তাবিউন
| এই সাঁচটো ইছলাম ধৰ্মৰ ধাৰাবাহিক নিবন্ধ অংশ যাৰ বিষয় হ’ল |
 |
| ইছলাম |
| বিশ্বাস সমূহ |
|
আল্লাহ • একত্ববাদ • পয়গম্বৰ • আচমানী কিতাপ • ফৰিষ্টা |
| ইছলামৰ পঞ্চস্তম্ভ |
| ৰোজা • জাকাত • হজ্জ |
| গ্ৰন্থ আৰু আইন |
| ফিকহ • শ্বৰীয়ত • কালাম • চুফীবাদ |
| ইতিহাস আৰু নেতৃত্ব |
|
সময়ৰেখা • ইছলামৰ বিস্তাৰ ইমামত |
| সংস্কৃতি আৰু সামাজিক বিষয় আদি |
|
শিক্ষা • চিত্ৰকলা ৰাজনীতি • দাওয়াত |
| ইছলাম আৰু অনান্য ধৰ্ম |
| হিন্দুবাদ • সিকিমবাদ • জৈনবাদ |
| আৰু চাওক |
| ইছলামী পৰিভাষা |
তাবিউন (আৰবী: اَلتَّابِعُونَ, অভিযুক্ত বা জেনিটিভ তাবীন اَلتَّابِعِينَ, একবচন তাবিʿ تَابِعٌ), "অনুগামী" বা "উত্তৰাধিকাৰী"ও, ইছলামৰ হজৰত মহম্মদৰ সহযোগী (ছাহাবা)ক অনুসৰণ কৰা মুছলমান প্ৰজন্ম, আৰু এইদৰে তেওঁলোকৰ শিক্ষাসমূহ চেকেণ্ডহেণ্ড লাভ কৰিছিল।[1] সেই হিচাপে ইছলামিক চিন্তা আৰু জ্ঞানৰ বিকাশত, আৰু আৰম্ভণিৰ খিলাফতৰ ৰাজনৈতিক বিকাশত তেওঁলোকে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল।
তাবিউনৰ পিছত পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ মুছলমানসকলক তাবী আত-তাবীন বোলা হয় تَابِعُو ٱلتَّابِعِينَ। মহম্মদৰ অনুগামীৰ প্ৰথম তিনিটা প্ৰজন্মই ইছলামৰ ছালাফ سَلَفُ গঠন কৰে।
ছুন্নী সংজ্ঞা[সম্পাদনা কৰক]
ইছলামৰ ছুন্নী শাখাৰ মুছলমানসকলে তাবিয়াক এনে এজন মুছলমান বুলি সংজ্ঞায়িত কৰে যিয়ে:
- মুহাম্মাদৰ এজন ছাহাবাক অন্ততঃ এজনক দেখিলে
- সঠিকভাৱে নিৰ্দেশিত আছিল (আৰ-ৰাশিদুন)
- সেই অৱস্থাতে মৃত্যু হোৱা এজন। খাৱাৰীজসকলক সেয়েহে মহম্মদৰ বহু সংগীক দেখাৰ পিছতো তাবিউন বুলি কোৱা হোৱা নাই।
ছুন্নী মুছলমানসকলেও তাবিউনক চাহাবাসকলৰ পিছত শ্ৰেষ্ঠ প্ৰজন্ম বুলি গণ্য কৰে। ছুন্নী মুছলমানসকলৰ মতে মুহাম্মাদে কৈছে: "শ্ৰেষ্ঠ মানুহ হ'ল মোৰ প্ৰজন্মত বাস কৰা, তাৰ পিছত তেওঁলোকৰ পিছত অহা, আৰু তাৰ পিছত (দ্বিতীয় প্ৰজন্ম))।[2]
তাবিউনক বেছিভাগ মুছলমান পণ্ডিতে তিনিটা শ্ৰেণীত ভাগ কৰিছে:[3]
- মক্কা বিজয়ৰ পূৰ্বে ইছলাম গ্ৰহণ কৰা ছাহাবাসকলৰ ছাত্ৰ
- মক্কা বিজয়ৰ পিছত ইছলাম গ্ৰহণ কৰা ছাহাবাসকলৰ ছাত্ৰ
- মুহাম্মাদৰ মৃত্যুৰ সময়ত এতিয়াও প্ৰাপ্তবয়স্ক হোৱা নাছিল ছাহাবাসকলৰ ছাত্ৰ
তাবিউনসকলৰ তালিকা[সম্পাদনা কৰক]
হিজৰীৰ ৩০ বছৰৰ পিছত প্ৰথম মৃত্যু হোৱা তাবী হ’ল জাইদ ইবনে মা’মাৰ ইবনে জাইদ আৰু শেষত মৃত্যু হোৱা খলাফ ইবনে খলিফা, তেওঁৰ মৃত্যু হয় ১৮০ হিজৰীত। নতুবা, যিহেতু খালাফ ইবনে খলিফাৰ তাবী হিচাপে মৰ্যাদাক সুনামধন্য পণ্ডিতসকলে তীব্ৰ প্ৰত্যাহ্বান জনাইছে, সেয়েহে তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা শেষত মৃত্যু হোৱাজন হ’ব পাৰে ১৭০ হিজৰীত জাৰিৰ বিন হাজিম। সেয়েহে বহু তাবিউনক ছাহাবীৰ যুগৰ পৰা পিছৰ মুছলমানলৈকে ইছলামিক পৰম্পৰা ৰক্ষাৰ দায়িত্ব দিয়া হৈছিল।[3]
- Aban ibn Uthman
- Abbad ibn Abd Allah az-Zubair
- Abd Allah ibn Muhammad ibn al-Hanafiyyah
- Abd al-Rahman al-Awza'i
- Abd al-Rahman ibn Abi Layla al-Kindi (d. 701), transmitter of traditions on Ali and the companions, joined the uprising of Ibn al-Ash'ath and killed at the Battle of Dayr al-Jamajim.[4]
- Abu Muslim al-Khawlani
- Abu Hanifa (80 - 150 A.H.)[5][6]
- Ahnaf ibn Qais[7]
- Ali ibn Husayn Zayn al-Abidin
- Alqama ibn Qays
- Amr ibn Uthman
- Amir al-Sha'bi
- Ata ibn Abi Rabah (d. 106 A.H.)[7]
- Hammam ibn Munabbih
- Hasan ibn Muhammad ibn al-Hanafiyyah (d. 100 A.H.)
- Hasan al-Basri (21 - 110 A.H.)
- Ibn Jurayj
- Ibn Kathir al-Makki
- Ibn Shihab al-Zuhri (d. 124 A.H.)[7]
- Ibn Sirin
- Ja'far al-Sadiq
- Malik Dinar
- Masruq ibn al-Ajda' (d. 103 A.H.)[7]
- Muhammad ibn Abi Bakr
- Muhammad al-Baqir
- Mujahid ibn Jabr
- Nafi Mawla Ibn Umar
- Qasim ibn Muhammad ibn Abi Bakr (d. 103 A.H.)[7]
- Said ibn al-Musayyib (d. 93 A.H.)[7]
- Sa'id ibn Jubayr
- Salim ibn Abd-Allah
- Shaikh Habib Al-Raee[8]
- Sulaym ibn Qays
- Sulaiman al-Aʽmash
- Tawus ibn Kaysan
- Ubayd-Allah ibn Abd-Allah (d. 98 A.H.)[7]
- Umar II
- Urwah ibn Zubayr (d. 94 A.H.)[7]
- Uwais al-Qarani
- Wuhayb ibn al-Ward
- Yahya ibn Sa'd (d. 143 A.H.)[7]
- Zayd ibn Ali (d. 740 C.E. (122 A.H. ?))
- Al-Nakhai (d.714) [7] Al-Nakhai
 | এই তালিকাখন অসম্পূৰ্ণ; আপুনি ইয়াক বিস্তাৰ কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। সহায় কৰিবৰ বাবে ইয়াত ক্লিক কৰক। আপুনি যদি নবাগত তেন্তে ৱিকিপিডিয়াত সম্পাদনা কৰাৰ আগেয়ে অনুগ্ৰহ কৰি সহায়িকাখন এবাৰ চকু ফুৰাব। |
লগতে চাওক[সম্পাদনা কৰক]
তথ্যসমূহ[সম্পাদনা কৰক]
- ↑ Esposito, John L. (2003). The Oxford Dictionary of Islam. Oxford University Press. পৃষ্ঠা. 301.
- ↑ "CRCC: Center For Muslim-Jewish Engagement: Resources: Religious Texts". www.usc.edu. Archived from the original on 2011-08-20. https://web.archive.org/web/20110820093150/http://www.usc.edu/schools/college/crcc/engagement/resources/texts/muslim/hadith/bukhari/048.sbt.html#003.048.819। আহৰণ কৰা হৈছে: 2024-01-28.
- ↑ 3.0 3.1 Siddiqi, Muhammad (1993). Hadith Literature. প্ৰকাশক Oxford: The Islamic Texts Society. পৃষ্ঠা. 29. ISBN 0946621381. https://asimiqbal2nd.files.wordpress.com/2009/06/hadithliterature1of2.pdf.
- ↑ Morony, Michael G. (1984). Iraq after the Muslim Conquest. প্ৰকাশক Princeton, New Jersey: Princeton University Press. পৃষ্ঠা. 435, 467. ISBN 0-691-05395-2.
- ↑ Meri, Josef W. (October 31, 2005) (en ভাষাত). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. Routledge. পৃষ্ঠা. 5. ISBN 9781135456030. https://books.google.com/books?id=BFZsBgAAQBAJ. "Abu Hanifa is counted among the most illustrious of the Tabi'un (literally “the successors,”which refers to the second generation of Muslims), and some sources relate that he met at least four Companions of the Prophet"
- ↑ Öncü Sûfîlerden Fudayl b.‘Iyâd’ın (öl. 187/802) İlmî Şahsiyeti." Şırnak Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 11.24 (2020): 159-185. "..Tabi'un are the people who followed Sahaba, the companions of the prophet), is one of the important names in the history of Islamic science. Fudayl, who was an Arab, spent his life in three regions: Khorasan, Kufa, and Mecca. Names such as Abu Hanifa, Mansur bin Mu'temir.."
- ↑ 7.00 7.01 7.02 7.03 7.04 7.05 7.06 7.07 7.08 7.09 USC-MSA Compendium of Muslim Texts Archived 2006-07-15 at the Wayback Machine
- ↑ Hazrat Ali bin Usman Al-Hujwiri (2001). The Kashf Al-Mahjub:A Persian Treatise on Sufism. Justice Karam Shah. Zia-ul-Quran Publications Lahore Pakistan. http://www.apnaorg.com/books/english/kashf-english/book.php?fldr=book.
