পি. বি. শ্বেলী

শ্বেলী (পি. বি. শ্বেলী বা পাৰ্চী বাইশ্বে শ্বেলী)

জন্ম	৪ আগষ্ট, ১৭৯২Field Place, Sussex, ইংলণ্ড
Died	৮ জুলাই, ১৮২২ (২৯ বছৰ)Gulf of La Spezia, Kingdom of Sardinia
পেছা	* কবি * নাট্যকাৰ * নিবন্ধকাৰ * ঔপন্যাসিক
শিক্ষা	University College, Oxford
ক্ষেত্ৰ	ৰোমাণ্টিকতা
পত্নী	* Harriet Westbrook(m. 1811; died 1816) * Mary Shelley(m. 1816)
সন্তান	6, including Sir Percy, 3rd Baronet
পৃতি - মাতৃ	Timothy Shelley (father) Elizabeth Pilfold (mother)
Signature

পি. বি. শ্বেলী বা পাৰ্চি বাইশ্বে শ্বেলী চমুকৈ শ্বেলী (Percy Bysshe Shelley) (৪ আগষ্ট ১৭৯২ – ৮ জুলাই ১৮২২) এজন ইংৰাজী লেখক আছিল যাক ইংৰাজী ৰোমান্টিক কবিসকলৰ অন্যতম বুলি গণ্য কৰা হয়। কবিতাৰ লগতে ৰাজনৈতিক আৰু সামাজিক দৃষ্টিভংগীৰ ক্ষেত্ৰতো এক মৌলিক বিচাৰধাৰাৰ প্ৰৱৰ্তনকাৰী শ্বেলীয়ে জীৱনকালত খ্যাতি অৰ্জন কৰিব পৰা নাছিল যদিও মৃত্যুৰ পিছত কবিতাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ কৃতিত্বৰ স্বীকৃতি ক্ৰমাগতভাৱে বাঢ়ি আহিছিল আৰু তেওঁ কবিকে ধৰি পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ কবিসকল যেনে ৰবাৰ্ট ব্ৰাউনিং, এলজাৰ্নন চাৰ্লছ ছুইনবাৰ্ন, থমাছ হাৰ্ডি আৰু ডব্লিউ বি ইয়েটছ আদিৰ ওপৰত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলাইছিল । আমেৰিকাৰ সাহিত্য সমালোচক হেৰল্ড ব্লুমে তেওঁক "এজন চমৎকাৰ শিল্পী, প্ৰতিদ্বন্দ্বী নোহোৱা গীতিকবি আৰু নিশ্চিতভাৱে কবিতা লিখাৰ আটাইতকৈ উন্নত সন্দেহবাদী বুদ্ধিজীৱীসকলৰ ভিতৰত এজন" বুলি বৰ্ণনা কৰিছে।

২০ শতিকাৰ সময়ছোৱাত শ্বেলীৰ সুনামৰ উঠা-নমা হৈছিল যদিও ১৯৬০ চনৰ পৰা তেওঁৰ কাব্যিক চিত্ৰকল্পৰ ব্যাপক গতি, ধাৰা আৰু পদ্যৰ ৰূপত আয়ত্ত আৰু তেওঁৰ ৰচনাত সন্দেহবাদী, আদৰ্শবাদী আৰু বস্তুবাদী ধাৰণাসমূহৰ জটিল আন্তঃক্ৰিয়াৰ বাবে সমালোচকৰ প্ৰশংসা ক্ৰমাৎ বৃদ্ধি পাইছে . তেওঁৰ বিখ্যাত ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত "অজিমেণ্ডিয়াছ" (১৮১৮), "অ'ড টু দ্য ৱেষ্ট উইণ্ড" (১৮১৯), "টু এ স্কাইলাৰ্ক" (১৮২০), "এডোনাইছ" (১৮২১), "দি নেচিচিটি অৱ এথেইজম" নামৰ দাৰ্শনিক ৰচনা। (১৮১১), যিটো তেওঁৰ বন্ধু টি জে হগে সহ-লেখক হ'ব পাৰে, আৰু ৰাজনৈতিক বেলাড "দ্য মাস্ক অৱ এনাৰ্কি" (১৮১৯)। তেওঁৰ আন আন প্ৰধান ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত আছে পদ্য নাটক দ্য চেঞ্চি (১৮১৯), প্ৰমিথিউছ আনবাউণ্ড (১৮২০) আৰু হেলাছ (১৮২২), আৰু দীঘলীয়া আখ্যানমূলক কবিতা এলাষ্টাৰ, বা দ্য স্পিৰিট অৱ ছলিটুড (১৮১৫), জুলিয়ান এণ্ড মাডালো (১৮১৯), এডনাইছ ( ১৮২১), আৰু দ্য ট্ৰাইমফ অৱ লাইফ (১৮২২)।

শ্বেলীয়ে গদ্য কল্পকাহিনী আৰু ৰাজনৈতিক, সামাজিক আৰু দাৰ্শনিক বিষয়ৰ ওপৰত বহু পৰিমাণৰ ৰচনাও লিখিছিল। এই কবিতা আৰু গদ্যৰ বহুখিনি তেওঁৰ জীৱনকালত প্ৰকাশ কৰা হোৱা নাছিল, বা ৰাজনৈতিক আৰু ধৰ্মীয় মানহানিৰ গোচৰ ৰুজু হোৱাৰ আশংকাৰ বাবে কেৱল ক্ষুদ্ৰ ৰূপতহে প্ৰকাশ পাইছিল। ১৮২০ চনৰ পৰা তেওঁৰ কবিতা আৰু ৰাজনৈতিক আৰু নৈতিক লেখাসমূহ ওৱেনিষ্ট, চাৰ্টিষ্ট আৰু উগ্ৰ ৰাজনৈতিক মহলত জনপ্ৰিয় হৈ উঠে,[9] আৰু পিছলৈ কাৰ্ল মাৰ্ক্স, মহাত্মা গান্ধী, জৰ্জ বাৰ্নাৰ্ড শ্ব'ৰ দৰে বৈচিত্ৰময় প্ৰশংসকক আকৰ্ষণ কৰে। শ্বেলীৰ জীৱনত পাৰিবাৰিক সংকট, অসুস্থতা আৰু তেওঁৰ নাস্তিকতা, ৰাজনৈতিক মতামত আৰু সামাজিক নীতি-নিয়মৰ অৱজ্ঞাৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি হৈছিল। ১৮১৮ চনত তেওঁ ইটালীত স্থায়ী আত্মনিৰ্বাসনলৈ যায় আৰু পিছৰ চাৰি বছৰত জেচাৰী লিডাৰ আৰু মাইকেল অ'নিলে "ৰোমান্টিক যুগৰ কিছুমান উত্তম কবিতা" বুলি কোৱা কবিতাটো প্ৰস্তুত কৰে। তেওঁৰ দ্বিতীয় পত্নী মেৰী শ্বেলী আছিল ফ্ৰেংকেনষ্টাইনৰ লেখিকা। ১৮২২ চনত নাও চলোৱা দুৰ্ঘটনাত ২৯ বছৰ বয়সত তেওঁৰ মৃত্যু হয়।

শৈশৱকাল আৰু শিক্ষা

১৭৯২ চনৰ ৪ আগষ্টত ইংলেণ্ডৰ ছাচেক্সৰ ৱাৰ্নহামৰ ফিল্ড প্লেচত শ্বেলীৰ জন্ম হয়। ১৭৯০ চনৰ পৰা ১৭৯২ চনলৈকে হৰ্শ্বামৰ বাবে আৰু ১৮০৬ চনৰ পৰা ১৮১২ চনৰ ভিতৰত শ্ব'ৰহামৰ বাবে হুইগ সদস্য হিচাপে কাম কৰা কেছল গ'ৰিঙৰ দ্বিতীয় বেৰনেট ছাৰ টিমোথি শ্বেলী আৰু পত্নী এলিজাবেথ পিলফল্ড (১৭৬৩–১৮৪৬)ৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ ), এজন সফল কসাইৰ কন্যা। তেওঁৰ চাৰিগৰাকী সৰু ভনীয়েক আৰু এজন বহুত সৰু ভাইটি আছিল। শ্বেলীৰ প্ৰাথমিক শৈশৱ আছিল আশ্ৰয়প্ৰাপ্ত আৰু বেছিভাগেই সুখী। বিশেষকৈ ভনীয়েকহঁত আৰু মাকৰ ঘনিষ্ঠ আছিল, যিয়ে তেওঁক চিকাৰ, মাছ ধৰা আৰু ৰাইডিং কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰিছিল। ছয় বছৰ বয়সত তেওঁক ৱাৰ্নহাম গীৰ্জাৰ ভাইকাৰে পৰিচালনা কৰা ডে স্কুললৈ পঠিওৱা হয়, য'ত তেওঁ ভাষাৰ বাবে এক আকৰ্ষণীয় স্মৃতি আৰু উপহাৰ প্ৰদৰ্শন কৰে।

১৮০২ চনত তেওঁ মিডলছেক্সৰ ব্ৰেণ্টফোৰ্ডৰ ছায়ন হাউচ একাডেমীত ভৰ্তি হয়, য'ত তেওঁৰ খুলশালীয়েক থমাছ মেডউইন ছাত্ৰ আছিল। শ্বেলীয়ে স্কুলত গুণ্ডাগিৰি আৰু অসুখী হৈছিল আৰু কেতিয়াবা হিংস্ৰ খঙেৰেও সঁহাৰি জনাইছিল। গোটেই জীৱন মাজে মাজে তেওঁক প্ৰভাৱিত কৰিবলগীয়া দুঃস্বপ্ন, ভ্ৰম আৰু টোপনিৰ খোজৰ পৰাও তেওঁ ভুগিবলৈ ধৰিলে। শ্বেলীয়ে বিজ্ঞানৰ প্ৰতি আগ্ৰহ গঢ়ি তুলিছিল যিয়ে তেওঁৰ ৰহস্য, ৰোমাঞ্চ আৰু অতিপ্ৰাকৃতিক কাহিনীৰ ভোকাতুৰ পঢ়াৰ পৰিপূৰক আছিল। ফিল্ড প্লেচত ছুটীৰ সময়ছোৱাত তেওঁৰ বাৰুদ, এচিড আৰু বিদ্যুতৰ পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাৰ সন্মুখীন হোৱাত তেওঁৰ ভনীয়েকহঁতে প্ৰায়ে আতংকিত হৈছিল। স্কুললৈ উভতি আহি সি বাৰুদেৰে এটা পেলিং বেৰ উৰুৱাই দিলে।

১৮০৪ চনত শ্বেলীয়ে ইটন কলেজত ভৰ্তি হয়, যিটো সময় তেওঁ পিছলৈ ঘৃণাৰে স্মৰণ কৰে। তেওঁক বিশেষভাৱে তীব্ৰ গোটৰ গুণ্ডাগিৰিৰ বলি হৈছিল যাক অপৰাধীসকলে "শ্বেলী-বেট" বুলি অভিহিত কৰিছিল। কেইবাজনো জীৱনীকাৰ আৰু সমসাময়িকে এই গুণ্ডাগিৰিৰ কাৰণ শ্বেলীৰ আঁতৰি থকা, অসঙ্গতি আৰু ফেগিংত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰা বুলি কয়। তেওঁৰ বৈশিষ্ট্য আৰু হিংস্ৰ ক্ৰোধৰ বাবে তেওঁক "মেড শ্বেলী" ডাকনাম দিয়া হয়। তেওঁৰ গুপ্ত আৰু বিজ্ঞানৰ প্ৰতি আগ্ৰহ অব্যাহত আছিল আৰু সমসাময়িকসকলে তেওঁক এজন মাষ্টৰক বিদ্যুৎস্পৃষ্ট কৰি বাৰুদেৰে গছৰ ডাল উৰুৱাই দিয়া আৰু গুপ্ত আচাৰ-ব্যৱহাৰেৰে আত্মাক উত্তেজিত কৰাৰ চেষ্টা কৰা বুলি বৰ্ণনা কৰিছে। ছিনিয়ৰ বয়সত শ্বেলীয়ে জেমছ লিণ্ড নামৰ এজন অংশকালীন শিক্ষকৰ প্ৰভাৱত পৰিছিল, যিয়ে তেওঁক অকল্টৰ প্ৰতি আগ্ৰহক উৎসাহিত কৰিছিল আৰু তেওঁক উদাৰ আৰু উগ্ৰ লেখকৰ সৈতে চিনাকি কৰাই দিছিল। শ্বেলীয়ে প্লেটো আৰু আদৰ্শবাদী দৰ্শনৰ প্ৰতিও আগ্ৰহ গঢ়ি তুলিছিল যিটো তেওঁ পিছৰ বছৰবোৰত আত্ম-অধ্যয়নৰ জৰিয়তে অনুসৰণ কৰিছিল। ৰিচাৰ্ড হোমছৰ মতে, শ্বেলীয়ে তেওঁৰ চাকৰি এৰি যোৱা বছৰটোত ধ্ৰুপদী পণ্ডিত আৰু সহ্য কৰা এক্সেন্ট্ৰিক হিচাপে সুনাম অৰ্জন কৰিছিল।

কবিতা আৰু ৰচনাৱলী

কবিতা

• (1810) Original Poetry by Victor and Cazire (collaboration with Elizabeth Shelley)
• (1810) Posthumous Fragments of Margaret Nicholson (collaboration with Thomas Jefferson Hogg)
• (1812) The Devil's Walk
• (1813) Queen Mab
• (1815) Alastor, or The Spirit of Solitude (published 1816)
• (1816) Mont Blanc (published 1817)
• (1816) Mutability
• (1817) Hymn to Intellectual Beauty
• (1817) The Revolt of Islam (published 1818)
• (1818) Ozymandias
• (1818) Rosalind and Helen (published 1819)
• (1818) Lines Written Among the Euganean Hills (published 1819)
• (1819) England in 1819 (published 1839)
• (1819) Love's Philosophy
• (1819) Ode to the West Wind (published 1820)
• (1819) The Mask of Anarchy (published 1832)
• (1819) Julian and Maddalo (published 1824)
• (1820) Peter Bell the Third (published 1839)
• (1820) Letter to Maria Gisborne (published 1824)
• (1820) To a Skylark
• (1820) The Cloud
• (1820) The Sensitive Plant
• (1820) The Witch of Atlas (published 1824)
• (1821) Adonais
• (1821) Epipsychidion
• (1821) Music, When Soft Voices Die (published 1824)
• (1822) One Word is Too Often Profaned (published 1824)
• (1822) A Dirge (published 1824)
• (1822) The Triumph of Life (unfinished, published 1824)
• (1824) Posthumous Poems

নাটক

(1819) The Cenci

• (1820) Prometheus Unbound
• (1820) Oedipus Tyrannus; Or, Swellfoot The Tyrant
• (1822) Charles the First (unfinished)
• (1822) Hellas

উপন্যাস

• (1810) Zastrozzi
• (1810) St. Irvyne; or, The Rosicrucian (published 1811)

প্ৰৱন্ধ

• "The Assassins, A Fragment of a Romance" (1814)
• "The Coliseum, A Fragment" (1817)
• "The Elysian Fields: A Lucianic Fragment" (1818)
• "Una Favola (A Fable)" (1819, originally in Italian)

ৰচনা

• The Necessity of Atheism (with T. J. Hogg) (1811)
• Poetical Essay on the Existing State of Things (1811)
• An Address, to the Irish People (1812)
• Declaration of Rights (1812)
• A Letter to Lord Ellenborough (1812)
• A Vindication of Natural Diet (1813)
• A Refutation of Deism (1814)
• Speculations on Metaphysics (1814)
• On the Vegetable System of Diet (1814–1815; published 1929)
• On a Future State (1815)
• On The Punishment of Death (1815)
• Speculations on Morals (1817)
• On Christianity (incomplete, 1817; published 1859)
• On Love (1818)
• On the Literature, the Arts and the Manners of the Athenians (1818)
• On The Symposium, or Preface to The Banquet Of Plato (1818)
• On Frankenstein (1818; published in 1832)
• On Life (1819)
• A Philosophical View of Reform (1819–20, first published 1920)
• A Defence of Poetry (1821, published 1840)

Chapbooks

• Wolfstein; or, The Mysterious Bandit (1822)
• Wolfstein, The Murderer; or, The Secrets of a Robber's Cave (1830)

অনুবাদ

• The Banquet (or The Symposium) of Plato (1818) (first published in unbowdlerised form 1931)
• Ion of Plato (1821)

Collaborations with Mary Shelley

• (1817) History of a Six Weeks' Tour
• (1820) Proserpine
• (1820) Midas

মৃত্যু

১৮২২ চনৰ ১ জুলাইত শ্বেলী আৰু এডৱাৰ্ড উইলিয়ামছে শ্বেলীৰ নতুন নাও ডন জুয়ানত লিভৰ্নোলৈ যায় য'ত শ্বেলীয়ে লি হাণ্ট আৰু বাইৰনক লগ পায় দ্য লিবাৰেল নামৰ এখন নতুন জাৰ্নেলৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ। সভাৰ পিছত ৮ জুলাইত শ্বেলী, উইলিয়ামছ আৰু তেওঁলোকৰ নাও ল’ৰাটোৱে লিভৰ্নোৰ পৰা লেৰিচিলৈ যাত্ৰা কৰে। কেইঘণ্টামানৰ পাছত ডন জুয়ান আৰু ইয়াৰ অনভিজ্ঞ দলটো ধুমুহাত হেৰাই যায়। মুকলি নাওখন জেনোয়াত শ্বেলীৰ বাবে নিজৰ ইচ্ছা অনুসৰি নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। মেৰী শ্বেলীয়ে তেওঁৰ "Note on Poems of 1822" (১৮৩৯) ত ঘোষণা কৰিছিল যে ডিজাইনটোৰ এটা দোষ আছে আৰু নাওখন কেতিয়াও সাগৰীয় যাত্ৰাৰ যোগ্য নাছিল। কিন্তু ডুব যোৱাৰ কাৰণ সম্ভৱতঃ জাহাজত থকা তিনিজন লোকৰ তীব্ৰ ধুমুহা আৰু দুৰ্বল নাৱিকতা।