জৰ্জ এলিয়ট
| জৰ্জ এলিয়ট | |
|---|---|
 ১৮৫০ চনত ফ্ৰাংকো ডি'এলবাৰ্টে অংকণ কৰা এলিয়টৰ প্ৰতিকৃতি | |
| জন্ম | মেৰী এন ইভানস ২২ নৱেম্বৰ, ১৮১৯ নিউনিয়েটন, ইংলেণ্ড |
| মৃত্যু | ২২ ডিচেম্বৰ, ১৮৮০ (৬১ বছৰ) ছেলছী, লণ্ডন, ইংলেণ্ড |
| সমাধিস্থল | Highgate Cemetery (East), Highgate, London, UK |
| ছদ্মনাম | জৰ্জ এলিয়ট |
| পেচা | ঔপন্যাসিক, কবি, সাংবাদিক্, অনুবাদক |
| সময় | ভিক্টোৰিয়ান |
| উল্লেখনীয় কৰ্মৰাজি | ছিনছ অৱ ক্লাৰিকেল লাইফ (1858) আডাম বেড (1859) দ্য মিল অন দ্য ফ্লছ (1860) চাইলাছ মাৰ্ণাৰ (1861) ৰোমোলা (1862–1863) মিডলমাৰ্ছ (1871–72) |
| দাম্পত্যসংগী | জন ক্ৰছ (বি. ১৮৮০) |
| সহযোগী | জৰ্জ হেনৰী লুইছ (1854–1878) |
| আত্মীয়-স্বজন | Robert Evans (father) Christiana Pearson (mother) |
মেৰী এন ইভান্স (২২ নৱেম্বৰ ১৮১৯ – ২২ ডিচেম্বৰ ১৮৮০; বৈকল্পিকভাৱে মেৰী এনি বা মাৰিয়ান[1]), যাক তেওঁৰ কলম নাম জৰ্জ ইলিয়ট বুলি জনা যায়, এগৰাকী ইংৰাজ ঔপন্যাসিক, কবি, সাংবাদিক, অনুবাদক আৰু ভিক্ট'ৰিয়ান যুগৰ এগৰাকী আগশাৰীৰ লেখিকা আছিল। তেওঁ সাতখন উপন্যাস লিখিছিল: এডাম বেড (১৮৫৯), দ্য মিল অন দ্য ফ্লছ (১৮৬০), চিলাছ মাৰ্নাৰ (১৮৬১), ৰোমোলা (১৮৬২-৬৩), ফেলিক্স হল্ট, দ্য ৰেডিকেল (১৮৬৬), মিডলমাৰ্চ (১৮৭১-৭২) আৰু ডেনিয়েল ডেৰোণ্ডা (১৮৭৬)। চাৰ্লছ ডিকেঞ্চ আৰু থমাছ হাৰ্ডিৰ দৰে, তেওঁ প্ৰাদেশিক ইংলেণ্ডৰ পৰা আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল আৰু তাতেই তেওঁ বেছিভাগ সাহিত্যকৃতিৰ নিৰ্মাণ সম্পূৰ্ণ কৰে। তেওঁ ইংলেণ্ডৰ প্বাস্তৱবাদ, মানসিক অন্তৰ্দৃষ্টি, স্থানৰ অনুভূতি আৰু গ্ৰাম্য অঞ্চলৰ বিতং চিত্ৰণৰ বাবে জনাজাত।
যদিও তেওঁৰ জীৱনকালত মহিলা লেখকসকলে নিজৰ নামতেই গ্ৰন্থ প্ৰকাশ কৰিছিল, যদিও মহিলাৰ লেখক হোৱাৰ সুবাদতেই অগভীৰ ৰোমাণ্টিক সাহিত্যৰ গণ্ডীত তেওঁ সীমাবদ্ধ হৈ থাকিব বিচৰা নাছিল। তেওঁ অনুবাদক, সম্পাদক আৰু সমালোচক হিচাপে ইতিমধ্যে বিস্তৃত আৰু বহুলভাৱে জনাজাত পৰিচয়ৰ পৰা নিজৰ কল্পকাহিনীৰ পৃথক বিচাৰ হোৱাটো বিচাৰিছিল। ব্যক্তিগত জীৱনক ৰাজহুৱা পৰীক্ষাৰ পৰা ৰক্ষা কৰাৰ আকাংক্ষা আৰু পূৰ্ববিবাহিত জৰ্জ হেনৰী লেৱেছৰ সৈতে নিজৰ সম্পৰ্কৰ বাবে উদ্ভৱ হোৱা বিবাদ এৰাই চলাটো তেওঁৰ ছদ্মনাম ব্যৱহাৰৰ আন এটা কাৰক হ'ব পাৰে।[2]
মিডলমাৰ্চক ঔপন্যাসিক ভাৰ্জিনিয়া ৱুলফে "বয়স্ক লোকসকলৰ বাবে লিখা কেইখনমান ইংৰাজী উপন্যাসৰ ভিতৰত এখন"[3] আৰু মাৰ্টিন এমিছ[4] আৰু জুলিয়ান বাৰ্ণছে[5] ইংৰাজী ভাষাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উপন্যাস হিচাপে বৰ্ণনা কৰিছিল।
ইলিয়টে তেওঁৰ সমগ্ৰ কেৰিয়াৰত ৰাজনৈতিকভাৱে চতুৰ কলমেৰে লিখিছিল। এডাম বেডৰ ফ্লছ আৰু চিলাছ মাৰ্নাৰৰ মিললৈকে ইলিয়টে সামাজিক বহিৰ্বৃত্তৰ লোক আৰু সৰু চহৰৰ অত্যাচাৰৰ ঘটনাবোৰ উপস্থাপন কৰিছিল। ফেলিক্স হল্ট, ৰেডিকেল আৰু দ্য লেজেণ্ড অফ জুবাল স্পষ্টভাৱে ৰাজনৈতিক আছিল, আৰু মিডলমাৰ্চ ৰাজনৈতিক সংকটৰ কেন্দ্ৰবিন্দু আছিল, য'ত তেওঁ ১৮৩২ চনৰ সংস্কাৰ বিধেয়কৰ প্ৰাকমুহূৰ্তত ইংলেণ্ডৰ এখন সৰু চহৰৰ কেইবাজনো বাসিন্দাৰ কাহিনী উপস্থাপন কৰে; উপন্যাসখন ইয়াৰ গভীৰ মনস্তাত্ত্বিক অন্তৰ্দৃষ্টি আৰু অত্যাধুনিক চৰিত্ৰৰ প্ৰতিকৃতিৰ বাবে উল্লেখযোগ্য। তেওঁৰ বাস্তৱবাদী দৰ্শনৰ শিপা ১৮৫৬ চনত ৱেষ্টমিনষ্টাৰ ৰিভিউত জন ৰাস্কিনৰ মডাৰ্ণ পেইণ্টাৰছৰ পৰ্যালোচনাত পোৱা যায়।
ভিক্ট'ৰিয়ান যুগৰ পঢ়ুৱৈসকলে গ্ৰাম্য সমাজৰ চিত্ৰণৰ বাবে তেওঁৰ উপন্যাসৰ প্ৰশংসা কৰিছিল। তেওঁৰ গদ্যৰ বেছিভাগ সমল নিজৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা আহৰণ কৰিছিল। তেওঁ ৱৰ্ডচৱৰ্থৰ সৈতে এই বিশ্বাস ভাগ বতৰা কৰিছিল যে সাধাৰণ দেশৰ জীৱনৰ সাংসাৰিক বিৱৰণত যথেষ্ট মূল্য আৰু সৌন্দৰ্য পোৱা যাব। কিন্তু ইলিয়টে নিজকে ইংৰাজী গ্ৰাম্যঅঞ্চলৰ কাহিনীৰ মাজত সীমাবদ্ধ নাৰাখিছিল। পঞ্চদশ শতিকাৰ শেষৰ ফালে ফ্লৰেন্সত নিৰ্মিত এক ঐতিহাসিক উপন্যাস ৰোমোলা, ইটালীৰ পুৰোহিত গিৰোলামো চাভোনাৰোলাৰ জীৱনৰ ওপৰত আধাৰিত আছিল। স্পেনিছ জিপচীত ইলিয়টে পদ্যত প্ৰৱেশ কৰিছিল, কিন্তু তেওঁৰ কবিতাৰ প্ৰাৰম্ভিক জনপ্ৰিয়তা অটুট নাথাকিল।
অনুবাদক হিচাপে কাম কৰি ইলিয়টে জাৰ্মান ধৰ্মীয়, সামাজিক আৰু নৈতিক দৰ্শন যেনে ফ্ৰিডৰিখ ষ্ট্ৰছৰ যীচুৰ জীৱন, ফিউৰবাখৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ সাৰাংশ আৰু স্পিনোজাৰ নৈতিকতাৰ গ্ৰন্থৰ সন্মুখীন হৈছিল। এই ৰচনাবোৰৰ উপাদানবোৰ তাইৰ কল্পকাহিনীত দেখুওৱা হৈছে, যাৰ বেছিভাগ তেওঁৰ অজ্ঞেয়বাদী মানৱতাবাদৰ অনুভূতিৰে লিখা হৈছে। তেওঁ ফিউৰবাখৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম্মৰ বিষয়ে ধাৰণা কৰাৰ বিষয়ে বিশেষভাৱে লক্ষ্য কৰিছিল আৰু কৈছিল যে ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃতিৰ বিষয়ে আমাৰ বুজাবুজি অৱশেষত এক ঐশ্বৰিক ব্যক্তিত্বৰ ওপৰত প্ৰক্ষেপিত মানৱতাৰ প্ৰকৃতিত বিচাৰি উলিয়াব লাগিব। এই দৰ্শনৰ এটা উদাহৰণ তেওঁৰ উপন্যাস ৰোমোলাত প্ৰকাশ পাইছিল, য'ত ইলিয়টৰ নায়কে "মানৱতাবাদী বা ধৰ্মনিৰপেক্ষ নৈতিক ভাষাত ধৰ্ম্মীয় ভাষাৰ ব্যাখ্যা কৰিবলৈ আচৰিতভাৱে আধুনিক তৎপৰতা" প্ৰদৰ্শন কৰিছিল।[6]
উপন্যাসসমূহ[সম্পাদনা কৰক]
- এডাম বেড, ১৮৫৯
- দ্য মিল অন দ্য ফ্লছ, ১৮৬০
- চাইলাছ মাৰ্নাৰ, ১৮৬১
- ৰোমোলা, ১৮৬৩
- ফেলিক্স হল্ট, দ্য ৰেডিকেল, ১৮৬৬
- মিডলমাৰ্চ, ১৮৭১-৭২
- ডেনিয়েল ডেৰোণ্ডা, ১৮৭৬
তথ্য সংগ্ৰহ[সম্পাদনা কৰক]
- ↑ Ashton, Rosemary (1996). George Eliot: A Life. প্ৰকাশক London: Hamish Hamilton. পৃষ্ঠা. 255. ISBN 9780241134733. https://books.google.com/books?id=OugKAQAAMAAJ.
- ↑ Karl, Frederick R. George Eliot: Voice of a Century. Norton, 1995. pp. 237–38.
- ↑ Woolf, Virginia. "George Eliot." The Common Reader. New York: Harcourt, Brace, and World, 1925. pp. 166–76.
- ↑ Long, Camilla. Martin Amis and the sex war, The Times, 24 January 2010, p. 4: "They've [women] produced the greatest writer in the English language ever, George Eliot, and arguably the third greatest, Jane Austen, and certainly the greatest novel, Middlemarch..."
- ↑ Guppy, Shusha. "Interviews: Julian Barnes, The Art of Fiction No. 165". The Paris Review (Winter 2000). http://www.theparisreview.org/interviews/562/the-art-of-fiction-no-157-julian-barnes। আহৰণ কৰা হৈছে: 26 May 2012.
- ↑ Bidney, Martin (2002). "Philosophy and the Victorian Literary Aesthetic". In Baker, William. A Companion to the Victorian Novel. প্ৰকাশক Westport: Greenwood Press. পৃষ্ঠা. 100–101.
বাহ্যিক সংযোগ[সম্পাদনা কৰক]
| সাধাৰণ | |
|---|---|
| ৰাষ্ট্ৰীয় পুথিভঁৰাল | |
| কলা গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠান | |
| বৈজ্ঞানিক ডাটাবেচ | |
| অন্যান্য |
|
