ৱিকিপিডিয়া:ভাল প্ৰবন্ধ/২৫

স্বামী নিগমানন্দ পৰমহংস (১৮ আগষ্ট, ১৮৮০- ২৯ নবেম্বৰ , ১৯৩৫) নদীয়া জিলাৰ তেতিয়াৰ চাব-ডিভিজন কুতুবপুৰ নামৰ এখন সৰু গাঁৱত এক বাহ্মণ পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰে। তেওঁ শ্ৰী শ্ৰী ঠাকুৰ নামেৰেও পৰিচিত। চৈতন্য মহাপ্ৰভুৱেও এই একেখন জিলাতে জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। সন্ন্যাস গ্ৰহণৰ পাছত তেওঁ পৰমহংস শ্ৰীমদ স্বামী নিগমানন্দ সৰস্বতী দেৱ নামেৰে পৰিচিত হয়। নিগমানন্দ আছিল ভাৰতৰ এজন সত্গুৰু আৰু সাধু। তেওঁ আছিল পূৰ্ব ভাৰতত সুপৰিচিত এজন হিন্দু যোগী আৰু আধ্যাত্মিক নেতা। তেওঁ শাক্ত সম্প্ৰদায়ভুক্ত এজন ভাৰতীয় হিন্দু গুৰু, আৰু হিন্দু দাৰ্শনিকো আছিল আৰু তন্ত্ৰ আৰু যোগৰ এজন উত্কৃষ্ট আধ্যাত্মিক গুৰু হিচাপে তেওঁক গণ্য কৰা হৈছিল। নিগমানন্দৰ অনুগামীসকলে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁ চাৰিটা বিভিন্ন সাধনাত যথা তন্ত্ৰ, জ্ঞান, যোগ আৰু প্ৰেমত সিদ্ধি লাভ কৰিছিল। এই সকলো অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তেওঁ বাংলা ভাষাত ৫খন গ্ৰন্থ ৰচনা কৰে: ব্ৰহ্মচৰ্য সাধনা, যোগী গুৰু, জ্ঞানী গুৰু, তান্ত্ৰিক গুৰু আৰু প্ৰেমিক গুৰু। স্বামী নিগমানন্দই নিৰ্বিকল্প সমাধি লাভ কৰিছিল। (বাকী অংশ পঢ়ক...)