আব্দুল কাদিৰ জিলানী
শ্বেইখ আব্দুল কাদিৰ জিলানী ( ইংৰাজী: Sheikh Abdul Qadir Gilani উৰ্দু : عبد القادر املي جيلاني ) আছিল এজন বিখ্যাত পাৰ্চী চুফী পণ্ডিত আৰু ইছলামৰ প্ৰচাৰক ।[1] (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১০৭৭–১১৬৬) (হিজৰা বছৰ:৪৭০–৫৬১)। তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ নাম আব্দুল কাদিল আল জিলানী ইবনে স্বালীহ ইবনে জাংগিদোষ্ট।[2] কাদিৰী চুফী পৰম্পৰাৰ মূল সংযোগী শ্বেখ জিলানীক চাৰিটা বিখ্যাত কটুবৰ ভিতৰত অন্যতম বুলি গণ্য কৰা হয় ।[3] যিহেতু আৰবী ভাষাত পাৰ্চী আখৰ "گ" (گ-G) নাই, সেয়েহে আৰবী পাণ্ডুলিপিত ইয়াক কেইলানি আৰু জিলানী বুলি লিখা হৈছে।[4]মুছলমান জগতলৈ শ্বেখ জিলানীৰ অৱদানৰ বাবে তেওঁক মুহীদ্দিন (বিশ্বাস পুনৰুজ্জীৱিতকাৰী) উপনাম দিয়া হয়।[5]
পীৰ আব্দুল কাদিৰ জিলানী সকলো পীৰৰ প্ৰধান | |
|---|---|
 ভাৰতীয় মোগল সম্ৰাজ্যয়ে অংকন কৰা ছবি আব্দুল কাদিৰ জিলানী | |
| ব্যক্তিগত | |
| জন্ম | ১০৭৭ খ্ৰীষ্টাব্দ |
| মৃত্যু | ১১৬৬ খ্ৰীষ্টাব্দ বাগদাদ ইৰাক |
| সমাধিস্থল | বাগদাদ |
| ধৰ্ম | ইছলাম |
| সন্তান | আব্দুল ৰাজ্জাক জিলানী |
| পিতৃ-মাতৃ |
|
| সংঘ | চুন্নী |
| Jurisprudence | হানবলী |
| মুখ্য আগ্ৰহ | ফিক্ , ছুফী |
| জনা যায় | প্ৰধান পীৰ আব্দুল কাদিৰ জিলানী |
| ছদ্মনাম | গাওছেপাক |
| জীৱিকা | ইছলামিক পণ্ডিত |
| প্ৰতিষ্ঠাতা | চুফী |
| জ্যেষ্ঠ বিষয়বাব | |
| কাৰ্যালয়ত সময় | আধুনিক |
| পেছা | ইছলামিক পণ্ডিত |
জীৱনী
[সম্পাদনা কৰক]আব্দুল কাদিৰৰ জন্ম হৈছিল ১০৭৭ খ্ৰীষ্টাব্দত (৪৭০ হিজৰী, ৰমজান মাহৰ ১ তাৰিখ) কেছপিয়ান সাগৰৰ উত্তৰত থকা পাৰ্চী (ইৰাণী) প্ৰদেশ জিলানৰ নায়েফৰ ভূমিত চুফী সিদ্ধাৰ ছায়িদ আবু ছালিহ ইবনে মুছা আৰু আম্মাতুল জব্বাৰ ফাতিমাৰ ঘৰত।[6] নবীৰ ওচৰলৈ যোৱা। মাতৃ, মাতৃৰ ফালৰ পৰা দাদা আৰু চুফী পণ্ডিত আব্দুল্লাহী শ্বৱাউমেইৰ জৰিয়তে প্ৰাথমিক শিক্ষা লাভ কৰা হয়।[7] ১০ বছৰ বয়সত খাইলৰ এখন ধৰ্মীয় বিদ্যালয়ত যোগদান কৰে। হাম্বলী পন্থাৰ জ্ঞান আহৰণৰ বাবে তেওঁ অধিক অধ্যয়নৰ বাবে বাগদাদক বাছি লৈছিল ৷[8] মিছা নক'বলৈ মাৰ উপদেশ। বাগদাদ ভ্ৰমণৰ সময়ত আব্দুল কাদিৰে ডকাইতৰ সন্মুখত থকা আৰু তাৰ বাবেই ডাকাত গোটটো সঠিক পথত থকাটোৱে তেওঁৰ জীৱন ইতিহাসত এক বিশিষ্ট স্থান লাভ কৰিছে। বাগদাদৰ কাজীয়ে শিক্ষক শ্বেইখ আবু ছাইদ আল-মুখৰামী, ইবনে আকিল, আবুল খাতৱাব, আবুল হুছেইনুল ফাৰাগ, শ্বেইখ আবু বকাৰিথিব্ৰিজী আৰু হাম্মাদ বিনৰ পৰা কোৰআন , হাদীছ , ফিকহ , তাছাউফ আৰু আকীদাৰ বিষয়ত জ্ঞান আহৰণ কৰাৰ পিছত দবাছ। আবি ছৌদিলে মাখৰামীৰ বিদ্যাপীঠত শিক্ষক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল আৰু তাৰ পিছত বিশ্ববিখ্যাত ‘নীলামিয়াহ’ বিশ্ববিদ্যালয়ত শিক্ষক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁৰ পাণ্ডিত্য ইমানেই বাঢ়ি আহিল যে তেওঁ হানবলী আৰু শ্বাফী নিয়মত ধৰ্মীয় ৰায় দিছিল।[9]
আধ্যাত্মিক ক্ষেত্ৰখন
[সম্পাদনা কৰক]আব্দুল কাদিৰ জিলানীয়ে চুফীসকলৰ ভিতৰত সৰ্বোচ্চ স্থান লাভ কৰিছিল। তেওঁক খোৱাছুল আলম, মুহ্যুদ্দিন, কুতুবুৰাব্বানী আৰু চুলতান আল আউলিয়া আদি আধ্যাত্মিক ঋষিৰ ভিতৰত গণ্য কৰা হয়। আনহাতে তেওঁ عبد الله الص ما শ্বৰীফ আল ইয়াকুবী , তাজুল আৰিফীন আবুল ৱাফা আৰু শ্বেইখ হাম্মাদৰ পৰা আধ্যাত্মিক জ্ঞান আহৰণ কৰে।[10] কিন্তু তেওঁ মূল গুৰু যিজন মুৰ্ছিদ বুলি গণ্য কৰা হয় । (মছাইখ) হৈছে আবু ছাইদ মাখৰামী। তেওঁৰ পৰাই আব্দুল কাদিৰে চুফী প্ৰশিক্ষণ সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত দিয়া পদবীৰ চোলা খিৰকা লাভ কৰে । আব্দুল কাদিৰে জুনাইদ বাগদাদীৰ আধ্যাত্মিক বংশ গ্ৰহণ কৰে । শিক্ষা আৰু শিক্ষাদানৰ অন্তত তেওঁ সম্পূৰ্ণৰূপে আধ্যাত্মিক জীৱনলৈ গৈছিল। ৰিয়াল (চুফী প্ৰশিক্ষণ) সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত তেওঁ বছৰ বছৰ ধৰি নিৰ্জনতাত পৰ্যবেক্ষণ, ধ্যান আৰু বিচৰণ কৰি কটায়।
প্ৰচাৰ
[সম্পাদনা কৰক]
আধ্যাত্মিক প্ৰশিক্ষণৰ অন্তত বাগদাদলৈ উভতি আহি মুহীদ্দিনে বিদ্যালয়খন প্ৰতিষ্ঠা কৰে। তাৰ পিছত মৃত্যুৰ আগলৈকে তেওঁৰ কাৰ্যকলাপৰ ক্ষেত্ৰ বাগদাদ আছিল। [11]আব্দ আল-কাদেৰে নিজৰ আধ্যাত্মিক গুৰু শ্বেইখ আবু ছাইদ মুবাৰকৰ অধীনত বিদ্যালয়খনৰ দায়িত্ব লয় আৰু তেওঁ কালিমা তাওহীদৰ শপত গ্ৰহণ কৰে। এজন সুদক্ষ শিক্ষক হিচাপে তেওঁ বিখ্যাত হৈছিল ৷ তেওঁৰ মেচপটেমিয়া , পাৰস্য আৰু মিচৰৰ পৰা বহুতো শিষ্য আছিল ৷ অৰ্জিচিহাই নিজৰ সাধক পথ বিকশিত কৰি শিষ্যসকলক প্ৰশিক্ষণ দিছিল। এই সাৰনীক কাদিৰিয়াহ নামেৰে জনাজাত হ'ল ৷ খাংকাক কেন্দ্ৰ কৰি তেওঁৰ ধৰ্মধ্বনি শুনিবলৈ লাখ লাখ লোক গোট খাইছিল। বিশ্বাস কৰা হয় যে তেওঁৰ ধৰ্মধ্বনিয়ে লাখ লাখ মুছলমানক ধৰ্মান্তৰিত কৰিছিল আৰু আৰু বহুতকে ইছলামৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত কৰিছিল। তেওঁ প্ৰতিষ্ঠা কৰা আল-কাদিৰিয়া পদ্ধতিয়ে ইছলামিক জগতত এক বৃহৎ স্থান লাভ কৰিছিল। তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ পুত্ৰ আৰু নাতিসকলে এই পদ্ধতিৰ কাম অব্যাহত ৰাখিছিল। এই পদ্ধতিৰ প্ৰভাৱ পৃথিৱীৰ বহু ঠাইত বিয়পি পৰিছে। ভাৰতৰ বহু ঠাইত আল-কাদিৰিয়া পথ গ্ৰহণ কৰা লোক আছে।
সামাজিক দৃশ্যপট
[সম্পাদনা কৰক]কৰ্তৃপক্ষৰ অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিব পৰা স্বভাৱ তেওঁৰ আছিল। ৰাইজৰ প্ৰয়োজনীয়তা সম্পৰ্কে কৰ্তৃপক্ষক অৱগত কৰা হ’লহেঁতেন আৰু ইয়াৰ সমাধান বিচাৰি পালেহেঁতেন। যিসকল পণ্ডিত ৰাজপ্ৰসাদৰ চাকৰ আছিল। যিসকলে কৰ্তৃপক্ষক সন্তুষ্ট কৰি পদবী আৰু ধন-সম্পত্তি লাভ কৰিছিল। তেওঁলোকক বদনাম কৰা হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ পৰা আঁতৰত ৰখা হৈছিল। আৰ্তজনৰ মাজত ভোটিভ ধন, কাপোৰ-কানি আৰু খাদ্য বিতৰণ কৰা হয়। ৰাতি চহৰলৈ অহা আৰ্তজনৰ বাবে ৰাতিৰ আহাৰ আৰু বিচনা প্ৰস্তুত কৰিবলৈ খাংকাহৰ ছিৰিত ৰুটি লৈ চাকৰ নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। নিৰ্জনতাত বাস কৰাৰ পিছত তেওঁ ব্যৱসায়ত লিপ্ত হয় আৰু উৎকৃষ্টতা প্ৰদৰ্শন কৰে। সামগ্ৰী পৰিবহণৰ বাবে তেওঁৰ কেইবাখনো জাহাজৰ মালিক আছিল। খাদ্য দিয়াৰ কামটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰি মুহীদ্দিন শইখে এই কথা কৈছিল- মই প্ৰতিটো কাম বিচাৰি উলিয়াই ভোকাতুৰক খুৱাই দিয়াতকৈ ভাল একোৱেই পোৱা নাই।
অলৌকিক সিদ্ধিৰ মালিক
[সম্পাদনা কৰক]
জিলানীক কিছুমানে আচৰিত মানুহ বুলি গণ্য কৰে। কিছুমানে তেওঁৰ প্ৰজ্ঞা আৰু আধ্যাত্মিক শক্তিত বিশ্বাস কৰে।[12] তেওঁ দয়া, নম্ৰতা, নম্ৰতা আৰু সত্যৰ চৰম অভ্যাস কৰিছে। চুফীবাদৰ প্ৰচলন থকা সময়ত জিলানীয়ে বাস কৰিছিল। তেওঁ চুন্নীসকলৰ নৈতিক আৰু সামাজিক কৰ্তব্যৰ ওপৰত এখন সৰু গ্ৰন্থ লিখিছে। গ্ৰন্থখনৰ শেষত চুফী চিন্তাৰ বৈশিষ্ট্যৰ বিষয়েও আলোচনা কৰা হৈছে। তেওঁ ৰহস্যবাদৰ ওপৰত গ্ৰন্থ, প্ৰাৰ্থনা সংকলন আৰু ধৰ্মধ্বনিও ৰচনা কৰিছিল।১১৬৬ চনত বাগদাদত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। জিলানীৰ খাবৰস্তানী বাগদাদৰ প্ৰধান পৰ্যটনস্থলী।
গ্ৰন্থসমূহ
[সম্পাদনা কৰক].jpg)
জীলানীয়ে বহু গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছে যদিও আজিৰ তাৰিখত মাত্ৰ কেইখনমানহে আছে।[13] বাগদাদত টাৰ্টাৰৰ আক্ৰমণৰ সময়ত প্ৰায়বোৰ কথিত পাণ্ডুলিপি জ্বলাই দিয়া হৈছিল। বাকী কিছু অংশ ৰিয়াদত মৌলবাদীৰ আক্ৰমণৰ সময়তো জ্বলাই দিয়া হয়।
•আল গুনিয়া লিটৱালিবি আল হক ৱা দীন
•আল ফাতাহু ৰাব্বানী
•মালফুজাট
•ফুটহুল ঘাইব
•জালা আল খাতিৰ
তথ্য উৎস
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ আব্দুল কাদিৰ জিলানী ,Abd al-Qadir al-Jilani at the Encyclopædia Britannica Mihr-e-munīr: biography of Hadrat Syed Pīr Meher Alī Shāh pg 21,। Muhammad Fādil Khān, Faid Ahmad. Sajjadah Nashinan of Golra Sharif, Islamabad (1998).
- ↑ Abd-al-Qadir-al-Jilani habbi, Jacqueline (2009). "ʿAbd al-Qādir al-Jīlānī". In Fleet, Kate; Krämer, Gudrun; Matringe, Denis; Nawas, John; Rowson, Everett (eds.). Encyclopaedia of Islam (3rd ed.). Brill Online. ISSN 1873-9830.
- ↑ Iraq Duri, Baghdad, The Encyclopaedia of Islam, Vol. I, 903. Abdul Qadir Gilani RA
- ↑ Renard, John (2004). Knowledge of God in Classical Sufism: Foundations of Islamic Mystical Theology.sheikh-abdul-qadir-jilani / Magazine Paulist Press (published July 1, 2004). pp. 202–205. ISBN 978-0809140305.
- ↑ Algar, Hamid (1999). Sufism: Principles & Practice. Islamic Pubns Intl (published January 1, 1999).Shaikh-abdul-qadir-jilani-radiallahu pp. 103–106. ISBN 978-1889999029.
- ↑ Anwar, E. (2009). "Jīlānī, ʿAbd al-Qādir al-". Islamic World. The Oxford Encyclopedia of the islamic world .
- ↑ Urdu Rekhta Foundation
- ↑ Al-Qahtani, Sheik Saeed bin Misfer (1997). Sheikh Abdul Qadir Al-Jilani and his Belief and Sufi views (in Arabic). 2025
- ↑ hazrat-abdul-qadir-jilani/ PreacherʿAbd-al-Hamīd–ʿAbd-al-Hamīd. London and New York: Routledge & Kegan Paul. pp. 132–133. ISBN 978-0-71009-091-1.
- ↑ The works of Shaykh Umar Eli of Somalia of al-Tariqat al-Qadiriyyah
- ↑ Sheikh-Abdul-Qadir-al-Jilani-20080304MN.pdf Braune, Abd al-Kadir al-Djilani, The Encyclopaedia of Islam, Vol. I, ed. H.A.R Gibb, J.H.Kramers, E. Levi-Provencal, J. Schacht, (Brill, 1986), 69.
- ↑ Ohlander, Erik S. (2010)."ʿAbd al-Razzāq b. ʿAbd al-Qādir al-Jīlānī". In Kate Fleet; Gudrun Krämer; Denis Matringe; John Nawas; Everett Rowson (eds.). Encyclopaedia of Islam, THREE. Brill. Retrieved 10 December 2015.
- ↑ Abd_al_Qadir_al_Jilani books
- ↑ আব্দুল কাদিৰ জিলানী (ৰঃ)abdul-qadir-jilani/ebooks Encyclopædia Britannica. Vol. I: A-Ak – Bayes (15th ed.). Chicago, Illinois: Encyclopædia Britannica, Inc. 2010. pp. 16. ISBN 978-1-59339-837-8.