পুৰণ পোলী
 | |
| অন্য নাম | বব্বাট্টু, অব্বাট্টু, হোলিগে, উব্বত্তি, বেদমী, পলি, পুৰাণচি পলি, দেৱতা পলি, বলি, পাপ্পু বক্সালু, বাকশালু, অলিগা, আবতুলু |
|---|---|
| উৎপত্তিৰ স্থান | ভাৰত |
| অঞ্চল | মহাৰাষ্ট্ৰ, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ, কৰ্ণাটক, গুজৰাট, গোৱা, তেলেংগানা, কেৰালা আৰু তামিলনাডু। |
| পৰিবেশনৰ উষ্ণতা | গৰম বা ঠাণ্ডা |
| মুখ্য উপাদান | ঘেঁহুৰ আটা, চেনি, চানা, ঘিউ, গুড় |
পুৰণ পোলী হৈছে দক্ষিণ ভাৰত আৰু মহাৰাষ্ট্ৰ ৰাজ্যত জনপ্ৰিয় ভাৰতীয় মিঠা ৰুটী বা ইংৰাজী ভাষাত ফ্লেটব্ৰেড বুলি কোৱা হয় । ইয়াক পুৰণ পুৰী, হলিগে, অব্বাট্টু, বব্বত্টলু, পলি, বক্ষমুলু আৰু বলি বুলিও জনা যায় , ।
নাম[সম্পাদনা কৰক]
পুৰণ পোলীৰ বিভিন্ন নাম হ’ল- গুজৰাটী ভাষাত পুৰাণ পুৰী (પુરણ પુરી) বা বেদমি, তেলেগু ভাষাত বব্বাট্টলু বা বাকশাম বা অলিগা, কানাড়া ভাষাত অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ হলিগে বা অব্বাট্টু, মাৰাঠী ভাষাত পুৰণ পোলী বা পয়াছাবলী বা কেৱল বলি, তামিল ভাষাত ভক্ষলু বা পোল বা পোলা, তেলেংগানা আৰু কংকনী ভাষাত উব্বত্তী বা কেৱল পোলি।
ইতিহাস[সম্পাদনা কৰক]
কৰ্ণাটকৰ ৰজা সোমেশ্বৰে দ্বাদশ শতিকাৰ সংস্কৃত বিশ্বকোষ 'মনসোল্লাস'ত এই খাদ্যৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছে ।[1]
ইয়াৰ ৰন্ধন প্ৰণালী বৰ্তমানৰ অন্ধ্ৰপ্ৰদেশৰ পৰা অহা আল্লাছানী পেদ্দান্নাই সংকলিত ১৪ শতিকাৰ তেলেগু বিশ্বকোষ মনুচৰিত্ৰত পুৰণ পোলীৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছে ।[2] গোবিন্দ দাসৰ দ্বাৰা ৰচিত ভৱপ্ৰকাশ আৰু ভাইশাজ্য ৰত্নৱলীত আয়ুৰ্বেদিক প্ৰস্তুতিৰ অংশ হিচাপে ব্যাখ্যা কৰাৰ লগতে এই ৰেচিপিটো উল্লেখ কৰা হৈছে।[3]
উপাদানসমূহ[সম্পাদনা কৰক]
বুটমাহৰ ডাইল, ঘেঁহুৰ আটা, মাইদা, গুড় বা বেতৰ চেনি, ইলাচিৰ গুড়ি আৰু/বা জাইফলৰ গুড়ি, দালচেনিৰ গুড়ি, ঘিউ আৰু পানী মিহলাই তৈয়াৰ কৰা হয়। মহাৰাষ্ট্ৰত ময়দা, গুড়, জাইফলৰ গুড়ি, বুটমাহৰ ডাইল/বংগ গ্ৰাম, ঘিউ, আৰু ইলাচিৰ গুড়ি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। কেতিয়াবা গুজৰাটত বুটমাহৰ ডাইল ব্যৱহাৰ কৰা হয়। কৰ্ণাটক আৰু তামিলনাডু ৰাজ্যতো ইয়াক সাধাৰণতে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। অন্ধ্ৰপ্ৰদেশ আৰু অন্যান্য ঠাইত পেছাৰা পাপ্পু, চজিনা (সেনাগা পাপ্পু) বা মিশ্ৰণ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ব্যৱহাৰ কৰা বা নকৰা আন উপাদানসমূহ হ'ল: বাদাম, খেজুৰ আৰু হলুদৰ গুড়ি।[4][5]
পুষ্টিকৰ মূল্য[সম্পাদনা কৰক]
ইয়াৰ প্ৰধান উপাদান হ’ল বুটমাহৰ ডাইল, সাধাৰণ আটা, গুড় বা চেনি।
১) বুটমাহ : ই আঁহ প্ৰদান কৰে, প্ৰটিনৰ প্ৰধান উৎস, কলেষ্টেৰল হ্ৰাস কৰাত সহায় কৰিব পাৰে আৰু ইয়াত জিংক, ফ'লেট আৰু কেলচিয়ামও থাকে।[6] বুটমাহৰ ডাইলৰ ঠাইত ৰহৰ ডাইল ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি আৰু ইয়াৰ গুণ বুটমাহৰ ডাইলৰ দৰেই।
২) সাধাৰণ আটা, গুড় বা চেনিঃ এইবোৰেই কাৰ্বহাইড্ৰেটৰ প্ৰধান উৎস। সাধাৰণ আটাত জটিল কাৰ্বহাইড্ৰেট যোগ হোৱাৰ বিপৰীতে গুড় আৰু চেনি সহজ কাৰ্বহাইড্ৰেট।
আঞ্চলিক ভিন্নতা[সম্পাদনা কৰক]
ঠাইভেদে প্ৰস্তুতিৰ পদ্ধতি বেলেগ বেলেগ। বাদাম, চেনি, নাৰিকল, তিল, মাটিমাহৰ সোৱাদকে ধৰি পুৰণ পোলী বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ। কেতিয়াবা মহাৰাষ্ট্ৰৰ কংকনত কুটি লোৱা নাৰিকল যোগ কৰা হয়। নাৰিকল গুড় ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। একেদৰে চেনি আৰু গুড়ৰ মিশ্ৰণ মিঠা দ্ৰব্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। সাধাৰণতে জাইফল উপকূলৰ কাষেৰে সোৱাদ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয় যাৰ ঠাইত আন ঠাইত ইলাচি ব্যৱহাৰ কৰা হয় বা কেতিয়াবা দুয়োটা ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ষ্টাফ কৰা পিঠাগুৰি গুটিয়াই লোৱাৰ পদ্ধতিও বেলেগ বেলেগ। চাউলৰ আটা ব্যৱহাৰ কৰি ইয়াক গুড়ি কৰিব পাৰি যাৰ ফলত গুড়ি কৰাটো অতি সুবিধাজনক হয়। কিছুমান ৰেচিপিত আটা একেবাৰে ব্যৱহাৰ কৰা নহয়; ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে তেল বা ঘিউ ব্যৱহাৰ কৰি ইয়াক চেপেটা ৰুটি হিচাপে গুটিয়াই লোৱা হয়। গুটিয়াই লোৱা ৰুটিখন কোনো ঘিউ বা তেল দি বা নথকাকৈ ৰোষ্ট কৰিব পাৰি, যিটো কেতিয়াবা সম্পূৰ্ণ সিজোৱাৰ পিছত লেপি দিয়া হয়। কোনো কোনো ঠাইত অল-পাৰ্পজ আটাৰ পিঠাগুৰি এচিকুট হলুদ যোগ কৰাৰ পিছত ব্যৱহাৰ কৰা হয় যাৰ ফলত ইয়াক পৰম্পৰাগত হালধীয়া ৰং দিয়া হয়। আটাৰ পিঠাগুৰিৰ ভিতৰত মিঠা ভৰ্তি ব্যৱহাৰ কৰি খাদ্য প্ৰস্তুত কৰা হয়। ইয়াৰ পিছত ইয়াক গুটিয়াই গৰম গ্ৰীডলত ৰন্ধা হয়, সাধাৰণতে ঘিৰ সৈতে।[7]
পুৰাণ পুৰিৰ আকাৰ আৰু ডাঠতাও বহু পৰিমাণে ভিন্ন হয়। গুজৰাটত য’ত ব্যৱহৃত ষ্টাফিং টুৰ দালি, ইয়াৰ আকাৰ সৰু আৰু ডাঠ, আনহাতে তামোলৰ ষ্টাফিঙৰ সৈতে হলিজত ইয়াৰ আকাৰ ডাঙৰ আৰু পাতল।
মহাৰাষ্ট্ৰ[সম্পাদনা কৰক]
ই মহাৰাষ্ট্ৰৰ বিশেষ ব্যঞ্জন যিটো উত্সৱ উপলক্ষে প্ৰতিটো ঘৰতে প্ৰস্তুত কৰা হয় । বিশেষকৈ গুঢ়ী পাৰৱা, অক্ষয় তৃতীয়, গণেশ চতুৰ্থী, হোলী,সংক্ৰান্তি,ৰংপঞ্চমী আদি উৎসৱৰ সময়ত পুৰণ পোলী প্ৰস্তুত কৰা হয়। ইয়াক বসুন্দি, আমৰা, কাঢ়ি, আমতি আদিৰ লগত খোৱা হয়।মহাৰাষ্ট্ৰত পুৰাণ পোলী কটাচি আমতি নামেৰে জনাজাত আমতি (স্বাদযুক্ত টেঙা তৰকাৰী)ৰ এটা ভিন্নতাৰ সৈতে খোৱা হয়, যিটো পুৰাণ বনাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰোঁতে উটলোৱা বুতৰ দাইলৰ বাকী থকা পানীৰে প্ৰস্তুত কৰা হয় । পুৰণ পোলীত মূলতঃ মিঠাৰ বাবে গুৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মহাৰাষ্ট্ৰৰ কিছুমান অঞ্চলত পুৰাণ পোলিৰ ওপৰত ঘিউৰ দি পৰিবেশন কৰা হয়, যাৰ ফলত ইয়াৰ সোৱাদ আৰু সমৃদ্ধি বৃদ্ধি পায়। পুৰাণ পোলীৰ সোৱাদ অঞ্চলভেদে বেলেগ বেলেগ হ’ব পাৰে, কিছুমান ঠাইত ইয়াক পাতল আৰু খৰখৰীয়া কৰি তোলা হয়, আনহাতে আন কিছুমানে ইয়াক ডাঠ আৰু কোমল কৰি তোলে। অঞ্চল অনুসৰি পুৰাণ পোলী বনোৱাৰ প্ৰক্ৰিয়াও সামান্য বেলেগ বেলেগ হ’ব পাৰে, কিছুমানে পিঠাগুৰি চেপেটা কৰিবলৈ ৰোলিং পিন ব্যৱহাৰ কৰাৰ বিপৰীতে আন কোনোৱে হাতৰ সহায়ত পিঠাগুৰি গঠন কৰে। উত্তৰ-মহাৰাষ্ট্ৰ (খাণ্ডেশ) অঞ্চলে ইয়াক হাতৰ তলুৱাত বনাই খাপাৰচি পুৰাণ পোলি বা কেৱল মাণ্ডে বুলি কয় যিটো আকাৰত বিশাল আৰু বনোৱাটো কঠিন।
তথ্য সংগ্ৰহ[সম্পাদনা কৰক]
- ↑ K.T. Achaya (2003). The Story of Our Food. Universities Press. p. 85. ISBN 978-81-7371-293-7.
- ↑ K.T. Achaya (2003). The Story of Our Food. Universities Press. p. 85. ISBN 978-81-7371-293-7.
- ↑ मनोहर, विष्णू. "पुरणपोळी". maharashtratimes.com. Retrieved 19 March 2021.
- ↑ "Puran Poli". Dassana's Veg Recipes. 9 September 2012.
- ↑ How to make Puran Poli". Sanjeev Kapoor Recipes. Retrieved 16 August 2020.
- ↑ S, Pooja (6 November 2014). "Healthy And Nutritious Tips: Health Benefits of Chana Dal". Healthy And Nutritious Tips. Retrieved 17 November 2017.
- ↑ Bele Holige / Obbattu". Kannada Cuisine. Archived from the original on 12 October 2018. Retrieved 27 December 2012.