰ কম হওয়া আৰু বিবাহৰ ক্ষেত্ৰত সন্মুখীন হোৱা বিভিন্ন সমস্যাৰ বাবে সিহঁতৰ সংখ্যা অধিক হ্ৰাস পাইছে। এই সংকটৰ সমাধান বিচাৰি পাৰ্ছী সমাজে বিভিন্ন পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছে।

পাৰ্ছীসকলৰ সংস্কৃতি, ধৰ্ম, ভাষা আৰু পৰম্পৰা বৰ গুৰুত্বপূর্ণ। সিহঁতৰ বৈচিত্র্য আৰু পৰম্পৰা বিশ্ব সংস্কৃতিৰ এটা মূল্যবান অংশ। সিহঁতক অধিক বুজা আৰু সমৰ্থন কৰাটো প্ৰয়োজন।

এই ৰূপে, পাৰ্ছী সমাজৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা এক বৃহৎ আৰু জটিল বিষয়। সিহঁতৰ জীৱনশৈলী আৰু অধ্যয়ন সমাজৰ সৈতে আন্তঃসংযোগিত। এই সমাজৰ বুজাবুজি আৰু সন্মান কৰাটো আমাৰ দায়িত্ব।