ৰাজশেখৰ
 |
| ৰাজাশেখৰ | |
|---|---|
| পেচা | কবি, নাট্যকাৰ আৰু সমালোচক |
| দাম্পত্যসঙ্গী | অৱন্তিসুন্দৰী |
ৰাজাশেখৰ (IAST: Rājaśekhara) আছিল এগৰাকী মহাৰাষ্ট্ৰী প্ৰাকৃত আৰু সংস্কৃতৰ কবি, নাট্যকাৰ আৰু সমালোচক। তেওঁ আছিল প্ৰতিহাৰ বংশৰ কনৌজৰ ৰাজদৰ্শন কবি।[1]
ৰাজাশেখৰে ৮৮০ ৰ পৰা ৯২০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ ভিতৰত কাব্যমীমাংসা ৰচনা কৰিছিল। এই গ্ৰন্থটো মূলত কবিৰ বাবে এটা ব্যৱহাৰিক পথপ্ৰদৰ্শক যি এটা উৎকৃষ্ট কবিতাৰ উপাদান আৰু ৰচনাৰ ব্যাখ্যা দিয়ে। তেওঁ সৰ্বাধিক প্ৰসিদ্ধ হৈছে মহাৰাষ্ট্ৰী প্ৰাকৃতত লিখা কাৰ্পূৰমঞ্জৰী নাট্যৰ বাবে।[2] ৰাজাশেখৰে এই নাট্যখন তেওঁৰ পত্নী অৱন্তিসুন্দৰীৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে ৰচনা কৰিছিল, যি এজন সৰুগন্ধীয়া আৰু সৃষ্টিশীল মহিলা আছিল। তেওঁ হৈছে প্ৰাচীন ভাৰতৰ কবিসকলৰ ভিতৰত একমাত্ৰ যিজনে তেওঁৰ পত্নীৰ সাহিত্যিক জীৱনত অৱদান স্বীকাৰ কৰিছে বুলি জনা যায়।[3]
জীৱন
[সম্পাদনা কৰক]তেওঁৰ বালৰামায়ণ আৰু কাব্যমীমাংসাত, ৰাজাশেখৰে নিজৰ পৰিয়াল নাম য়ায়াৱৰ বা য়ায়াৱৰীয়া বুলি উল্লেখ কৰিছে। বালৰামায়ণত তেওঁ কৈছে যে তেওঁৰ পুৰ্বৰাজ আকলজলদ মহাৰাষ্ট্ৰৰ আছিল। এই গ্ৰন্থত তেওঁ তেওঁৰ পিতৃ দুড়ুকাক এটা মহামন্ত্ৰী বুলি উল্লেখ কৰিছে, বিৱৰণ নকৰাকৈ। তেওঁ তেওঁৰ পত্নী অৱন্তিসুন্দৰীক চাহামনা বংশৰ বুলি উল্লেখ কৰিছে। তেওঁৰ গ্ৰন্থত তেওঁ নিজকে কনৌজৰ প্ৰতিহাৰ বংশৰ সম্ৰাট মহেন্দ্ৰপাল প্ৰথমৰ শিক্ষক বুলি উল্লেখ কৰিছে।[4]
ৰচনাসমূহ
[সম্পাদনা কৰক]কবি ৰাজাশেখৰৰ নামত থকা কিছুমান গ্ৰন্থৰ তালিকা:
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ Chandra, Satish (1978). Medieval India: a textbook for classes XI-XII, Part 1. National Council of Educational Research and Training (India). পৃষ্ঠা. 10. https://books.google.com/books?id=tHVDAAAAYAAJ&q=rajshekhar+pratihara.
- ↑ The Indian Autobiographies in English. Author House. 28 February 2013. ISBN 9781481784948. https://books.google.com/books?id=_U4fnGfsZT8C&dq=Karpuramanjari+maharashtri&pg=PA21.
- ↑ Sisir Kumar Das, Sahitya Akademi (2006). A history of Indian literature, 500-1399: from courtly to the popular. Sahitya Akademi. পৃষ্ঠা. 60. ISBN 9788126021710. https://books.google.com/books?id=BC3l1AbPM8sC&q=Karpura-Manjari&pg=PA60.
- ↑ Warder, A. K. (1988). Indian Kāvya Literature. V. প্ৰকাশক Delhi: Motilal Banarsidass. পৃষ্ঠা. 413–414. ISBN 81-208-0450-3. https://books.google.com/books?id=kKD-v7tPc8EC&q=Rajasekhara+son+of+Durduka&pg=PA413.
- ↑ Rama Shankar Tripathi (1989). History of Kanauj: To the Moslem Conquest. Motilal Banarsidass Publ.. পৃষ্ঠা. 224. ISBN 978-81-208-0404-3. https://books.google.com/books?id=2Tnh2QjGhMQC&pg=PA224.
- ↑ Rajasekhara (1884). Jivanand Vidyasagara. ed (sa ভাষাত). Balaramayana, a drama by Rajasekhara. প্ৰকাশক Calcutta. https://archive.org/details/balaramayanarajashekaracommentaryofjivanandvidyasagar1884_116_i/mode/2up। আহৰণ কৰা হৈছে: 23 June 2020.
- ↑ Rājaśekhara (2013). Kāvyamīmāṁsā of Rājaśekhara : original text in Sanskrit and translation with explanatory notes. Edited and translated by Sadhana Parashar. প্ৰকাশক New Delhi: D.K. Printworld. ISBN 978-81-246-0140-2. OCLC 857550708. https://www.worldcat.org/oclc/857550708.
- ↑ Rajasekhara (1924). Kavyamimamsa (3rd সম্পাদনা). প্ৰকাশক Baroda: Oriental Institute. http://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.495861.
