সন্তদাস কাঠিয়াবাবা

Santadas Kathiababa ; সন্তদাস কাঠিয়াবাবা
	; সন্তদাস কাঠিয়াবাবা
জন্ম	১০ জুন, ১৮৫৯
প্ৰকৃত নাম	তাৰকিশোৰ চৌধুৰী
উপাধি/সন্মান	কাঠিয়াবাবা
গুৰু	শিৱ, ৰামদাস কাঠিয়াবাবা
দৰ্শন	বেদান্ত, ভক্তি

সন্তদাস কাঠিয়াবাবা (১০ জুন ১৮৫৯ – ৮ নৱেম্বৰ ১৯৩৫) পূৰ্বশ্ৰম নাম তাৰাকিশোৰ চৌধুৰী ১৯ শতিকাৰ একজন বিশিষ্ট ভাৰতীয় বাঙালী যোগী, দাৰ্শনিক আৰু ধৰ্মগুৰু আৰু ১৯ শতিকাৰ বেদান্ত দ্বৈতবাদী ৰামদাস কাঠিয়াবাবাৰ প্ৰধান শিষ্য আছিল। এজন নিম্বৰ্ক দাৰ্শনিক, ধৰ্মগুৰু, নিম্বৰ্ক বৈষ্ণৱ আৰু হিন্দু ধৰ্মৰ প্ৰধান মহন্ত এজন আধ্যাত্মিক নেতা। নিম্বাৰ্ক কমিউনিটিৰ ৫৫ নং আচাৰ্য গুৰু পৰমপাৰা, কুম্ভমেলাৰ প্ৰাক্তন সভাপতি মহন্ত। নিম্বৰকা মন্দিৰ আৰু আশ্ৰমৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আৰু বিশ্বৰ সকলো দেশতে নিম্বৰকা ভৱধৰাৰ পুনৰুজ্জীৱনৰ বাবে এজন পুৰোহিতৰ ব্যক্তিত্ব আছিল।^[1]^[2]^[3]

জীৱনী[সম্পাদনা কৰক]

শ্ৰীশ্ৰী ১০৮ স্বামী সন্তদাসজী কঠিয়া বাবাজী মহাৰাজৰ চমু জীৱনী ব্ৰজ বিদেহী মহন্ত বৈষ্ণৱ চতু সম্প্ৰদয় শ্ৰী মহন্ত শ্ৰী শ্ৰী ১০৮ স্বামী সন্তদাসজী কঠিয়া বাবাজী মহাৰাজ বৈষ্ণৱ সমাজৰ এক স্মৰণীয় নাম।মহকুমা, বৰ্তমান হাবিগঞ্জ জিলা) লখাই উপজিলা হাওৰ অঞ্চল বামাই গাঁও আছিল সম্বন্ত জমিদাৰ ব্ৰাহ্মণ চৌধুৰীৰ পৰিয়ালত জন্ম। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম শ্ৰীহৰকিশোৰ চৌধুৰী আৰু মাতৃৰ নাম শ্ৰীগিৰিজসুন্দৰী দেৱী। সন্তদাসজীৰ আগমন (জন্ম) হৈছিল ১৮৫৯ চনৰ ১০ জুন শুকুৰবাৰে। ১২৬৬ বঙাবদে ২৮ তাৰিখ জয়স্ত্য, পুণ্য তিথিৰ দিনা জয়ন্তী শুক্লা দশমী দশহৰা। তেওঁৰ পিতৃ এজন মেধাৱী পুৰুষৰ লগতে এজন পৰম বিশুদ্ধ বৈষ্ণৱ আছিল। এজন পিতৃৰ এই দুটা গুণে সন্ত সন্তদাসজী বাবাজী মহাৰাজৰ জীৱনত সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰভাৱ পেলাইছিল।

ধৰ্মীয় চিন্তাধাৰা[সম্পাদনা কৰক]

শ্ৰীশ্ৰী ১০৮ স্বামী সন্তদাসজী কঠিয়া বাবাজী মহাৰাজৰ জীৱন লীলামৃত। ছাত্ৰ জীৱনে ব্ৰাহ্মণ্যবাদৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছিল।শৈশৱৰ পৰাই তেওঁ চিন্তাশীল আৰু অনুসন্ধিৎসু আছিল। তেওঁ আধ্যাত্মিকতা আৰু ধৰ্মৰ প্ৰতি বিশেষভাৱে আগ্ৰহী আছিল। প্ৰথম বৰ্ষৰ শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা সময়তে হিন্দু ধৰ্ম ত্যাগ কৰি একেশ্বৰবাদী হৈ পৰে। আগতে তেওঁ হৰিষৱ আৰু কীৰ্তনত উপস্থিত আছিল আৰু কীৰ্তনৰ সময়ত তেওঁ অতি আৱেগিক হৈ পৰিছিল আৰু তেওঁক স্পৰ্শ কৰিলে দেউতাকো উত্তেজিত হৈ পৰিছিল। যোগী সমাজে অৰ্জন কৰা সন্তদাসজীৰ সাধনা শক্তি। কিন্তু তেওঁ সাধনাৰ বিষয়টো কাৰো আগত প্ৰকাশ কৰা নাছিল। তেওঁ ৰাতি সাধনা-ভজন কৰিছিল। এই সময়ত বহু ফৈদৰ অন্তত সন্তদাসজী মহাৰাজে কৰ্তব্যবোধ আৰু পৈতৃক নিৰ্দেশনাৰে পণ্ডিতসকলৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰি হিন্দু সমাজৰ ক্ষতিপূৰণ দিলে।