কলামণ্ডলাম কল্যাণীকুট্টি আম্মা

কালামণ্ডলম কল্যাণীকুট্টি আম্মা

কলামণ্ডলম কল্যাণীকুট্টি আম্মা (১৯১৫-১৯৯৯) দক্ষিণ ভাৰতৰ কেৰালাৰ এগৰাকী যুগান্তকাৰী মহিনিয়াত্তম নৃত্যশিল্পী আছিল। তেওঁ ৰাজ্যখনৰ মালাপ্পুৰম জিলাৰ থিৰুনাভায়াৰ বাসিন্দা আছিল। তেওঁ মোহিনিয়াত্তমক শোকাৱহ, প্ৰায় বিলুপ্তিৰ পৰা মূলসুঁতিৰ ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় নৃত্যলৈ পুনৰুজ্জীৱিত কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। তেওঁ ইয়াক এটা আনুষ্ঠানিক গাঁথনি আৰু সজ্জাও দিছিল।

কল্যাণীকুট্টি আম্মা কেৰালা কালামাণ্ডলমৰ প্ৰাৰম্ভিক শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজৰ এজন আছিল, স্বৰ্গীয় কথাকলি বাদক পদ্মশ্ৰী কালামাণ্ডলম কৃষ্ণন নায়াৰৰ সৈতে ১৯৩৮ চনত বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল। কল্যাণীকুট্টি আম্মাই কেৰালা সংগীত নাটক একাডেমী বঁটা আৰু কেন্দ্ৰীয় সংগীত নাটক একাডেমী বঁটা দুয়োটা লাভ কৰিছিল। ১৯৯৯ চনৰ ১২ মে তাৰিখে ত্ৰিপিনিথুৰাত ৮৪ বছৰ বয়সত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। তেওঁৰ পুত্ৰ কালছালা বাবু এগৰাকী চিনেমা আৰু দূৰদৰ্শন অভিনেতা আছিল আনহাতে তেওঁৰ নাতিনী স্মিথা ৰাজন এগৰাকী বিখ্যাত মোহিনিয়াত্তম শিল্পী। তেওঁ বিখ্যাত কবি বল্লথল নাৰায়ণ মেননৰ পৰা 'কাব্যত্ৰী' বঁটা লাভ কৰিছিল।  

জীৱন পৰিচয়

কলামণ্ডলাম কল্যাণীকুট্টি আম্মা কেৰালা ৰাজ্যৰ মাল্লাপুৰম জিলাৰ থিৰুনাভায়া গাঁৱৰ বাসিন্দা আছিল। তেওঁৰ স্বামী আছিল স্বৰ্গীয় কথাকলি ওস্তাদ পদ্মশ্ৰী কলামণ্ডলম কৃষ্ণন নায়াৰ। কলামণ্ডলাম কল্যাণীকুট্টি আম্মাই বিপদাপন্ন ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ এক অমূল্য ঐতিহ্য মহিনিয়াত্তম শাস্ত্ৰীয় নৃত্য পুনৰুজ্জীৱিত আৰু সম্প্ৰসাৰিত কৰিছিল। তেওঁ কেৰালা মান্দালয়ৰ এগৰাকী প্ৰাৰম্ভিক দলৰ ছাত্ৰী আছিল। মোহিনিয়াত্তম শাস্ত্ৰীয় নৃত্য প্ৰায় বিলুপ্তিৰ পথত আছিল। কল্যাণী কুট্টি আম্মাৰ মতে, মোহিনিয়াত্তম হৈছে শাস্ত্ৰীয় নৃত্য ইতিহাস আৰু নৃত্য গাঁথনিৰ এক নথি। কলামণ্ডলাম কল্যাণীকুট্টি আম্মাক মোহনী আট্টাম নৃত্যৰ মাতৃৰ মৰ্যাদা দিয়া হয় কিয়নো তেওঁক কেৰালাৰ এই নৃত্য শৈলীক শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ মূলসুঁতিলৈ অনাৰ কৃতিত্ব দিয়া হয়। কল্যাণী আম্মাই মোহিনিয়াত্তম নৃত্য শৈলীৰ আঁৰৰ পৌৰাণিক ৰহস্যও প্ৰকাশ কৰিছিল। তেওঁ স্বৰ্গৰ সৌন্দৰ্য আৰু মহিলাসকলৰ দ্বাৰা পৰিৱেশন কৰা নৃত্য হিচাপে মহিনিয়াত্তম নৃত্য শৈলীব্যাখ্যা কৰিছিল। কল্যাণী কুট্টি আম্মাই ২০ বছৰ বয়সৰ পাছত মোহিনিয়াত্তম নৃত্য শিকিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। সেই সময়ত, অভিজাত পৰিয়ালত, যুৱতীসকলক কম বয়সতে নৃত্য শিকিবলৈ অনুমতি দিয়া হোৱা নাছিল। এইটো গোটেই পৰিয়ালটোৰ বাবে লজ্জাজনক বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। কালামণ্ডলমৰ পৰা নৃত্য শিক্ষা সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পাছত কবি বল্লথলে তেওঁক সমাজত সন্মান আৰু সঠিক স্থানৰ মৰ্যাদা দিয়াৰ দায়িত্ব অৰ্পণ কৰে। তেওঁ এই নৃত্যটো পুনৰুজ্জীৱিত কৰিবলৈ আৰু সমাজত উচ্চ মৰ্যাদা দিবলৈ বহুতো মন্দিৰ দৰ্শন কৰিছিল। তেওঁ তাত থকা শিলালিপিবোৰ পঢ়িছিল আৰু মন্দিৰৰ নৃত্যশিল্পী, থেৱাদিচীক লগ পাইছিল আৰু তথ্য সংগ্ৰহ কৰিছিল। তেওঁ তেওঁৰ সংগ্ৰহ কৰা সকলো তথ্য দুখন বেলেগ বেলেগ কিতাপত প্ৰকাশ কৰিছিল। এই কিতাপসমূহক আজি মোহিনিয়াত্তম নৃত্য শৈলীৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰামাণিক নথি হিচাপে গণ্য কৰা হয়।

গুৰুত্বপূৰ্ণ সাফল্য

কল্যাণকুট্টি আম্মাৰ আৰু বহুতো গুৰুত্বপূৰ্ণ সাফল্য আছে। ১৯৩৮ চনত কবিতাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ কবিতাৰ উৎকৰ্ষ দেখি মহান কবি শ্ৰী বল্লথলে "কবিতাৰী" উপাধি প্ৰদান কৰে। তেওঁ ১৯৫২ চনত কেৰালাৰ আলুভাত "কালায়াম" প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। ১৯৭২ চনত, তেওঁ কেন্দ্ৰ সংগীত নাটক একাডেমীৰ পৰা ফেলোশ্বিপ লাভ কৰে।1974 চনত, সংগীত নাটক একাডেমী সকলো সংগীত নাটক একাডেমী মোহিনিয়াত্তমক নৃত্য শৈলীত অমূল্য অৱদান আগবঢ়োৱাৰ বাবে সন্মানিত কৰা হৈছিল। তেওঁক ১৯৮৬ চনত কেৰালা কালামাণ্ডালমে পুৰস্কৃত কৰিছিল। ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ জগতত কৰা কামৰ বাবে ১৯৯৭ চনত মধ্য প্ৰদেশ চৰকাৰে কালিদাস বঁটা প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁৰ মৃত্যুৰ লগে লগে তেওঁৰ জীৱনৰ এই মূল্যৱান যাত্ৰা ১৯৯৯ চনত সমাপ্ত হয়। তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰী মোহিনিয়াত্তম নৃত্য এতিয়াও তেওঁৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ দ্বাৰা সুৰক্ষিতভাৱে আগুৱাই নিয়া হৈছে।