আত্মবাদ

আত্মবাদ হ'ল যিকোনো দৰ্শন, তত্ত্ব, মতবাদ বা প্ৰৱণতাক বাঞ্ছনীয় বুলি স্পষ্টভাৱে স্বাৰ্থপৰ নীতিক সমৰ্থন কৰা। এই শব্দটো সাধাৰণতে অপমানজনকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয় ৷

সংজ্ঞা

"আত্মবাদ" শব্দটো পল ভিট্জে ১৯৭৭ চনত লিখা চাইক'লজি এজ ৰিলিজিয়ন: দ্য কাল্ট অৱ চেল্ফ-উৰশ্বিপ নামৰ গ্ৰন্থখনত ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ভিটজে স্বাৰ্থপৰ আন্দোলন(সমূহ) বিগঠন কৰে আৰু ঈশ্বৰ-কেন্দ্ৰিক পৰম্পৰাক সমৰ্থন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে, আৰু দাবী কৰে যে আধুনিক যুগৰ উদাৰতাবাদ আৰু বাওঁবাদ সকলো তেনেকুৱাই, মূলতঃ তেওঁলোকৰ মূলতে স্বাৰ্থপৰ। তেওঁ দোষ প্ৰধানকৈ ২০ শতিকাৰ তৃতীয় চতুৰ্থাংশৰ (প্ৰায় ১৯৫০–১৯৭৫ খ্ৰীষ্টাব্দ) এৰিক এৰিক্সন, এৰিখ ফ্ৰম আৰু অন্যান্য বিশিষ্ট মনোবিজ্ঞানীসকলৰ ভৰিৰ ওপৰত জাপি দিয়ে।

বাঞ্ছনীয় অন্ত আৰু নৈতিক ভাল হিচাপে স্পষ্ট স্বাৰ্থপৰতা সেই সময়ছোৱাত বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰকাশ পাইছিল, উদাহৰণস্বৰূপে, ডেভিড ছিবেৰী, এন ৰেণ্ডৰ লেখাত, আনকি ৰেণ্ডৰ কিছুমান প্ৰায় বিপৰীতমুখী, যেনে এৰিক্সনৰ মাজতো আৰু ফ্ৰম। ৰেণ্ডে তাইৰ দৰ্শনক বস্তুবাদ বুলি অভিহিত কৰিছিল। পিছলৈ একেধৰণৰ পদৰ জনপ্ৰিয়তা প্ৰদানকাৰীসকলৰ ভিতৰত নাথানিয়েল ব্ৰেণ্ডেন, পল লেপাণ্টো, ৰবাৰ্ট ৰিংগাৰ, হেৰী ব্ৰাউন, আৰু ডেভিদ কেলি আদি অন্যতম। এইসকলৰ কোনোৱেই তেওঁলোকে সমৰ্থন কৰা ব্যৱস্থাটোৰ নাম "আত্মবাদ" বুলি কোৱা নাছিল বা ইয়াক "স্বাৰ্থবাদী" বুলি বৰ্ণনা কৰা নাছিল যদিও ছিবেৰী আৰু ৰেণ্ড দুয়োজনেই নিজৰ মতামত উপস্থাপন কৰা কিতাপৰ শিৰোনামত "স্বাৰ্থতা" শব্দটো অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছিল। এই ব্যক্তিসকলৰ বহুতেই আছিল পুঁজিবাদী ধৰ্মনিৰপেক্ষ ("নাস্তিক পুঁজিপতি") সমৰ্থক, কিন্তু ছিবেৰী আছিল এজন খ্ৰীষ্টান, আনহাতে এৰিক্সন আৰু ফ্ৰম বিশিষ্ট আছিল বাওঁপন্থী।

এণ্টন লাভেই, চয়তানৰ গীৰ্জাৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আৰু চয়তানী বাইবেলৰ লেখকে আইন ৰেণ্ড আৰু বস্তুবাদক প্ৰেৰণাৰ উৎস হিচাপে স্বীকাৰ কৰে লাভেয়ান চয়তানবাদৰ বাবে। চয়তানবাদৰ এই ৰূপটোৱে বস্তুবাদৰ দৰেই আত্মাক সকলোতকৈ ওপৰত ৰাখে। কিছুমান সাদৃশ্য থকাৰ পিছতো, ইহঁত পৃথক সত্তা হৈয়েই থাকে, কাৰণ দুয়োটা ধাৰণাৰে মাজত স্পষ্ট পাৰ্থক্য আছে।

স্বাৰ্থবাদী চিন্তাৰ উৎপত্তি

"স্বাৰ্থবাদী" চিন্তাৰ কিছুমান প্ৰাৰম্ভিক উদাহৰণ হ'ল Ethical egoism. Yangism হ'ল প্ৰাচীন চীন আৰু Cyrenaic hedonism-ৰ প্ৰাচীন গ্ৰীচ দৰ্শন। ইয়াংগিষ্টসকলে য়াং ঝুৰ শিক্ষা অনুসৰণ কৰিছিল আৰু হয়তো তাও ধৰ্মৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছিল। চাইৰেনৰ এৰিষ্টিপাছ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠা কৰা চাইৰেনেইক আছিল সন্দেহবাদী আৰু বস্তুবাদী (কিন্তু হয়তো নামমাত্ৰ গ্ৰীক পৌত্তলিক)। থমাছ হবছ, যাক স্বাৰ্থবাদী বুলিও চাব পাৰি, এজন বস্তুবাদী আছিল যদিও শক্তিশালী চৰকাৰ আৰু ৰাজ্যিক গীৰ্জাৰ প্ৰতি আনুগত্যৰ পোষকতাও কৰিছিল। ফ্ৰেড্ৰিচ নিচ্চে আৰু মেক্স ষ্টাৰনাৰৰ মতামতই আধুনিক স্বাৰ্থবাদীসকলৰ সৈতে অধিক ঘনিষ্ঠ সংযোগ প্ৰদান কৰে।