কচুৰি
 কচুৰি | |
| উৎপত্তিৰ স্থান | ভাৰত |
|---|---|
| সম্পৰ্কিত ৰাষ্ট্ৰীয় ব্যঞ্জন | ভাৰত, নেপাল, বাংলাদেশ, পাকিস্তান |
| মুখ্য উপাদান | বেচনখিনিত, মগু দাইল |
| ভিন্ন প্ৰকাৰ | লচ্ছেদাৰ কচুৰি, মিঠা উপৱাস কচুৰি, দহি-খিৰে কি কচুৰি[1] |
কাচোৰি (উচ্চাৰণ: [kətʃɔːɽi]) হৈছে মিঠা আৰু টেঙা তেলত ডুবাই ভজা এবিধ নিমখীয়া মুখৰোচক। ভাৰতীয় প্ৰব্ৰজনকাৰী আৰু অন্যান্য দক্ষিণ এছিয়াৰ প্ৰব্ৰজনকাৰী থকা ঠাইত সাধাৰণ। পুৱাৰ আহাৰৰ বিকল্প নাম হৈছে কচৌৰী, কোচুৰি, কচোড়ী আৰু কটচুৰি।[2][3]
ইতিহাস[সম্পাদনা কৰক]
কচুৰিৰ দৰেই এটা প্ৰাথমিক পৰিচিত ৰেচিপি সুশ্ৰুত সংহিতাৰ পৰা আহিছে য’ত আটা, ঘিউ আৰু গুড়ৰ পৰা তৈয়াৰী তেলত ডুবাই ভজা পিঠাৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে আৰু মছলাযুক্ত মগু দালি বা কিমা কৰা মাংসৰে পূৰ কৰা হৈছে। [4] "কচ্চাৰী" নামেৰে জনাজাত খাদ্যৰ আন এটা ৰন্ধন প্ৰকৰণ, মচুৰ দাইলেৰে পূৰ কৰি ৰখা ফুলি উঠা তেলত ডুবাই ভজা পিঠাৰ বিষয়ে সপ্তম শতিকাৰ জৈন গ্ৰন্থত উল্লেখ পোৱা যায়। [5] মধ্যযুগীয় ৰন্ধন পুস্তক সুপা শাস্ত্ৰতো একেধৰণৰ ৰন্ধন প্ৰকৰণৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে ৷[6] ভাৰতৰ হিন্দী বলয় অঞ্চলত কচুৰিৰ উৎপত্তি হোৱা বুলি ধাৰণা কৰা হয় যদিও ইয়াৰ নিৰ্ভৰযোগ্য প্ৰমাণ পোৱা হোৱা নাই। এই অঞ্চলৰ ৰাজ্যসমূহত কচুৰি সাধাৰণতে মিহি আটাৰে তৈয়াৰী ঘূৰণীয়া চেপেটা গোলক, যাক হালধীয়া মগু দালি বা ৰহৰ দালি, বেচন, জালুক, ৰঙা জলকীয়াৰ গুড়ি, নিমখ আৰু অন্যান্য মছলা ব্যৱহাৰ ককৰা হয়।
জীৱনীমূলক অৰ্ধকথানকৰ লেখক বনৰসিদাসে ১৬১৩ চনত ইন্দোৰত কচুৰি ক্ৰয়ৰ কৰাৰ কথা উল্লেখ কৰিছে [7] সাত মাহ ধৰি তেওঁ দৈনিক কচুৰি কিনিছিল, আৰু বিশ টকা দাম আছিল। [8]
তাৰতম্য[সম্পাদনা কৰক]
ৰাজস্থানৰ পৰা অহা কোটা কচুৰি সম্ভৱতঃ ৰাজ্যখনৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত কচুৰি। পিয়াজি কচুৰি বা পিয়াজ কচুৰিও (পিয়াঁজৰ কচুৰি) অতি জনপ্ৰিয় ইয়াক কচুৰিৰ মাজত পিয়াজৰ পূৰ দি প্ৰস্তুত কৰা হয় । যোধপুৰৰ কচুৰিৰ আন এটা ৰূপ হ’ল প্ৰয়াত ৰাৱত দেওৰাই আৱিষ্কাৰ কৰা মাৱা কচুৰি। মাৱা হৈছে চেনিৰ ৰসতত ডুবাই থোৱা মিঠা খাদ্য।
গুজৰাটত কচুৰি সাধাৰণতে আটা আৰু পিঠাগুৰিৰে তৈয়াৰী ঘূৰণীয়া গোলক।, য'ত হালধীয়া মগু দালি, জালুক, ৰঙা জলকীয়া গুড়ি, আৰু আদাবঁটা ভৰাই থোৱা হয়।
দিল্লীত ইয়াক প্ৰায়ে চাট হিচাপে পৰিবেশন কৰা হয় ৷ দিল্লীত আন এক প্ৰকাৰৰ কচুৰিও আছে, যাক ‘খস্তা কচুৰি’ বা ৰাজ কচুৰি, য’ত ছিজনিং কৰা বুটমাহ, গাজিমগু, সিজোৱা আলু ভৰাই বিভিন্ন ধৰণৰ চাটনি আৰু গাৰ্নিচ কৰা দৈ আৰু চেভৰ সৈতে কচুৰি দিয়া হয়। কচুৰি প্ৰায়ে তেতেলী, পদিনা বা ধনীয়াৰ পৰা তৈয়াৰী চাটনিৰ সৈতে পৰিবেশন কৰা হয়। আন এটা প্ৰকাৰত ইয়াক দালি (বিশেষকৈ ৰহৰ আৰু মগু) ভৰাই থোৱা হয় আৰু সাধাৰণতে ইয়াক গুজৰাটৰ কুচ অঞ্চলত পোৱা যায়।
পশ্চিম বংগ আৰু বাংলাদেশত কচুৰিৰ একেবাৰে বেলেগ। পশ্চিম বংগত কচুৰি কোমল আৰু সৰু। ইয়াক অধিককৈময়দা আৰু
হিংৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। যিবোৰ প্ৰায়ে ইয়াৰ সোৱাদ বৃদ্ধি এইসমূহ যোগ কৰা হয়। ইয়াক বেছিভাগেই ৰাতিপুৱা বা গধূলি চাহৰ সময়ত জলপান হিচাপে আৰু প্ৰায়ে আলু-মটৰৰ তৰকাৰী আৰু মিঠাইৰ লগত খায়। লগতে মটৰমাহ ভৰোৱা কচুৰি ইয়াক কোৱা হয় কোৰৈশুতি কচুৰি। ই বংগৰ শীতকালীন সুস্বাদু খাদ্য। বংগৰ আন এটা ভিন্নতা যিটো বেছিভাগ মিঠাইৰ দোকানতে থাকে সেয়া হ'ল দিল্লীত পোৱাৰ দৰে কঠিন ৰূপ যাৰ ভিতৰত ‘খাস্তা কোচুৰি’ নামৰ মছলা থাকে। সাধাৰণতে কোনো তৰকাৰীৰ লগত খাস্তা কচুৰি সংস্কৰণ নাথাকে।
উত্তৰ ভাৰতৰ কিছুমান ভিন্নতাৰ ভিতৰত ৰাজস্থানীয় সংস্কৰণৰ দৰেই সংস্কৰণ আছে, যাৰ লগত আলু আৰু বিভিন্ন মছলাৰ পৰা তৈয়াৰী তৰকাৰী বা আনকি চোলে ভাতুৰেত দিয়াৰ দৰে চোলেও (কাবেলী বুটৰ আঞ্জা) থাকে।
চিত্ৰপেৰা[সম্পাদনা কৰক]
-
তাঁত কাঠ -
কলাকাবলি কচ্চো -
কেচ্চো,চটদান -
সেউজীয়াৰ দৈনন্দিন দৈনন্দিন দৈনন্দিন দৈৰ্ঘ্যৰ দৈৰ্ঘ্যৰ দৈৰ্ঘ্যৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়। -
হালদি ক'লে
লগতে চাওক[সম্পাদনা কৰক]
তথ্যসূত্ৰ[সম্পাদনা কৰক]
- ↑ The Telegraph – Calcutta (Kolkata) | Opinion | Diary. Telegraphindia.com (2009-03-29). Retrieved on 2012-05-19.
- ↑ liza (2023-05-21). "Perfecting Your Kachori Recipe – No Master Chef Required!" (en-US ভাষাত). Desher Barta. Archived from the original on 2023-05-21. https://web.archive.org/web/20230521181626/https://desherbarta.in/perfecting-your-kachori-recipe-no-master-chef-required/। আহৰণ কৰা হৈছে: 2023-05-21.
- ↑ Samosas from Sindh, kachoris from Old Delhi, R. V. SMITH, The Hindu, 30 January 2016
- ↑ Feasts and Fasts: A History of Food in India, pg125, Colleen Taylor Sen · 2015
- ↑ Feasts and Fasts: A History of Food in India, pg151, Colleen Taylor Sen · 2015
- ↑ Feasts and Fasts: A History of Food in India, pg168, Colleen Taylor Sen · 2015
- ↑ Banarasidas, Ardha-Kathanaka, verses 335-342
- ↑ Nathuram Premi, Kavivar Banarsidas viracit Ardha Kathanaka, Bombay, Hindi Granth Ratnakar, 1957