পৰমাণুত্ব
 |
পৰমাণুত্ব বা পৰমাণুবাদ (গ্ৰীক: Atomos অৰ্থাৎ কৰ্তন-অযোগ্য) হৈছে এক প্ৰাকৃতিক দৰ্শন, যাৰ ধাৰণা কেইবাখনো প্ৰাচীন দৰ্শন বিদ্যালয়ত গঢ়ি উঠিছিল। পৰমাণুবিদসকলে বিশ্বাস কৰিছিল যে প্ৰাকৃতিক জগতখন দুটা মৌলিক অংশৰে গঠিত: অবিভাজ্য পৰমাণু আৰু মহাকাশ।
প্ৰাচীন গ্ৰীচৰ কেইবাজনো গুৰুত্বপূৰ্ণ তত্ত্ববিদে পৰমাণুবাদত বিশ্বাস কৰিছিল। সেই সময়ত লিউচিপাছ, ডেম’ক্ৰিটাছ, ইপিকুৰাছ আৰু লুক্ৰেটিয়াছৰ দৰে দাৰ্শনিকসকলে এক পদ্ধতিগত আৰু সম্পূৰ্ণ প্ৰাকৃতিক দৰ্শন গঢ়ি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, যাৰ মতে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সকলো বস্তুৱেই অসীম শূন্যতাত এটা অবিভাজ্য পৰমাণুৰ সৈতে আন এটা পৰমাণুৰ সংঘৰ্ষৰ পৰাই উৎপত্তি হৈছিল।
এৰিষ্ট'টলৰ মতে পৰমাণুবোৰ অবিভাজ্য, অবিনাশী, অপৰিৱৰ্তনীয় আৰু ইয়াৰ অসংখ্য আকাৰ আৰু আকৃতি আছে। ইহঁতে শূন্যতাৰ মাজেৰে গতি কৰি মাজে মাজে সংঘৰ্ষ বা আন পৰমাণুৰ সৈতে মিলি থুপ গঠন কৰে। বিভিন্ন আকাৰ, আকৃতি, বিন্যাস আৰু অৱস্থানৰ এই থুপবোৰৰ মাজেৰেই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সকলো ডাঙৰ ডাঙৰ বস্তু গঠিত হয়। [1] [2]
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ এৰিষ্টটল, Metaphysics I, 4, 985b 10–15.
- ↑ Berryman, Sylvia, "Ancient Atomism", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2008 Edition), Edward N. Zalta (ed.), http://plato.stanford.edu/archives/fall2008/entries/atomism-ancient/