শদিয়া সৰ্প স্তম্ভ
 | এই প্ৰবন্ধটো অন্য কোনো ভাষাৰ পৰা কৰা আসোঁৱাহ থকা অনুবাদ। এয়া সম্ভৱতঃ যান্ত্ৰিক অনুবাদৰ দ্বাৰা বা দুয়োটা ভাষাৰ যথাযথ দক্ষতা নথকা অনুবাদকৰ দ্বাৰা অনূদিত। |
 | এই প্ৰবন্ধটোত তথ্যসূত্ৰৰ এখন তালিকা দিয়া আছে, কিন্তু ইয়াৰ উত্স পৰিষ্কাৰ নহয় কাৰণ শাৰীবোৰৰ মাজত উদ্ধৃতি যথেষ্ট পৰিমাণে দিয়া হোৱা নাই। অনুগ্ৰহ কৰি উপযুক্ত উদ্ধৃতি অন্তৰ্ভুক্ত কৰি এই প্ৰবন্ধটো উন্নত কৰাত সহায় কৰক। |
| শদিয়া সৰ্প স্তম্ভ | |
|---|---|
 | |
| লিখন | ভাষা; টাই ভাষা, লিপি; আহোম লিপি |
| আৱিষ্কাৰৰ ঠাই | শদিয়া, ডিবাং আৰু দেওপানী নদীৰ মাজত |
| নিৰ্মিত | প্ৰায়যোড়শ শতিকাৰ প্ৰাৰম্ভিক কাল[1] |
| আৱিষ্কৃত | শদিয়া, ডিবাং আৰু দেওপানী নদীৰ মাজত |
| বৰ্তমান অৱস্থান | অসম ৰাজ্যিক সংগ্ৰহালয় |
চদিয়া সৰ্প স্তম্ভ, ভাৰতৰ অসমৰ ঐতিহাসিক শদিয়া অঞ্চলত স্থাপিত এক প্ৰাচীন অষ্টকাতৰ শিল স্তম্ভ।
বিৱৰণ আৰু অৱস্থান[সম্পাদনা কৰক]
এই শিলৰ স্তম্ভটোত ১৫৩২ চনৰ পৰা স্থাপিত আটাইতকৈ প্ৰাচীন আহোম প্ৰত্নলিপি আছে। এই প্ৰত্নলিপি চুহুংমুং দিহিঙীয়া ৰজাৰ ৰাজত্বকালৰ (১৪৯৭-১৫৩৯) সময়ৰ। ১৫৩২ চনত শদিয়া দখল কৰা আৰু স্থানীয় মিচিমি জনগোষ্ঠীৰ সৈতে চুক্তি কৰা আহোমসকলে চুক্তিৰ চৰ্তসমূহ ১১ ফুট উচ্চতাত অৱস্থিত এটা শিলৰ স্তম্ভত লিখা হৈছিল, যিটো এটা বৃহৎ সৰ্পৰ আৰ্হিৰে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল আৰু ই তলৰ পৰা ওপৰলৈ স্তম্ভটো আৱৰি ৰাখিছিল। স্তম্ভটোৰ ওপৰত ৯.৫ ৰেখাৰ অন্তৰ্গত এই প্ৰতিলিপিটো ফ্ৰাছেংমুং বৰগোহাঁয়ে (শদিয়াৰ আহোম সেনানায়ক) জাৰি কৰা এক ঘোষণা, য'ত মিচিমিসকলে কিছুমান প্ৰবন্ধত বাৰ্ষিক প্ৰতিদান আগবঢ়াব আৰু ডিবাং নদীৰ এটা পাৰত বসবাস কৰিবৰ বাবে আহ্বান জনায়।
অসম গেজেটৰ (১৯২৮) মতে, এই স্তম্ভটো ডিবাং আৰু দেওপানী নদীৰ মাজত, সত্তৰ পৰা নিজামগহাতলৈ পথৰ সপ্তম মাইলপষ্টৰ পূব দিশে পোৱা গৈছিল। স্তম্ভটোৰ ওচৰত এক শিলৰ দলং আছিল আৰু এই দলংখনৰ পৰা ওচৰৰ এটা বৃক্ক টেংকলৈ এটা পথ পৰিচালিত হৈছিল। ব্ৰিটিছ অনুসন্ধানকাৰী এছ. এফ হানাই একে অঞ্চলত (ডিবাং আৰু দেওপানী নদীৰ মাজত) এটা বৃক্ক গেটৱে, পাথৰ দলং আৰু এটা বৃক্কৰ টেংক পাইছিল, কিন্তু উচ্চ দেৱালৰ দ্বাৰা সুৰক্ষিত আছিল।
সৰ্প স্তম্ভটো শদিয়াৰ তাম্ৰেশ্বৰী মন্দিৰত পোৱা অষ্টকাতৰ শিলৰ সৰ্প স্তৰৰ প্ৰতীকসমূহৰ সৈতে সাদৃশ্য আছে।
বৰ্তমান[সম্পাদনা কৰক]
১৯৫৩ চনত ইয়াক মূল স্থানৰ পৰা আঁতৰাই দিয়া হয় আৰু অসম ৰাজ্যিক সংগ্ৰহালয়ত ৰখা হয় আৰু তেতিয়াৰে পৰা ইয়াত প্ৰদৰ্শন কৰা হয়।
টোকা[সম্পাদনা কৰক]
গ্ৰন্থপঞ্জী[সম্পাদনা কৰক]
- Sen, Pada Sen (1978). Sources of the History of India: Assam. Sikkim. Tamilnadu.
- Bhattacharya, Asutosh (1977). The Sun and the Serpent Lore of Bengal. Firma KLM. https://archive.org/details/sunserpentloreof0000vari/page/142/mode/2up.
- Nath, Rajmohan (1948). The Back Ground Of Assamese Culture.
- Das, Jogesh (1980). Folklore of Assam. National Book Trust.
- C. Allen, B (1928). Assam district gazetteers. XI. Baptist Mission Press.
- Phukan, J.N. (1997), Studies in some aspects of inscriptions of the Ahom kings, Gauhati University
- Prinsep, F.R.S James (1838) (en ভাষাত). Journal of the Asiatic Society of Bengal. 7. Asiatic Society (Calcutta, India). https://books.google.com/books?id=gjczAQAAMAAJ&q=Journal+of+the+asiatic+7.
- Wharton, David (2019). Historical Evidence for the Early Lik Tai Scripts.