পেঙলাখুটি খেল
অসমৰ কিছুমান ঠাইত ভোগালী বিহুৰ সময়ত খেল-ধেমালিৰ সময়ত পেঙলাখুটি খেল অনুস্থিত হয়। দুডাল নিফোঁপ বাঁহত ফুটা কৰি সৰু বাঁহৰ টুকুৰা ভৰাই ভৰিৰ বুঢ়া আৰু তৰ্জনী আঙুলিৰে চেপি ধৰা হয়।[1] হাঁফলু, ঢাপ বা ওখ স্থানৰ পৰা পেঙত উঠি স্বাভাৱিক খোজকঢ়াৰ দৰে মানুহজন যাব পাৰে। এই খেলত যথেষ্ট অভ্যাসৰ লগতে অসীম ধৈৰ্য, সাহস আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ প্ৰয়োজন।[1]
পুৰণি কালত ইয়াৰ ব্যৱহাৰ[সম্পাদনা কৰক]
ত্ৰয়োদশ শতিকাতে চাওলুং চুকাফাই ম্যুং-ডুন-চুন-খাম বা অসমলৈ প্ৰৱেশ কৰোঁতে পেঙলাখুটিৰ সহায়তে অনেক জান-জুৰি অতিক্ৰম কৰিছিল বুলি জনা যায়। চুকাফাৰ দিনতে বোলে এই পেঙৰ ব্যৱহাৰ অধিক হৈছিল। চুকাফাই পেঙৰ ব্যৱহাৰিক দিশটোতহে প্ৰাধান্য দিছিল।[1]
গ্ৰন্থপঞ্জী[সম্পাদনা কৰক]
- অসমীয়া লোকাচাৰ-বিশ্বাস-অবিশ্বাস : হেম বুঢ়াগোহাঞি